Marcin Melon

Ginie młody chłopak w niewyjaśnionych okolicznościach. W kościele zostają znalezione zwłoki. Nie wiadomo co tak naprawdę się dzieje. Komisorz Hanusik musi ponownie przejąć stery. Okazuje się, że znaków zapytania jest więcej niż się na początku wydawało. Uwielbiam te powieści. Naprawdę. Całość jest rzecz jasna pisana po śląsku, więc jeśli nie znasz tego języka niestety nie odnajdziesz się w słownych meandrach tej książki. Ty razem mamy tutaj parę wątków. Tytułowy Komisarz nie gra początkowo pierwszych skrzypiec, jednak w momencie kulminacyjnym przejmuje dowodzenie nad wszystkimi wątkami tej sprawy. Niebanalny humor jest dodatkowym atutem tej książki. Okazuje się, że w ten sposób pokazuje się nam ważną sprawę, mowa tutaj przede wszystkim o zatraceniu śląskich tradycji. Akcja nie płynie jednostajnym rytmem. Raz mamy zwiększenie napięcia, innym mamy zatrzymanie akcji co pozwala na pozbieranie wszystkich wątków w całość i niejakie rozluźnienie. Wspólnie z bohaterami zwiedzamy zakamarki Katowic poznając konkretne miejsca, osiedla. Moim zdaniem tytuł ma znaczenie symboliczne, ponieważ odnosi się właśnie do tego, że coraz mniej ludzi kultywuje śląskie zwyczaje. Zaskakującym zabiegiem jest konstrukcja złoczyńcy. Nigdy byśmy nie pomyśleli, że ta dana osoba, o tej konkretnej aparycji może być zdolna do takich rzeczy. Nawiązuje to bezpośrednio do wątłej psychiki ówczesnych. Historia zmusza nas do głębokiej analizy nad kategoriami zła i dobra, przystosowaniem się do ogólnie przyjętych zasad. Opowieść nie jest podzielona na rozdziały, często skaczemy z wątku na wątek co nadaje swego rodzaju dynamizmu całości. Autor poprzez zastosowanie odpowiedniego tła wprowadza nas w konkretny nastrój. Niektóre elementy zostały wyolbrzymione co pokazuje absurd danej sytuacji, ale jednocześnie jeszcze bardziej przyciąga nas do powieści. Ta książka zawiera w sobie to co najważniejsze, ciekawy bohater, zaskakujące wątki, intrygujący złoczyńca i wszystko to przy akompaniamencie pięknych, śląskich zakątków. Pamiętajcie, jak to mówi Komisorz Hanusik: Widzisz wiyncyj i wiysz wiyncyj"