Metzengerstein - 7/10
Opowieść Jerozolimska - 2/10
Rękopis znaleziony w butelce - 7/10
Nieporównana przygoda niejakiego Hansa Pfaala - 2/10
Król Mór - 10/10
Ligeja - 7/10
Diabeł w Dzwonnicy - 2/10
Zagłada domu Usherów - 7/10
William Wilson - 8/10
Człowiek interesu - 8/10
Człowiek Tłumu - 8/10
Zabójstwo przy Rue Morgue - 6/10
W bezdni Maelströmu - 5/10
Nie zakładaj się nigdy z diabłem o swą głowę - 8/10
Maska Czerwonego Moru - 7/10
Tajemnica Marii Roget - 7/10
Studnia i wahadło - 9/10
Złoty Żuk - 8/10
Czarny Kot - 8/10
Łoś - 5/10
Bujda Balonowa - 3/10
Przedwczesny Pogrzeb - 7/10
Skradziony List - 8/10
System doktora Smoły i profesora Pierza - 10/10
Beczka Amontillado - 9/10
Żabi Skoczek - 7/10
Von Kempelen i jego wynalazek - 6/10

Metzengerstein - 7/10
Opowieść Jerozolimska - 2/10
Rękopis znaleziony w butelce - 7/10
Nieporównana przygoda niejakiego Hansa Pfaala - 2/10
Król Mór - 10/10
Ligeja - 7/10
Diabeł w Dzwonnicy - 2/10
Zagłada domu Usherów - 7/10
William Wilson - 8/10
Człowiek interesu - 8/10
Człowiek Tłumu - 8/10
Zabójstwo przy Rue Morgue - 6/10
W bezdni Maelströmu - 5/10
Nie zakładaj się nigdy...

Ta książka jest magiczna. Poe tworzy opowieści i scenariusze, które wciągają, poruszają i zmuszają do myślenia. A później zaskakują, bawią i inspirują do dalszych rozważań. To nie jest książka na jeden wieczór, bo nad każdym opowiadaniem warto się zastanowić i po prostu pozwolić się wciągnąć w jego niepowtarzalny klimat. Edgar Allan Poe trochę przypomina mi stylem Kinga, czy raczej King Allana, w obu przypadkach czytanie jest prawdziwą ucztą i czystą przyjemnością.. Polecam ogromnie, wspaniały zbiór!

Ta książka jest magiczna. Poe tworzy opowieści i scenariusze, które wciągają, poruszają i zmuszają do myślenia. A później zaskakują, bawią i inspirują do dalszych rozważań. To nie jest książka na jeden wieczór, bo nad każdym opowiadaniem warto się zastanowić i po prostu pozwolić się wciągnąć w jego niepowtarzalny klimat. Edgar Allan Poe trochę przypomina mi stylem Kinga,...

Niemal w każdym zbiorze opowiadań,znajdziemy opowiadania lepsze i gorsze,to nie dziwi nikogo,kto ma z książką do czynienia na co dzień a nie od święta,jednak w przypadku opowiadań Edgara Allana Poe
jest nieco inaczej tzn.w tym zbiorze są opowiadania dobre ,bardzo dobre i arcydzieła ,czytanie tego dwutomowego zbioru opowiadań to uczta zafundowana przez pisarza, czytelnikowi lubiącemu książki z dreszczykiem.
W przypadku niektórych opowiadań ocieramy się o fantazje i psychodeliczne wizje ,których źródeł można było by się doszukiwać w stanach emocjonalnych pisarza ,wywołanych jego burzliwym i nie do końca zdrowym trybem życia.Nie mogę powiedzieć,że przeczytałem te opowiadania jednym tchem,czytałem je na zmianę z innymi książkami,bo przeczytanie bez przerywników, dwóch tomów :makabry,niesamowitości i grozy po prostu w moim przypadku było awykonalne,co nie świadczy na niekorzyść książki,lecz jest dowodem ograniczonych możliwościach emocjonalnych czytelnika.

Niemal w każdym zbiorze opowiadań,znajdziemy opowiadania lepsze i gorsze,to nie dziwi nikogo,kto ma z książką do czynienia na co dzień a nie od święta,jednak w przypadku opowiadań Edgara Allana Poe
jest nieco inaczej tzn.w tym zbiorze są opowiadania dobre ,bardzo dobre i arcydzieła ,czytanie tego dwutomowego zbioru opowiadań to uczta zafundowana przez pisarza,...

Twórczość Poego została zaszufladkowana do rozmiarów literatury grozy, a jego niektóre opowiadania zostały przeniesione na ekrany kin. Do dzisiejszych czasów wielu ludzi z kręgu kina stanęło przed nie małym wyborem i wysiłkiem, aby stworzyć kolejne filmy i odtworzyć klimat grozy jaki istnieje w książkach. Na podstawie tychże opowiadań powstał choćby taki film jak : "Obłąkani", według scenariusza Joe Gangemi. Czy udało się reżyserowi stworzyć odpowiedni klimat w swoim dziele to już egzamin, dla tych, którzy przeczytali książkę i mogą odnieść się do jej treści i rzetelnego przeniesienia słów na ekran. Jednakże trzeba oddać Poemu cześć za jego niesamowity kunszt w pisaniu, za charakter jego twórczości, gdzie dorównać może mu Stefan King. Wiele z jego opowiadań przesiąkniętych jest grozą i mistycyzmem, a niektóre krótkie opowiadania można by umieścić w kanonie fantastyki. Należy także tutaj nadmienić, iż wielu późniejszych i współczesnych pisarzy wzorowało się na twórczości Poego, pisząc jak choćby Stefan Grabiński istne dzieła sztuki. To jednak Poe był tym pierwszym, który stworzył podwaliny pod dzisiejszą literaturę grozy, a za jego przykładem poszli inni literaci. Zanim sięgniemy po współczesną literaturę grozy warto zaznajomić się z jej prekursorem, czyli z Poem.

Twórczość Poego została zaszufladkowana do rozmiarów literatury grozy, a jego niektóre opowiadania zostały przeniesione na ekrany kin. Do dzisiejszych czasów wielu ludzi z kręgu kina stanęło przed nie małym wyborem i wysiłkiem, aby stworzyć kolejne filmy i odtworzyć klimat grozy jaki istnieje w książkach. Na podstawie tychże opowiadań powstał choćby taki film jak :...

Kto by tam chciał czytać opowiadania grozy jakiegoś XIX-wiecznego pijaka? Przecież jest King, Masterton, Barker... Po co się cofać? W tym wypadku cofnąć się należy, właściwie nawet trzeba, bo ten dwutomowy zbiór opowiadań jest po prostu mistrzowski.

Nie jest to tylko propozycja dla fanów Lovecrafta. Jestem zdania, że język Poe'ego jest zdecydowanie bardziej plastyczny, elastyczny i...nowoczesny, niż opowieści mistrza z Providence. Być może jest to wynik genialnego tłumaczenia pana Stanisława Wyrzykowskiego, nie wiem... Zupełnie bezdyskusyjna jest natomiast jakość tych opowiadań. Wystarczy dosłownie parę słów, jedno zdanie, by atmosfera danej chwili, drobnego wydarzenia, oblepiła mózg czytelnika niczym gęsta pajęczyna z najbardziej zatęchłej i paskudnej piwnicy jaką można sobie wyobrazić.

Zaskakująca pomysłowość, mistrzostwo w oddawaniu opisów sennych koszmarów, które dzięki talentowi Poe'go wydają się aż zbyt rzeczywiste, wręcz na wyciągnięcie ręki. To są chyba największe atuty jego nadal zadziwiająco świeżej twórczości. Polecam ten zbiór opowiadań wszystkim, nie tylko fanom powieści grozy/horroru, nie powinniście się zawieść.

Kto by tam chciał czytać opowiadania grozy jakiegoś XIX-wiecznego pijaka? Przecież jest King, Masterton, Barker... Po co się cofać? W tym wypadku cofnąć się należy, właściwie nawet trzeba, bo ten dwutomowy zbiór opowiadań jest po prostu mistrzowski.

Nie jest to tylko propozycja dla fanów Lovecrafta. Jestem zdania, że język Poe'ego jest zdecydowanie bardziej plastyczny,...