Państwo Alina i Czesław Centkiewiczowie świetnie propagowali kilkadziesiąt lat temu temat Arktyki i Antarktydy pisząc książki przygodowe dla dzieci i młodzieży ("Tumbo") podróżnicze, biograficzne poświęcone odkrywcom i podróżnikom polarnym. Dziś, w zalewie książek zachodnich autorów są chyba już nieco zapomniani. A przecież to bardzo wartościowe i ciekawie napisane powieści. Itaką jest również opowieść o życiu i podróżach Roalda Amundsena. Kojarzymy go oczywiście ze zdobyciem Bieguna Południowego a przecież to tylko fragment jego dorobku. Dlatego warto sięgnąć po tę książkę i poznać inne jego sukcesy i porażki.

Państwo Alina i Czesław Centkiewiczowie świetnie propagowali kilkadziesiąt lat temu temat Arktyki i Antarktydy pisząc książki przygodowe dla dzieci i młodzieży ("Tumbo") podróżnicze, biograficzne poświęcone odkrywcom i podróżnikom polarnym. Dziś, w zalewie książek zachodnich autorów są chyba już nieco zapomniani. A przecież to bardzo wartościowe i ciekawie napisane...

To bodaj pierwsza książka podróżnicza, którą wzięłam do ręki. Miałam wtedy naście lat, książka od kiedy pamiętam leżała na półce w naszej domowej biblioteczce. Mama zawsze powtarzała, że nie można się od niej odkleić. No to podczas pewnych zimowych ferii wzięłam z braku laku i .... przepadłam. Przenosiłam się w inny świat. Odrywałam się od niej tylko na podstawowe potrzeby, ale i tak od razu zanurzałam się z powrotem w tym surowym świecie sprzed prawie 200 lat.

To był ten moment kiedy zrozumiałam, że podróże i ciekawość świata będą bardzo istotną częścią mojego życia. Do dziś książki podróżnicze to mój ulubiony gatunek literacki, a książka nadal stoi w naszej domowej biblioteczce i cierpliwie czeka na swoją kolej. Znów.

To bodaj pierwsza książka podróżnicza, którą wzięłam do ręki. Miałam wtedy naście lat, książka od kiedy pamiętam leżała na półce w naszej domowej biblioteczce. Mama zawsze powtarzała, że nie można się od niej odkleić. No to podczas pewnych zimowych ferii wzięłam z braku laku i .... przepadłam. Przenosiłam się w inny świat. Odrywałam się od niej tylko na podstawowe potrzeby,...

Cudowna książka. Nic dodać, nic ująć.

Cudowna książka. Nic dodać, nic ująć.

Dwie fascynujące książki Centkiewiczów “Człowiek, o którego upomniało się morze” oraz “Nie prowadziła ich gwiazda polarna” to wybitne przykłady jak można pisać historie o prawdziwych bohaterach.

Opowiadają o Amundsenie (pierwsza z nich),Dumont d’Urvillu, Borchgrevinku, Shackletonie i Scottcie (druga). Ludzie ci oddani są sprawie morza i odkryć polarnych do tego stopnia, że poświęcają cały swój czas, majątek i życie w pościgu za odkryciami i sukcesem.

Centkiewiczowie piszą o tych sprawach tak, że nie można się oderwać a w kilku miejscach gardło się ściska z emocji.
Mimo, że sceneria cały czas jest taka sama, okrutne zimno, wiatry i głód, to te historie są od siebie bardzo różne, niosą inne moralne przekazy. Amundsen to samotnik od młodości marzący o lodach północy i osiągający prawie wszystko o czym zamarzy długimi i starannymi przygotowaniami. Schackleton to wytrwały, ale pechowy wojownik. Scott to wyniosły angielski gentleman, popełniający błędy ale tkwiący w nich do końca z dumą.

Gorąco polecam, wspaniałe książki. Gdybym przeczytał je w młodości, mogłyby one zmienić moje życiowe drogi.

Dwie fascynujące książki Centkiewiczów “Człowiek, o którego upomniało się morze” oraz “Nie prowadziła ich gwiazda polarna” to wybitne przykłady jak można pisać historie o prawdziwych bohaterach.

Opowiadają o Amundsenie (pierwsza z nich),Dumont d’Urvillu, Borchgrevinku, Shackletonie i Scottcie (druga). Ludzie ci oddani są sprawie morza i odkryć polarnych do tego stopnia,...

Jedna z formacyjnych lektur mojego dzieciństwa. Wyzwoliła nie tylko trwałe, a tak w sumie typowe w tamtych czasach, zainteresowanie odkryciami geograficznymi.

Jak widzę z perspektywy tych dobrze ponad 40 lat, nauczyła także, że warunkiem zwycięstwa po prostu muszą być wcześniejsze niepowodzenia.

I że równie ważne jest, w jakim stylu się odchodzi. A Amundsen odszedł tak naprawdę chyba, jak sam wybrał - w polarnej pustce, która była jego drugim domem, to i stała się grobem...

Podzielił los swego wielkiego pokonanego rywala w wyścigu do bieguna południowego Roberta Falcona Scotta. I jakby powtórzył też, w innym nieco kontekście, słynne słowa jednego z uczestników wyprawy Scotta, Lawrenca Oatesa, który odmroził nogi. Wiedząc, że jest ciężarem dla towarzyszy, prosił ich, by go pozostawili. Gdy odmówili, na jednym z postojów wyszedł z namiotu mówiąc: „Pójdę się przejść. Być może nieprędko wrócę”….

Jedna z formacyjnych lektur mojego dzieciństwa. Wyzwoliła nie tylko trwałe, a tak w sumie typowe w tamtych czasach, zainteresowanie odkryciami geograficznymi.

Jak widzę z perspektywy tych dobrze ponad 40 lat, nauczyła także, że warunkiem zwycięstwa po prostu muszą być wcześniejsze niepowodzenia.

I że równie ważne jest, w jakim stylu się odchodzi. A Amundsen odszedł tak...

"Człowiek, o którego upomniało się morze" opowiada historię niezwykłego człowieka, jakim był zdobywca bieguna południowego, czyli Roald Amundsen. Udowaponia, że o marzenia należy walczyć, nawet jeśli wydają się szalone i ryzykowne. Główny bohater zrezygnował, że swojego dotychczasowego życia, aby w pełni oddać się swojej największej pasji. Śmierć Amundsen można uznać za szczęśliwe zakończenie, ponieważ dopiął on swego i zginął, robiąc to, co kochał najmocniej.

Książka bywa momentami monotonna, a jej czytanie pochłania dużo czasu. Z tego powodu polecam ją szczególnie osobą zainteresowanym wyprawami polarnymi lub samym Roaldem. Mnie niestety owa pozycja zaczęła nudzić, więc postanowiłam jej nie kończyć. Mimo tego "człowieka..." wspominam z przyjemnością oraz uśmiechem.

"Człowiek, o którego upomniało się morze" opowiada historię niezwykłego człowieka, jakim był zdobywca bieguna południowego, czyli Roald Amundsen. Udowaponia, że o marzenia należy walczyć, nawet jeśli wydają się szalone i ryzykowne. Główny bohater zrezygnował, że swojego dotychczasowego życia, aby w pełni oddać się swojej największej pasji. Śmierć Amundsen można uznać za...

Ulubiona książka mojego dzieciństwa.

Jako dziecko byłam książką absolutnie oczarowana.
Jako dorosła osoba zastanawiam się czasem na ile to jest reportaż, a na ile fikcja literacka.

Ulubiona książka mojego dzieciństwa.

Jako dziecko byłam książką absolutnie oczarowana.
Jako dorosła osoba zastanawiam się czasem na ile to jest reportaż, a na ile fikcja literacka.

[FRAGMENT]

„Człowieka, o którego upomniało się morze” przeczytałam do tej pory co najmniej trzy razy. Książka ta zawsze wzbudza we mnie emocje i mimo że dobrze znam losy jej bohaterów, za każdym razem przeżywam je na nowo. Co sprawia, że wciąż tak chętnie wracam do opowieści Aliny i Czesława Centkiewiczów o Roaldzie Amundsenie i wraz z nim po raz kolejny przemierzam bezkresne oceany i nieskończone lodowe pustynie? Zapraszam do lektury.

Książka Centkiewiczów to niezwykła historia norweskiego podróżnika, pierwszego człowieka, który zdobył legendarne Przejście Północno-Zachodnie oraz stanął na biegunie południowym. Roald Amundsen, urodzony w 1872 r. w południowo-wschodniej Norwegii, już jako dziecko pragnął tylko jednego – życia na statku. Zakochany w morzu, od małego zgłębiał tajemnice odkryć geograficznych, przyczyny niepowodzeń kolejnych wypraw, porażek ich przywódców i śmierci współtowarzyszy. Zafascynowany sukcesem jednego z pierwszych norweskich odkrywców, Fridtjofa Nansena (który do końca wspierał młodego podróżnika i stał się jego najbliższym przyjacielem),postanowił w końcu rzucić znienawidzone studia medyczne i zupełnie poświęcić się morzu...

Na dalszą część recenzji zapraszam na http://ksiazkowepowroty.blogspot.de
:)

[FRAGMENT]

„Człowieka, o którego upomniało się morze” przeczytałam do tej pory co najmniej trzy razy. Książka ta zawsze wzbudza we mnie emocje i mimo że dobrze znam losy jej bohaterów, za każdym razem przeżywam je na nowo. Co sprawia, że wciąż tak chętnie wracam do opowieści Aliny i Czesława Centkiewiczów o Roaldzie Amundsenie i wraz z nim po raz kolejny przemierzam...

Jeden z największych zdobywców naszych czasów. Roald Amundsen. Marzył o Północnym a zdobył Biegun Południowy. Książka nie męczy ani przez chwilę. Świetnie napisana, z żywą akcją, każdemu powinna się spodobać.

Jeden z największych zdobywców naszych czasów. Roald Amundsen. Marzył o Północnym a zdobył Biegun Południowy. Książka nie męczy ani przez chwilę. Świetnie napisana, z żywą akcją, każdemu powinna się spodobać.

Na początku miałam wrażenie, że to trochę jak kolejny tom przygód Tomka z książek Szklarskiego. Bo jakim ten Amundsen był mądrym Amundsenkiem, jak się książkami zaczytywał, jaki miał zapał, taki dobry chłopiec! Ale nie, całe szczęście ten ton nie trwa wiecznie (albo się po prostu przyzwyczaiłam...). W każdym razie po tych idealnych stronach zaczęło się robić ciekawie, mogę nawet powiedzieć, że historia mnie pochłonęła bez reszty i że teraz mam ochotę na więcej.

Na początku miałam wrażenie, że to trochę jak kolejny tom przygód Tomka z książek Szklarskiego. Bo jakim ten Amundsen był mądrym Amundsenkiem, jak się książkami zaczytywał, jaki miał zapał, taki dobry chłopiec! Ale nie, całe szczęście ten ton nie trwa wiecznie (albo się po prostu przyzwyczaiłam...). W każdym razie po tych idealnych stronach zaczęło się robić ciekawie, mogę...