Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra książka, pierwsza tej autorki w moim wykonaniu. Na pewno sięgnę po następne. Wspaniale wykreowane i przedstawione postaci. Całość bardzo realistyczna, przez co i ciarki po plecach człowiekowi realistycznie chodzą. Fantastycznie wpleciony wątek "człowieka z mgły" i jego historii. Myślę, że autorka poruszyła przy okazji i wyedukowała mnie nieco w temacie amnezji i paru innych - wspaniała wartość dodana. Niektóre kryminały są proste, pozbawione głębi i po przeczytaniu ma się wrażenie, że poza miło spędzonym czasem człowiek niczego się nie nauczył. Tutaj jest inaczej. Oby tak dalej.

Bardzo dobra książka, pierwsza tej autorki w moim wykonaniu. Na pewno sięgnę po następne. Wspaniale wykreowane i przedstawione postaci. Całość bardzo realistyczna, przez co i ciarki po plecach człowiekowi realistycznie chodzą. Fantastycznie wpleciony wątek "człowieka z mgły" i jego historii. Myślę, że autorka poruszyła przy okazji i wyedukowała mnie nieco w temacie...

Po książkę sięgnąłem będąc fanem Katarzyny Puzyńskiej, mając jednak świadomość, że fantasy to nie moja bajka. Początek był zaskakująco przyjemny. Kiedy jednak zaczęły pojawiać się wątki "magiczne", straciłem trochę zapał, choć książkę doczytałem do końca. Czyta się lekko i szybko, autorka ma dobre pióro. Jednak jako osoba niemająca często do czynienia z tym typem literatury gubiłem się trochę w nomenklaturze i konceptach fantasy. Być może oceniam tylko na sześć gwiazdek niesprawiedliwie jako laik. Rozumiem, że autorka chce się rozwijać i próbować nowych gatunków literackich - w końcu ile można pisać kryminały o Lipowie. Mam nadzieję, że przekona do siebie miłośników fantasy jak najszybciej, bo życzę jej sukcesów we wszystkim, co robi. Ja tymczasem nie planuję sięgać po drugą część i liczę po cichutku na nowe kryminały lub reportaże.

Po książkę sięgnąłem będąc fanem Katarzyny Puzyńskiej, mając jednak świadomość, że fantasy to nie moja bajka. Początek był zaskakująco przyjemny. Kiedy jednak zaczęły pojawiać się wątki "magiczne", straciłem trochę zapał, choć książkę doczytałem do końca. Czyta się lekko i szybko, autorka ma dobre pióro. Jednak jako osoba niemająca często do czynienia z tym typem...

Jo Nesbo wie jak pisać książki, które czyta się do końca pomimo mocno momentami "naciąganych" wątków rodem z filmu "Mission Impossible". Tłumacz zaskoczył mnie kilkoma dziwacznymi polskimi zwrotami, o których istnieniu nie miałem pojęcia. Inspiracją do sięgnięcia po "Pragnienie" była lektura innej książki autora - "Nóż". Niestety, "Pragnienie" to lektura dużo słabsza.

Jo Nesbo wie jak pisać książki, które czyta się do końca pomimo mocno momentami "naciąganych" wątków rodem z filmu "Mission Impossible". Tłumacz zaskoczył mnie kilkoma dziwacznymi polskimi zwrotami, o których istnieniu nie miałem pojęcia. Inspiracją do sięgnięcia po "Pragnienie" była lektura innej książki autora - "Nóż". Niestety, "Pragnienie" to lektura dużo...

Książka potrzebna i otwierająca oczy. Bardzo ciekawa, choć nieco przybijająca tematyka. Momentami czyta się troszkę jak pracę magisterską, ale być może taki format tutaj akurat pasuje. Szacunek dla autorki za czas spędzony na zbieraniu materiałów.

Książka potrzebna i otwierająca oczy. Bardzo ciekawa, choć nieco przybijająca tematyka. Momentami czyta się troszkę jak pracę magisterską, ale być może taki format tutaj akurat pasuje. Szacunek dla autorki za czas spędzony na zbieraniu materiałów.

Dobrze napisany thriller z ciekawą fabułą. Co prawda pewne wątki w zakończeniu wydają się nieco naciągane, ale chłop pisać umie. Sięgnę po kolejne jeśli będzie okazja.

Dobrze napisany thriller z ciekawą fabułą. Co prawda pewne wątki w zakończeniu wydają się nieco naciągane, ale chłop pisać umie. Sięgnę po kolejne jeśli będzie okazja.

Przyznam szczerze, ze książka leżała na półce przez ponad rok - jakoś tak okładka wydawała mi się obła. Tymczasem -niesamowicie ciekawa tematyka. Brawo dla autorki za zebranie i uporządkowanie bogatego materiału, a także poruszenie wątku kobiet w TOPRze. Bardzo realistycznie przytoczone opowieści o lawinach i jaskiniach wywolały u mnie wielkie emocje. Wystawiam bardzo wysoką ocenę 8/10, a nie 10/10, bo jak dla mnie trochę za dużo tych ochów i achów tu i ówdzie. Osobiście nie przepadam też kiedy autor reportażu wyraża swoje opinie - zdecydowanie wolę narrację bezstronnego obserwatora. Miałem też wrażenie, jakby narracja była momentami nierówna/pisały ją dwie różne osoby. Tak czy owak, zdecydowanie polecam.

Przyznam szczerze, ze książka leżała na półce przez ponad rok - jakoś tak okładka wydawała mi się obła. Tymczasem -niesamowicie ciekawa tematyka. Brawo dla autorki za zebranie i uporządkowanie bogatego materiału, a także poruszenie wątku kobiet w TOPRze. Bardzo realistycznie przytoczone opowieści o lawinach i jaskiniach wywolały u mnie wielkie emocje. Wystawiam bardzo...

Poziom wysoki jak przystało na autora. Nieco za ciężko jak dla mnie, choć i tak chyba lepiej o takiej tematyce się nie da.

Poziom wysoki jak przystało na autora. Nieco za ciężko jak dla mnie, choć i tak chyba lepiej o takiej tematyce się nie da.

Brawo dla pani Puzyńskiej za ponowne wskrzeszenie "Lipowa" w wielkim stylu! Mam wrażenie, że książka jest lepsza od kilku poprzednich części (choć rzecz jasna Katarzyna Puzyńska trzyma zawsze odpowiedni poziom). Zamawiam następną.

Brawo dla pani Puzyńskiej za ponowne wskrzeszenie "Lipowa" w wielkim stylu! Mam wrażenie, że książka jest lepsza od kilku poprzednich części (choć rzecz jasna Katarzyna Puzyńska trzyma zawsze odpowiedni poziom). Zamawiam następną.

Bodajże najlepsza książka autorki, jaką przeczytałem do tej pory. Niesamowicie opisana historia o niesamowicie interesujących wydarzeniach. Więcej!

Bodajże najlepsza książka autorki, jaką przeczytałem do tej pory. Niesamowicie opisana historia o niesamowicie interesujących wydarzeniach. Więcej!

Książka mocna i naprawdę smutna jak na autorkę. Trzyma w napięciu, być może ponieważ losów Henrego VII nie znałem wcale przed zabraniem się do lektury. Mocno chwyta za serce emanując przemocą na wielu poziomach, a już najbardziej psychologicznym.

Książka mocna i naprawdę smutna jak na autorkę. Trzyma w napięciu, być może ponieważ losów Henrego VII nie znałem wcale przed zabraniem się do lektury. Mocno chwyta za serce emanując przemocą na wielu poziomach, a już najbardziej psychologicznym.

Ależ Pani Puzyńska musiała się napocić, żeby skonstruować tę zawiłą zagadkę! Dużo wątków, postaci, morderstw. Może nawet przydałaby się lista bohaterów i ich wzajemnego pokrewieństwa. Choć momentami ciężko mi było się połapać kto, z kim i gdzie, to książka oczywiście na wysokim poziomie jak zawsze. Wciąż jestem zdeterminowany dokończyć sagę Lipowo - zdaje się, że niewiele mi do tego zostało. Z zaciekawieniem przyjąłem informację, że autorka odpaliła serię książek fantasy. Choć nie jestem fanem gatunku to kto wie, może w takim wykonaniu mnie urzeknie?

Ależ Pani Puzyńska musiała się napocić, żeby skonstruować tę zawiłą zagadkę! Dużo wątków, postaci, morderstw. Może nawet przydałaby się lista bohaterów i ich wzajemnego pokrewieństwa. Choć momentami ciężko mi było się połapać kto, z kim i gdzie, to książka oczywiście na wysokim poziomie jak zawsze. Wciąż jestem zdeterminowany dokończyć sagę Lipowo - zdaje się, że niewiele...

Niezmiernie ciekawa książka napisana przystępnym językiem. Powinna być to obowiązkowa lektura szkolna (jesli nawet nie w calosci to chociaż fragmenty). Książka porusza naprawdę ważny i aktualny temat.

Niezmiernie ciekawa książka napisana przystępnym językiem. Powinna być to obowiązkowa lektura szkolna (jesli nawet nie w calosci to chociaż fragmenty). Książka porusza naprawdę ważny i aktualny temat.

Jakiś czas temu wpisałem w wyszukiwarce hasło "dziwne książki" w nadzieji, że trafię na coś odjechanego w typie "Pachnidła" albo literatury Palahniuka. Przez pierwszych kilkadziesiąt stron "Dożywocia" trwała we mnie wewnętrzna walka - czytać dalej starając się przyzwyczaić do nazbyt dynamicznego i irytującego tempa przedstawiania bohaterów i intensywnego języka, czy rzucić w cholerę. Na szczęście wytrwałem i z każdą stroną mocniej zapadałem w fabułę, z niektórych żartów rżąc na głos jak koń. Końcówka zupełnie mnie zaskoczyła, a w połączeniu z dodanym opowiadaniem "Szaławiła" sprawiła, że już sobie obiecałem sięgnąć po kolejną część. Mam wrażenie, że autorka się rozkręca...

Jakiś czas temu wpisałem w wyszukiwarce hasło "dziwne książki" w nadzieji, że trafię na coś odjechanego w typie "Pachnidła" albo literatury Palahniuka. Przez pierwszych kilkadziesiąt stron "Dożywocia" trwała we mnie wewnętrzna walka - czytać dalej starając się przyzwyczaić do nazbyt dynamicznego i irytującego tempa przedstawiania bohaterów i intensywnego języka, czy rzucić...

Zdaje się, że moje potężne oczekiwania co do książki były nieco na wyrost. A konkretnie - spodziewałem się "ósemki", a zostawiam ocenę 7/10. Książka nasycona ciekawostkami i ładnie wydana. Zdaje się, że typ narracji mi nie podpasował - typowy dla amerykanskich autorow, od zawsze wydaje mi sie na sile luzny i zabawny. Ot, taka już moja dziwaczna preferencja.

Zdaje się, że moje potężne oczekiwania co do książki były nieco na wyrost. A konkretnie - spodziewałem się "ósemki", a zostawiam ocenę 7/10. Książka nasycona ciekawostkami i ładnie wydana. Zdaje się, że typ narracji mi nie podpasował - typowy dla amerykanskich autorow, od zawsze wydaje mi sie na sile luzny i zabawny. Ot, taka już moja dziwaczna preferencja.

Wszystkie przeze mnie dotychczas przeczytane książki autorki trzymały konkretny poziom. "Córkę twórcy królów" oceniam nawet wyżej, szczególnie przez jakieś pierwsze 250-300 stron. Naprawdę fascynująca historia, ciekawie opisana. Czytuję książki innych autorów tego gatunku i zawsze podziwiam Philippę Gregory za to, że pomimo mnogości bohaterów o tych samych imionach, zawsze wiadomo o kogo chodzi. Gdyby już miał się do czegoś przyczepić, to końcówka nieco przeciągnięta - stąd siódemka, a nie mocna ósemka. Ogólnie chyba najlepsza książka autorki, do której się dorwałem i pierwsza w tematyce rodziny Rivers - na pewno przeczytam resztę z tej serii.

Wszystkie przeze mnie dotychczas przeczytane książki autorki trzymały konkretny poziom. "Córkę twórcy królów" oceniam nawet wyżej, szczególnie przez jakieś pierwsze 250-300 stron. Naprawdę fascynująca historia, ciekawie opisana. Czytuję książki innych autorów tego gatunku i zawsze podziwiam Philippę Gregory za to, że pomimo mnogości bohaterów o tych samych imionach, ...

Po książkę sięgnąłem na fali dużej fascynacji autorem po przeczytaniu "Uwikłania". Spodziewałem się równie dobrego kryminału. Ku mojemu zaskoczeniu, książka okazała się horrorem. O dziwo, doczytałem do końca, choć fazę czytania horrorów przeszedłem wiele lat temu. "Domofon" to książka wcale nie zła, choć dosyć nierówna. Momentami bardzo wciągająca, momentami nieco rozwlekła. Czarny humor tu i tam i nietuzinkowe spostrzeżenia/ komentarze/ pomysły na fabułę autora dodają jej smaczku. To pierwsza książka autora i jak na debiut, zasługuje zdaniem zasługuje na gratulacje. Uważam, że potencjał Pana Miłoszewskiego jest ogromny. Szkoda, że nie zawsze wybiera tematykę/gatunek, które mi leżą. No, ale w końcu nie ja sam jeden czytam i kupuję książki, a zadowolić wszystkich się nigdy nie da :)

Po książkę sięgnąłem na fali dużej fascynacji autorem po przeczytaniu "Uwikłania". Spodziewałem się równie dobrego kryminału. Ku mojemu zaskoczeniu, książka okazała się horrorem. O dziwo, doczytałem do końca, choć fazę czytania horrorów przeszedłem wiele lat temu. "Domofon" to książka wcale nie zła, choć dosyć nierówna. Momentami bardzo wciągająca, momentami nieco...

Książka, którą przeczytać trzeba. Zmieniła mój sposób widzenia i rozumienia świata. Jedna z najważniejszych pozycji naszych czasów.

Książka, którą przeczytać trzeba. Zmieniła mój sposób widzenia i rozumienia świata. Jedna z najważniejszych pozycji naszych czasów.

Niesamowite pióro i gra na emocjach czytelnika. Cholernie autentyczne.

Niesamowite pióro i gra na emocjach czytelnika. Cholernie autentyczne.

Podziwiam to, że każda część przygód Komisorza Hanusika jest równie dobra. To wielka sztuka utrzymać tak wysoki poziom przez całą serię. Twórczość Pana Melona niezmiennie urzeka mnie swoją kreatywnością, wyczuciem języka i poczuciem humoru. Jedyna w swoim rodzaju. Proszę o więcej!

Podziwiam to, że każda część przygód Komisorza Hanusika jest równie dobra. To wielka sztuka utrzymać tak wysoki poziom przez całą serię. Twórczość Pana Melona niezmiennie urzeka mnie swoją kreatywnością, wyczuciem języka i poczuciem humoru. Jedyna w swoim rodzaju. Proszę o więcej!

Ken Follett w formie jak zwykle. Cała seria zachwyca fabułą i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Być może w "Świecie bez końca" jakiś wątek wyda się nieco "naciągnięty"/ bardzo mało prawdopodobny, ale nie zmienia to mojego stanowiska, że "Filary Ziemi" to jedna z najlepszych serii literackich w historii.

Ken Follett w formie jak zwykle. Cała seria zachwyca fabułą i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Być może w "Świecie bez końca" jakiś wątek wyda się nieco "naciągnięty"/ bardzo mało prawdopodobny, ale nie zmienia to mojego stanowiska, że "Filary Ziemi" to jedna z najlepszych serii literackich w historii.