Okładka trochę zniechęca, no ale nie oceniajmy książki po okładce właśnie.
Ciekawy zbiór opowiadań. Najgorsze pierwsze i trzecie, reszta całkiem dobra.

Okładka trochę zniechęca, no ale nie oceniajmy książki po okładce właśnie.
Ciekawy zbiór opowiadań. Najgorsze pierwsze i trzecie, reszta całkiem dobra.

Zbiór ciekawych powieści niestety nie połączonych w jedną całość, na co liczyłam. Czytało się dobrze i nawet się wciągnęłam momentami, jednak spodziewałam się trochę więcej. Ogólnie polecam, lubię wyobraźnię i pióro Jacka Piekary. Cenię też, że autor ma odwagę eksperymentować, sprawdzać różne grunty literackie oraz swoje możliwości, a wręcz elastyczność literacką.

Zbiór ciekawych powieści niestety nie połączonych w jedną całość, na co liczyłam. Czytało się dobrze i nawet się wciągnęłam momentami, jednak spodziewałam się trochę więcej. Ogólnie polecam, lubię wyobraźnię i pióro Jacka Piekary. Cenię też, że autor ma odwagę eksperymentować, sprawdzać różne grunty literackie oraz swoje możliwości, a wręcz elastyczność literacką.

Piekara się skończył jako pisarz, a głównie jako człowiek

Piekara się skończył jako pisarz, a głównie jako człowiek

Zbyt dużo czasu poświęciłam dla tej książki, żeby pisać teraz długą i wieloaspektową recenzję. Długo broniłam Piekary przed atakami o seksizm i brak polotu, ale tych opowiadań nie da się w żaden sposób usprawiedliwić. Wymęczyły mnie i pozbawiły złudzeń co do tego, że autor sagi o Mordimerze Madderdinie zbyt daleko posunął się w swoich mizoginicznych fantazjach. To koniec, więcej nie dam rady.

Zbyt dużo czasu poświęciłam dla tej książki, żeby pisać teraz długą i wieloaspektową recenzję. Długo broniłam Piekary przed atakami o seksizm i brak polotu, ale tych opowiadań nie da się w żaden sposób usprawiedliwić. Wymęczyły mnie i pozbawiły złudzeń co do tego, że autor sagi o Mordimerze Madderdinie zbyt daleko posunął się w swoich mizoginicznych fantazjach. To koniec,...

Nie jestem wielbicielem zbiorów opowiadań bez przewodniego bohatera, a tutaj mamy właśnie taki zbiór. Motywem przewodnim są relacje ludzi i bestii, a czasem ludzie bestie.

Jak to w takich zbiorach bywa poziom jest bardzo różny od świetnego fantasy z sugestią postapo w "Dobrych sąsiadach", po uczucie zażenowania w słabiutkim "Strzeż się marsjan", w którym główny bohater otrzymuje wibrator analny od kosmitów... Z pozytywów "Kwiaty i czekoladki" o dobrym emerycie zombi, którego spotyka straszny los, gdyż nie ma praw człowieka z uwagi na swoją śmierć. "Pokój zamknięty na klucz" o tym jak poczciwy człowiek jest wykorzystany przez innych ludzi. Złych ludzi, którym sprzyja Los. Smutne. Na wyróżnienie zasługuje również długie opowiadanie "Pan Wierszokleta", ale tutaj trzeba podkreślić, że zakończenie niczego nie wyjaśnia, a pytań pozostawia więcej niż odpowiedzi. Pozostałe opowiadania to raczej historie z cyklu przeczytaj - zapomnij.

Dla kilku historii warto przeczytać, ale całość wypada przeciętnie. Ze średniej ocen wychodzi mi słabe 6.

Nie jestem wielbicielem zbiorów opowiadań bez przewodniego bohatera, a tutaj mamy właśnie taki zbiór. Motywem przewodnim są relacje ludzi i bestii, a czasem ludzie bestie.

Jak to w takich zbiorach bywa poziom jest bardzo różny od świetnego fantasy z sugestią postapo w "Dobrych sąsiadach", po uczucie zażenowania w słabiutkim "Strzeż się marsjan", w którym główny bohater...

Książka jest po prostu słaba.
Jedyny plus dałam za pomysł na pierwsze opowiadanie.
Reszta to mizoginizm, opowiadanie o sterczących sutkach, orgietkach i o tym jaki niesamowity 3 godzinny seks zapewniła mu lalka w postaci żeńskiej bohaterki, która z resztą jest ciągle tą samą postacią w każdym z opowiadań.
Kreowanie się bohaterów na sadystycznych i okrutnych, brzmi w tej książce jak fanfik 15 latka.
Opowiadania bez puenty, zakończenia w dziwnym momentach.
Generalnie denerwuje mnie już to w jaki sposób pan Piekara przedstawia kobiety w swoich książkach, bo to nie są już lata 50 ubiegłego wieku. To po prostu już nie jest smaczne. Jest żenujące. Postać głównych bohaterów jest ciągle taka sama. Te same cechy, te same upodobania, te same teksty.

Książka jest po prostu słaba.
Jedyny plus dałam za pomysł na pierwsze opowiadanie.
Reszta to mizoginizm, opowiadanie o sterczących sutkach, orgietkach i o tym jaki niesamowity 3 godzinny seks zapewniła mu lalka w postaci żeńskiej bohaterki, która z resztą jest ciągle tą samą postacią w każdym z opowiadań.
Kreowanie się bohaterów na sadystycznych i okrutnych, brzmi w tej...

"Bestie i ludzie" to mój pierwszy kontakt z twórczością polskiego pisarza, Pana Jacka Piekary. Przed lekturą oczekiwałem dobrego fantasy, z ciekawą historią i interesującymi bohaterami, a otrzymałem wątpliwej jakości (kiepskie? złe?) "dzieło". Poczułem się tak, jakbym kupił zachwalaną przez sprzedawcę, wypieczoną, pięknie pachnącą drożdżóweczkę z kruszonką, na widok której aż ślinka cienkie... A jednak po pierwszym kęsie czar pryska... zakalec.

Wiele dobrego spodziewałem się po tej książce. Wynikało to z faktu, iż wcześniej nasłuchałem i naczytałem się wielu pozytywnych opinii o innych dziełach tego autora (mam tu na myśli serie Inkwizytorską). Miałem nadzieję, że będę miał okazję poznać kunszt pisarski Pana Piekary. Oj... Jak bardzo się zawiodłem.

Opowiadania są nudne i nieciekawe. Większość czasu człowiek zastanawia się tylko nad tym co tak naprawdę skłoniło go do czytania tego "dzieła". Kilkukrotnie miałem wrażenie powtarzalnosci pewnych schematów, co z pewnością nie można uznać za zaletę.

W tym garnuszku dziegciu pojawia się jednak łyżeczka miodku. Mam tu na myśli opowiadanie o Panie Wierszoklecie. Wyróżnia się na tle innych historii zamieszczonych w książce. Jest interesujące a czyta się je szybko i przyjemnie. I na tym przyjemność się kończy.

Podsumowując, muszę stwierdzić, że na ten moment jest to najgorsza książka jaką miałem (nie)przyjemność przeczytać. Z pewnością nigdy do niej nie powrócę.

"Bestie i ludzie" to mój pierwszy kontakt z twórczością polskiego pisarza, Pana Jacka Piekary. Przed lekturą oczekiwałem dobrego fantasy, z ciekawą historią i interesującymi bohaterami, a otrzymałem wątpliwej jakości (kiepskie? złe?) "dzieło". Poczułem się tak, jakbym kupił zachwalaną przez sprzedawcę, wypieczoną, pięknie pachnącą drożdżóweczkę z kruszonką, na widok której...

Całkiem ciekawy zbiór opowiadań. Jeśli ktoś lubi Piekarę, ten powinien się zaznajomić z tą książką, bowiem czuć w stu procentach jego pióro, czyli lekkie i bardzo fajnie przyswajalne.

Całkiem ciekawy zbiór opowiadań. Jeśli ktoś lubi Piekarę, ten powinien się zaznajomić z tą książką, bowiem czuć w stu procentach jego pióro, czyli lekkie i bardzo fajnie przyswajalne.

Zainteresowały mnie tylko dwa opowiadania: "Dobrzy sąsiedzi" oraz „Kwiaty i czekoladki”. Reszta do zapomnienia.

Zainteresowały mnie tylko dwa opowiadania: "Dobrzy sąsiedzi" oraz „Kwiaty i czekoladki”. Reszta do zapomnienia.

Niezły zbiór, większość opowiadań była całkiem udana.
Oczywiście, jeśli ktoś nie lubi często czytać opisów brodawek sutkowych u młodych, jędrnych dziewczyn, to stanowczo odradzam tego autora :P

Niezły zbiór, większość opowiadań była całkiem udana.
Oczywiście, jeśli ktoś nie lubi często czytać opisów brodawek sutkowych u młodych, jędrnych dziewczyn, to stanowczo odradzam tego autora :P