Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura rosyjska, szczególnie ta pięknie opisująca emocje, miłość i inne uczucia buzujące w człowieku pewnie nigdy mi się nie znudzi. Szczególnie pisarze pokroju Turgieniewa, Dostojewskiego potrafili tak pokazać w swoich dziełach owe emocje, którymi targani są ludzie tamtej epoki. To dzięki właśnie tym wspaniałym pisarzom, choć do tych nazwisk należałoby jeszcze dodać kilka innych znamienitości, to jednak to oni potrafili oddać słowami to czego innym w obecnych czasach brakuje. Turgieniew w swoim zbiorze opowiadań stawia na romantyzm, na uczucia, na piękne słowa, którymi czytelnik delektuje się do samego końca książki. Każdy jej opis jest majstersztykiem pisarstwa i tu, w tym momencie podkreślę jeszcze raz, iż to rosyjscy pisarze tego okresu oddają całą duszą, to czego brakuje obecnym pisarzom. Cała powieść oczywiście osadzona jest w realistycznie opisanym obrazie dziewiętnastowiecznej Rosji.

Literatura rosyjska, szczególnie ta pięknie opisująca emocje, miłość i inne uczucia buzujące w człowieku pewnie nigdy mi się nie znudzi. Szczególnie pisarze pokroju Turgieniewa, Dostojewskiego potrafili tak pokazać w swoich dziełach owe emocje, którymi targani są ludzie tamtej epoki. To dzięki właśnie tym wspaniałym pisarzom, choć do tych nazwisk należałoby jeszcze dodać...

Za oknem pada deszcz i wraz z potokiem lejącej się wody na zewnątrz, poleją się moje słowa. Książkę wybrałem na aukcji, na chybił trafił i była to trafna decyzja, aczkolwiek już wcześniej spotkałem się z książką o podobnej tematyce pt:" Afgańska perła". Jest to książka biograficzna, w której nie ma wielu emocji jakich czytelnik może doświadczyć w wyżej wymienionej książce. Została napisana przez emigrantkę, która dzieciństwo przeżyła w Afganistanie, a dalej uciekła do byłego RFN. Nawiązuje ona do kultury, jaki i warunków życia kobiet w Afganistanie na przełomie lat 1944 - 1989. Czytelnik znajdzie tutaj wielobarwne opisy Afganistanu i pozna fakty historyczne związane z tym okresem, a także obyczaje różnych grup etnicznych zamieszkujących tereny tego pięknego i dziewiczego kraju. Co ciekawe napotkałem na stronach tejże książki wzmianki na temat ludu Chazarów, który z pochodzenia tureckiego zamieszkiwał tereny od północny Kaukazu, Krymu, Morza Kaspijskiego po rzeki Jaik i Samara. Na sam koniec dodam, iż warto przeczytać tą książkę, aby uzupełnić sobie wiedzę o tym jak wyglądało życie w tym niedostępnym, a przepięknym kraju.

Za oknem pada deszcz i wraz z potokiem lejącej się wody na zewnątrz, poleją się moje słowa. Książkę wybrałem na aukcji, na chybił trafił i była to trafna decyzja, aczkolwiek już wcześniej spotkałem się z książką o podobnej tematyce pt:" Afgańska perła". Jest to książka biograficzna, w której nie ma wielu emocji jakich czytelnik może doświadczyć w wyżej wymienionej książce....

"Tsukuru Tazaki... to historia przyjaźni czworga młodych ludzi, która została przerwana i zaprzepaszczona przez nieporozumienie jakich wiele występuje w naszym życiu. Dzięki namowom przyjaciółki nasz tytułowy bohater próbuje rozwiązać zagadkę z przed szesnastu lat, która wywarła na jego życiu ogromne piętno. Odkrycie tajemnicy będzie miało współmierne korzyści dla wszystkich przyjaciół. Nasz bohater cechuje się delikatnym charakterem i wrażliwą osobowością, co nie przeszkadza w osiąganiu celu. Szczerze mówiąc to książka ta nie przypadła mi do gustu z prostej przyczyny, została napisana tak prostym językiem, że czytając ją ma się wrażenie jakby opisana w niej historia była opowiadana przez kolegę z klasy. Znajdujące się w niej dialogi jak i monologi napisane są prostym i nieskomplikowanym językiem. Co ciekawe, opowiadanie nie ma jako takiego finału i tutaj dam plusa autorowi, który pozwala czytelnikowi wymyślić odpowiednie zakończenie.

"Tsukuru Tazaki... to historia przyjaźni czworga młodych ludzi, która została przerwana i zaprzepaszczona przez nieporozumienie jakich wiele występuje w naszym życiu. Dzięki namowom przyjaciółki nasz tytułowy bohater próbuje rozwiązać zagadkę z przed szesnastu lat, która wywarła na jego życiu ogromne piętno. Odkrycie tajemnicy będzie miało współmierne korzyści dla...

Gdy sięgałem po książkę, nie spodziewałem się, że aż tak mnie rozbawi. Książka, która w zamyśle autora miała być formą pożytecznej wskazówki dla podróżujących po rzece Tamizie, stała się doskonałym źródłem rozrywki. Osadzona została w dziewiętnastowiecznej Anglii, a opisuje perypetie trzech przyjaciół, oraz ich kompana w postaci psa. Dzięki zamieszczonym zabawnym sytuacjom człowiek czytający opowiadanie dobrze będzie się bawił, a może i kulał po ziemi ze śmiechu. To bardzo dobry wybór dla osoby, która ma zamiar oderwać się, od szarej rzeczywistości i poświęcić trochę czasu na dobrą rozrywkę.

Gdy sięgałem po książkę, nie spodziewałem się, że aż tak mnie rozbawi. Książka, która w zamyśle autora miała być formą pożytecznej wskazówki dla podróżujących po rzece Tamizie, stała się doskonałym źródłem rozrywki. Osadzona została w dziewiętnastowiecznej Anglii, a opisuje perypetie trzech przyjaciół, oraz ich kompana w postaci psa. Dzięki zamieszczonym zabawnym sytuacjom...

Stefan Żeromski napisał znakomitą powieść, o dosyć intrygującym tytule, czym zachęcił mnie do przeczytania owej książki. To obraz dziewiętnastowiecznej polski, opisany pięknym i bogatym językiem. Głównym bohaterem jest doktor Judym, choć nie można tu zapomnieć o mniej ważnych postaciach jak choćby o pannie Joasi. która stała się symbolem miłości i obsesji dla samego doktora. Doktor Judym choć człowiek światowy, pochodzi jednak z klasy ubogiej czego wstydzi się przy bliższych kontaktach z innymi ludźmi z wyższych sfer. W swoich wywodach stara się przekonać swoich rozmówców i pracodawców, iż bardzo ważną kwestią życia ludzi ubogich jest higiena, oraz dostęp do opieki lekarskiej. To owa zajmująca kwestia higieny ludzi ubogich, ich zła kondycja zdrowotna, ciężkie warunki pracy były solą w oku Tomasza Judyma. Będąc świadom swojej misji, będąc idealistą Judym wyrzeka się szczęścia i miłości, aby tylko zmienić los tych ludzi. Osobiście polecam książkę.

Stefan Żeromski napisał znakomitą powieść, o dosyć intrygującym tytule, czym zachęcił mnie do przeczytania owej książki. To obraz dziewiętnastowiecznej polski, opisany pięknym i bogatym językiem. Głównym bohaterem jest doktor Judym, choć nie można tu zapomnieć o mniej ważnych postaciach jak choćby o pannie Joasi. która stała się symbolem miłości i obsesji dla samego...

Można stwierdzić, iż druga część opowiadań Poego zasadniczo różni się od pierwszej części, lecz jest to nadal jak w poprzednim tomie zbiór opowiadań. Jednakowoż różni się on stylem pisarskim bardziej dojrzałym, a przy tym wysublimowanym. Poe został uznany za wielkiego pisarza grozy i takim pozostaje do obecnych czasów, nie mniej jednak były to czasy, w których groza miała inny wymiar i inne znaczenie. Były to czasy, w których istniały zabobony, a w które ludzie ślepo wierzyli. Gdy jednak czyta się owe opowiadania, w kąciku ust czytającego pojawia się ironiczny uśmieszek, bo czyż można wierzyć w lot na księżyc balonem?
Z drugiej strony można przeczytać opowiadanie pt: " Człowiek, który się zużył", w którym mowa jest o składaniu człowieka z różnych podzespołów - czyż to nie nawoływanie do współczesnych czasów? Moim faworytem z całego tomu pozostanie opowiadanie pt:"Opowieść Artura Gordona Pyma z Nantucket". Moim zdaniem owe przytoczone opowiadanie jest najbardziej realistyczne i rzeczywiste. Poza tym pozwala czytelnikowi wskoczyć w sam środek akcji opowiadania dzięki przepięknym opisom. Toż to mistrzowski popis dobrego pisarstwa. Na sam koniec należałoby zachęcić do przeczytania opowiadań Poego, a myślę, iż warto zaznajomić się z twórczością tego pisarza.

Można stwierdzić, iż druga część opowiadań Poego zasadniczo różni się od pierwszej części, lecz jest to nadal jak w poprzednim tomie zbiór opowiadań. Jednakowoż różni się on stylem pisarskim bardziej dojrzałym, a przy tym wysublimowanym. Poe został uznany za wielkiego pisarza grozy i takim pozostaje do obecnych czasów, nie mniej jednak były to czasy, w których groza miała...

Twórczość Poego została zaszufladkowana do rozmiarów literatury grozy, a jego niektóre opowiadania zostały przeniesione na ekrany kin. Do dzisiejszych czasów wielu ludzi z kręgu kina stanęło przed nie małym wyborem i wysiłkiem, aby stworzyć kolejne filmy i odtworzyć klimat grozy jaki istnieje w książkach. Na podstawie tychże opowiadań powstał choćby taki film jak : "Obłąkani", według scenariusza Joe Gangemi. Czy udało się reżyserowi stworzyć odpowiedni klimat w swoim dziele to już egzamin, dla tych, którzy przeczytali książkę i mogą odnieść się do jej treści i rzetelnego przeniesienia słów na ekran. Jednakże trzeba oddać Poemu cześć za jego niesamowity kunszt w pisaniu, za charakter jego twórczości, gdzie dorównać może mu Stefan King. Wiele z jego opowiadań przesiąkniętych jest grozą i mistycyzmem, a niektóre krótkie opowiadania można by umieścić w kanonie fantastyki. Należy także tutaj nadmienić, iż wielu późniejszych i współczesnych pisarzy wzorowało się na twórczości Poego, pisząc jak choćby Stefan Grabiński istne dzieła sztuki. To jednak Poe był tym pierwszym, który stworzył podwaliny pod dzisiejszą literaturę grozy, a za jego przykładem poszli inni literaci. Zanim sięgniemy po współczesną literaturę grozy warto zaznajomić się z jej prekursorem, czyli z Poem.

Twórczość Poego została zaszufladkowana do rozmiarów literatury grozy, a jego niektóre opowiadania zostały przeniesione na ekrany kin. Do dzisiejszych czasów wielu ludzi z kręgu kina stanęło przed nie małym wyborem i wysiłkiem, aby stworzyć kolejne filmy i odtworzyć klimat grozy jaki istnieje w książkach. Na podstawie tychże opowiadań powstał choćby taki film jak :...