Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia. Zacznę od tego, że uwielbiam „dwór cierni i róż”, dlatego sięgnęłam po tę książkę sądząc, że również zdobędzie moje serce. Tak się jednak nie stało. Czytało mi się ją dobrze, była akcja, tajemnice, turniej, ale brakowało mi wyraźnego wątku romantycznego, a jak by nie było w romantasy taki powinien być. Nie lubię trójkątów miłosnych. Wypożyczyłam drugi tom, ale waham się czy brnąć dalej w tę historię.

Mam mieszane uczucia. Zacznę od tego, że uwielbiam „dwór cierni i róż”, dlatego sięgnęłam po tę książkę sądząc, że również zdobędzie moje serce. Tak się jednak nie stało. Czytało mi się ją dobrze, była akcja, tajemnice, turniej, ale brakowało mi wyraźnego wątku romantycznego, a jak by nie ...

Rozwiń Zwiń

Jak ja uwielbiam tę serię i w ogóle książki Brzezińskiej. Akcja jest wartka, niezwykle szybko się czyta, są zwroty akcji i tajemnice, wszystko jakoś składa się w jedną całość, do tego dopracowane pod kątem prawniczym. Historia bohaterów bardzo mi się podoba, chociaż oczywiście nie jest idealna o czasem jest trochę przesadzona. Podobała mi się główna sprawa kryminalna. Trochę na minus, że jak czyta się serię w odstępach to umykają informacje z poprzednich tomów. Jednakże nie mogę się doczekać kolejnej książki.

Jak ja uwielbiam tę serię i w ogóle książki Brzezińskiej. Akcja jest wartka, niezwykle szybko się czyta, są zwroty akcji i tajemnice, wszystko jakoś składa się w jedną całość, do tego dopracowane pod kątem prawniczym. Historia bohaterów bardzo mi się podoba, chociaż oczywiście nie jest ide...

Rozwiń Zwiń

Książka była inna niż się spodziewałam. Tytułowego Titanica było stosunkowo niewiele, a książka bardziej opowiada o całej relacji Jacka i Madeline, relacji na tamte czasy bardzo skandalicznej, ona dużo młodsza, on rozwodnik, pochodzili z różnych klas społecznych. Mnóstwo konwenansów, opinii publicznej, dziennikarzy i łaskawego oka ludzi o błękitnej krwi. Po przeczytaniu książki mam taki sentyment do całej historii, szczególnie urzekło mnie to, ze opowiada historie prawdziwych ludzi, realnych postaci. Wspominam ich losy z sentymentem. Jednakże czytając książkę nie czułam się zachwycona i na pewno historii nie nazwałabym porywająca historia miłosna. Dramatyczna owszem, ale jakoś nie zaiskrzyło między nami. Może nie przekonał mnie styl autorki, może coś innego poszło nie tak, ale niestety historia sama w sobie na pewno na 10, jednak książka ja opisująca jedyne 6. Uważam, ze mogłaby by być z tego cudowna ekranizacja.

Książka była inna niż się spodziewałam. Tytułowego Titanica było stosunkowo niewiele, a książka bardziej opowiada o całej relacji Jacka i Madeline, relacji na tamte czasy bardzo skandalicznej, ona dużo młodsza, on rozwodnik, pochodzili z różnych klas społecznych. Mnóstwo konwenansów, opini...

Rozwiń Zwiń

Dobry, naprawdę dobry tom pod kątem historii kryminalnych. Nareszcie wyjaśniona sprawa mordercy prostytutek (która ciągnęła się przez 3 tomy i już straciłam do niej serce), chociaż nie wiadomo czy do końca, bo to wszystko zdaje się powiązane, ciagle zwroty akcji i zawirowania w sprawie Lisa, a do tego prawdziwa perełka tj zabójstwo sędziego i tajemnicza sprawa sprzed 40 lat. Wiec dzieje się, dzieje i to baaardzo dużo i to baaardzo dobrze! Końcówka wgniata w fotel. Kolejny tom konieczny od zaraz.

Dobry, naprawdę dobry tom pod kątem historii kryminalnych. Nareszcie wyjaśniona sprawa mordercy prostytutek (która ciągnęła się przez 3 tomy i już straciłam do niej serce), chociaż nie wiadomo czy do końca, bo to wszystko zdaje się powiązane, ciagle zwroty akcji i zawirowania w sprawie Lis...

Rozwiń Zwiń

Książka jest naprawdę dramatycznie zła. Właściwie nie było rzeczy, która mi się w niej podobała i jestem w szoku, że niektórzy dają 10 punktów. Jak dla mnie książka jest wulgarna, erotyczna, wyuzdana i to w taki nie hot sposób, tylko taki niesmaczny. Bohaterowie są mega dziecinni i nieporadni, do tego ich zachowania są irracjonalne. W ogóle zostajemy rzuceni w połowę ich relacji, która nagle ni z tego ni z owego się zmienia. Nie podobało mi się prowadzenie ich relacji, nie podobały mi się zwroty akcji i zakończenie. Do tego książka figuruje jako oddzielna pozycja, a okazuje się że jest powiązana z poprzednim cyklem. No naprawdę nie polecam, umęczyłam się słuchając. Autorka skutecznie mnie do siebie zniechęciła.

Książka jest naprawdę dramatycznie zła. Właściwie nie było rzeczy, która mi się w niej podobała i jestem w szoku, że niektórzy dają 10 punktów. Jak dla mnie książka jest wulgarna, erotyczna, wyuzdana i to w taki nie hot sposób, tylko taki niesmaczny. Bohaterowie są mega dziecinni i niepora...

Rozwiń Zwiń

Ciekawa, zwięźle napisana, z podanymi przykładami. Uważam, że obowiązkowa lektura dla wszystkich.

Ciekawa, zwięźle napisana, z podanymi przykładami. Uważam, że obowiązkowa lektura dla wszystkich.

Uwielbiam Marianę Zapatę wielką, nieustającą i szczerą miłością. Dzięki niej wrastam w historie bez pamięci i zakochuję się znowu i znowu i znowu. Książka wydawała mi sie krótsza niż wcześniejsze, ale dzięki temu mniej przegadana. Bardzo podobała mi się historia, wprost uwielbiam bohaterów i ich relacje. No przepadłam. Poza tym znowu spotykam tu z bohaterkami książek „kulti” i „wielki mur z winnipeg i ja”, może dla kogoś to plus, ale mi nie podobają się takie wymyki, bo Ci bohaterowie mieli już swoje historie i byli w nich świetni i jak dla mnie z tym miłym wspomnieniem tam powinni zostać. Poza tym jestem zachwycona.

Uwielbiam Marianę Zapatę wielką, nieustającą i szczerą miłością. Dzięki niej wrastam w historie bez pamięci i zakochuję się znowu i znowu i znowu. Książka wydawała mi sie krótsza niż wcześniejsze, ale dzięki temu mniej przegadana. Bardzo podobała mi się historia, wprost uwielbiam bohaterów...

Rozwiń Zwiń

Mocne 9. Po książki Rybakiewicz sięgam w ciemno, trzecia książka i trzecia, która zdobyła moje serce. Podkreślić należy, że w tej książce spotykamy bohaterów ze „złodziejki listów”, podobnie jak w „złodziejce listów” spotkaliśmy bohaterkę z „lekarki nazistów”, ale to takie delikatne nawiązanie, które wywołuje uśmiech na twarzy. Bardzo odpowiada mi styl autorki, po prostu wtapiam się w historię i żyje tylko nią. Książka zdecydowanie jest „nieodkładana”. Historia jest trochę zawiła z uwagi na rolę Angeli, skrywa wiele tajemnic i niewiadomych, które powoli są ujawniane. Świetnie wykreowana relacja pomiędzy Angela i Ludwikiem. W ogóle same postacie były ciekawe. Zapierające dech w piersiach zwroty akcji i chwilę zagrożenia. Nie daje 10 przez to zagmatwanie a także brakowało mi rozdziału przed ostatnim o Angeli i Ludwiku, a także małym Alexandrze. Chociaż końcówka taka subtelna, pozostawia uśmiech na twarzy. Polecam i chce więcej!

Mocne 9. Po książki Rybakiewicz sięgam w ciemno, trzecia książka i trzecia, która zdobyła moje serce. Podkreślić należy, że w tej książce spotykamy bohaterów ze „złodziejki listów”, podobnie jak w „złodziejce listów” spotkaliśmy bohaterkę z „lekarki nazistów”, ale to takie delikatne nawiąz...

Rozwiń Zwiń