Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawiodłam się. Męczyłam tą książkę prawie dwa lata, bo uwielbiam Grzędowicza, ale to... przykro mi.

Zawiodłam się. Męczyłam tą książkę prawie dwa lata, bo uwielbiam Grzędowicza, ale to... przykro mi.

Zaczęło się ciekawie i z calym szacunkiem dla autorki i jej misji życiowej.. męczyły mnie dialogi typu: " -dobrze. Dziękuję. -Do widzenia. -Do widzenia"

Zaczęło się ciekawie i z calym szacunkiem dla autorki i jej misji życiowej.. męczyły mnie dialogi typu: " -dobrze. Dziękuję. -Do widzenia. -Do widzenia"

"Zbiór 10 opowiadań, w których znajdziecie czysty, pierwotny lęk" - tak głosi tekst z tylnej okładki. Z całym szacunkiem, ale większą grozę czułam czytając Harrego Pottera :) :)
Potencjał w tych opowiadaniach widzę: ciekawy świat, czasem jakaś oryginalna myśl. Niestety, kończą się bez puenty i jako czytelnik wcale nie mam ochoty domyślać się, co może się wydarzyć - czuję tylko żal, że skończyło się w kiepskim momencie. 3 opowieści pod rząd o seryjnych mordercach, aż do znudzenia. I każda kobieta musi epatować seksualnością...

To moje trzecie podejście do twórczości Piekary. I niestety ostatnie. A szkoda.

"Zbiór 10 opowiadań, w których znajdziecie czysty, pierwotny lęk" - tak głosi tekst z tylnej okładki. Z całym szacunkiem, ale większą grozę czułam czytając Harrego Pottera :) :)
Potencjał w tych opowiadaniach widzę: ciekawy świat, czasem jakaś oryginalna myśl. Niestety, kończą się bez puenty i jako czytelnik wcale nie mam ochoty domyślać się, co może się wydarzyć - czuję...

Pierwsze opowiadanie mnie nie porwało, ale nie zniechęcajcie się! Pozostałe są genialne:)
P.S. Dobrze, że czytałam latem, bo jesienią chyba bym dostała depresji ;)

Pierwsze opowiadanie mnie nie porwało, ale nie zniechęcajcie się! Pozostałe są genialne:)
P.S. Dobrze, że czytałam latem, bo jesienią chyba bym dostała depresji ;)

Kurczę.. przed chwilą skończyłam czytać i nie mogę przestać o niej myśleć. Książka.. GENIALNA. Widać, że autor włożył dużo pracy i dużo serca. Nie mogłam się oderwać, czytałam i czytałam, a jednocześnie nie chciałam skończyć, by moja przygoda z Vuko nie dobiegła już końca..

Kurczę.. przed chwilą skończyłam czytać i nie mogę przestać o niej myśleć. Książka.. GENIALNA. Widać, że autor włożył dużo pracy i dużo serca. Nie mogłam się oderwać, czytałam i czytałam, a jednocześnie nie chciałam skończyć, by moja przygoda z Vuko nie dobiegła już końca..

Dlaczeeegoooo Andrews mi to zrobiła! Tak się przywiązałam do bohaterów, że byłam smutna przez całą książkę:( szczególnie pod koniec, nawet adrenalina zaczęła mi krążyć w żyłach. Szkoda, że to już koniec ich historii.

Dlaczeeegoooo Andrews mi to zrobiła! Tak się przywiązałam do bohaterów, że byłam smutna przez całą książkę:( szczególnie pod koniec, nawet adrenalina zaczęła mi krążyć w żyłach. Szkoda, że to już koniec ich historii.

Sięgnęłam po nią z dużą dozą sceptycyzmu i.. jestem zaskoczona! Byłam przekonana, że o tej rodzince już nic ciekawego nie można napisać, a tu proszę. Autorka potrafi grać na uczuciach, momentami nie mogłam się oderwać. Czasem sytuacje są do przewidzenia, ale to tylko potęguje chęć, by czytać dalej i dowiedzieć się, jak to wszystko się rozwinie. Nie mogę się doczekać aż przeczytam kolejne części;)

Sięgnęłam po nią z dużą dozą sceptycyzmu i.. jestem zaskoczona! Byłam przekonana, że o tej rodzince już nic ciekawego nie można napisać, a tu proszę. Autorka potrafi grać na uczuciach, momentami nie mogłam się oderwać. Czasem sytuacje są do przewidzenia, ale to tylko potęguje chęć, by czytać dalej i dowiedzieć się, jak to wszystko się rozwinie. Nie mogę się doczekać aż...

Ściska za serce, wyciska łzy, zmusza do myślenia. Krótka, ale prawdziwa. Warto przeczytać, kto wie jaki scenariusz napisze nam życie..

Ściska za serce, wyciska łzy, zmusza do myślenia. Krótka, ale prawdziwa. Warto przeczytać, kto wie jaki scenariusz napisze nam życie..

Kolejne zaskoczenie! Nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak dobra. Świetnie napisana, wciągająca, pełna ciekawych i wyjątkowych informacji. Sama przyjemność:)

Kolejne zaskoczenie! Nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak dobra. Świetnie napisana, wciągająca, pełna ciekawych i wyjątkowych informacji. Sama przyjemność:)

Zaczęłam czytać z wielkim entuzjazmem, który malał w miarę czytania. Pojawiało się coraz więcej aluzji i odnośników do wydarzeń czy kultury, o których nie każdy musi wiedzieć (nie zostały wyjaśnione). Jednak biorąc pod uwagę całość - jest to książka dobra. Można dowiedzieć się wiele interesujących rzeczy, ponieważ fakty przedstawione są w przystępny sposób. Całość zyskuje wiele, gdy ma się szersze niż podstawowe pojęcie o kulturze USA.

Zaczęłam czytać z wielkim entuzjazmem, który malał w miarę czytania. Pojawiało się coraz więcej aluzji i odnośników do wydarzeń czy kultury, o których nie każdy musi wiedzieć (nie zostały wyjaśnione). Jednak biorąc pod uwagę całość - jest to książka dobra. Można dowiedzieć się wiele interesujących rzeczy, ponieważ fakty przedstawione są w przystępny sposób. Całość zyskuje...

Chwytając za tę książkę nie spodziewałam się aż tak bogatego wnętrza. Byłam absolutnie zaskoczona. Przeżywałam przygody razem z Amundsenem i innymi, wspominanymi w książce, polarnikami. Byłam z nim całym sercem do ostatnich stron, raz radosna, a raz smutna. Generalnie jestem na TAK!:)

Chwytając za tę książkę nie spodziewałam się aż tak bogatego wnętrza. Byłam absolutnie zaskoczona. Przeżywałam przygody razem z Amundsenem i innymi, wspominanymi w książce, polarnikami. Byłam z nim całym sercem do ostatnich stron, raz radosna, a raz smutna. Generalnie jestem na TAK!:)

Ciężko mi było ocenić tę pozycję. To moja pierwsza książka Kapuścińskiego i obawiam się, że ostatnia. Spodziewałam się więcej, a tu jednak czasami mi się przysypiało - zły znak. Jednak nie ujmując, jest to dobra książka - ale nic ponadto.

Ciężko mi było ocenić tę pozycję. To moja pierwsza książka Kapuścińskiego i obawiam się, że ostatnia. Spodziewałam się więcej, a tu jednak czasami mi się przysypiało - zły znak. Jednak nie ujmując, jest to dobra książka - ale nic ponadto.

Po przeczytaniu "Mgieł Avalonu" z ochotą przeszłam do tej książki i.. zawiodłam się. Strasznie. Aż do POŁOWY książki nie działo się nic prócz romansu i miłosnych ekscesów. Dopiero później wróciło trochę mistycyzmu, który pokochałam w "Mgłach..". Zadowalająca końcówka wpłynęła trochę na moją krytyczną ocenę. Niestety i tak czuję rozczarowanie.

Po przeczytaniu "Mgieł Avalonu" z ochotą przeszłam do tej książki i.. zawiodłam się. Strasznie. Aż do POŁOWY książki nie działo się nic prócz romansu i miłosnych ekscesów. Dopiero później wróciło trochę mistycyzmu, który pokochałam w "Mgłach..". Zadowalająca końcówka wpłynęła trochę na moją krytyczną ocenę. Niestety i tak czuję rozczarowanie.

Szczerze muszę powiedzieć, że ta część najbardziej mi się podobała. Do pierwszej miałam wiele wątpliwości, trochę czasu zajęło aż się do niej przekonałam. Za to ta (mówię o tomie 1 i 2) trafiła do mnie od razu, nie mogłam się oderwać od przygód kochanego Kvothe'a. Czekam na kolejne przygody. Chociaż w perspektywie tego, ze Rothfuss wkręcił się trochę w gry komputerowe, na następną część będziemy musieli trochę poczekać..

Szczerze muszę powiedzieć, że ta część najbardziej mi się podobała. Do pierwszej miałam wiele wątpliwości, trochę czasu zajęło aż się do niej przekonałam. Za to ta (mówię o tomie 1 i 2) trafiła do mnie od razu, nie mogłam się oderwać od przygód kochanego Kvothe'a. Czekam na kolejne przygody. Chociaż w perspektywie tego, ze Rothfuss wkręcił się trochę w gry komputerowe, na...

Znalazłam ją w domu na półce, nic wcześniej o niej nie słyszałam i.. naiwnie uwierzyłam, że to spisane nagrania niepełnosprawnego "Zwierzaka" ;) Zorientowałam się już po pierwszej stronie, gdyż język był zbyt barwny jak na zwykłego mężczyznę z biednej części miasta w Indiach. Aczkolwiek pozycja ciekawa, nie spotkałam się wcześniej z takim pomysłem. Historia (zależnie od nastroju) poruszająca, skłaniająca do docenienia swojego obecnego życia ale także momentami wywołująca na twarzy uśmiech. Dokładnie jak w opisie - pełna gorzkiego humoru i prowokująca.

Znalazłam ją w domu na półce, nic wcześniej o niej nie słyszałam i.. naiwnie uwierzyłam, że to spisane nagrania niepełnosprawnego "Zwierzaka" ;) Zorientowałam się już po pierwszej stronie, gdyż język był zbyt barwny jak na zwykłego mężczyznę z biednej części miasta w Indiach. Aczkolwiek pozycja ciekawa, nie spotkałam się wcześniej z takim pomysłem. Historia (zależnie od...

Już czytając drugą część nasunął mi się wniosek: im mniej, tym lepiej. Pierwszą część "jakoś" mi się czytało, bo było to coś nowego, przeczytałam z ciekawości. Druga część mnie nie zachwyciła. Po przerwie wróciłam do trzeciej części i czuję lekki niesmak. Momentami chciało mi się wymiotować, no ale może niektórych takie opisy podniecają. Zbyt idealny świat, seks niczym u hiperseksualistów, czcze rozmyślania. Cieszę się, że mam to za sobą:)

Już czytając drugą część nasunął mi się wniosek: im mniej, tym lepiej. Pierwszą część "jakoś" mi się czytało, bo było to coś nowego, przeczytałam z ciekawości. Druga część mnie nie zachwyciła. Po przerwie wróciłam do trzeciej części i czuję lekki niesmak. Momentami chciało mi się wymiotować, no ale może niektórych takie opisy podniecają. Zbyt idealny świat, seks niczym u...

Jednym słowem: wciągająca. Trzyma w napięciu, czytelnik siedzi z książką i kibicuje bohaterom. Czasem wstrząsająca, przerażająca. Jednak nie spodziewałam się, że pod koniec tej książki będę miała tyle do przemyślenia. Bo to, że "Apokalipsa" daje do myślenia jest pewne - pointa powaliła mnie z nóg.

Jednym słowem: wciągająca. Trzyma w napięciu, czytelnik siedzi z książką i kibicuje bohaterom. Czasem wstrząsająca, przerażająca. Jednak nie spodziewałam się, że pod koniec tej książki będę miała tyle do przemyślenia. Bo to, że "Apokalipsa" daje do myślenia jest pewne - pointa powaliła mnie z nóg.

Przebrnęłam, było ciężko. Nie wiem, dlaczego zabrałam się za część drugą. Beznadziejny styl pisania, autorka aż do przesady próbowała naśladować styl "nastolatków". Koszmar.

Przebrnęłam, było ciężko. Nie wiem, dlaczego zabrałam się za część drugą. Beznadziejny styl pisania, autorka aż do przesady próbowała naśladować styl "nastolatków". Koszmar.

Miałam nieprzyjemność przeczytania owej książki, a że nie lubię zaczynać i nie kończyć - dobrnęłam do końca. Powieść dla nastolatek - to niewątpliwe. Byłam wtedy jeszcze nastolatką, historia mogłaby być ciekawa, gdyby nie styl pisania, więc dałam szansę i zaczęłam brnąć przed część drugą tej serii. To mnie zdruzgotało;) Dla bardziej ambitnych - zdecydowanie nie polecam

Miałam nieprzyjemność przeczytania owej książki, a że nie lubię zaczynać i nie kończyć - dobrnęłam do końca. Powieść dla nastolatek - to niewątpliwe. Byłam wtedy jeszcze nastolatką, historia mogłaby być ciekawa, gdyby nie styl pisania, więc dałam szansę i zaczęłam brnąć przed część drugą tej serii. To mnie zdruzgotało;) Dla bardziej ambitnych - zdecydowanie nie polecam

Książka zapiera dech w piersiach! Pełno emocji, zdarzeń, czasem i niepewności. Dzieje się tyle, że od początku do końca strony życie bohaterów może się zmienić o 180 stopni. Aż nie można się oderwać. Fakt, momentami bywa brutalnie i krwawo, ale takie właśnie są uroki epoki w stylu średniowiecza. Autor nie owija w bawełnę, krew pojawia się dokładnie tam, gdzie musi się polać. Intrygi, magia, przygody - to cechy charakteryzujące całe Kroniki Krwi i Kamienia.

Książka zapiera dech w piersiach! Pełno emocji, zdarzeń, czasem i niepewności. Dzieje się tyle, że od początku do końca strony życie bohaterów może się zmienić o 180 stopni. Aż nie można się oderwać. Fakt, momentami bywa brutalnie i krwawo, ale takie właśnie są uroki epoki w stylu średniowiecza. Autor nie owija w bawełnę, krew pojawia się dokładnie tam, gdzie musi się...