Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Pozwól mi wrócić” to pierwsza książka autorki B. A. Paris po którą zdecydowałam się sięgnąć. Nie znając wcześniej twórczości pisarki nie miałam pojęcia, czego mogę się spodziewać. Zachęcona opisem na okładce sięgnęłam po lekturę i zatonęłam w historii, którą przedstawiła pani Paris.
Pomysł na książkę jest jak najbardziej dobry, jednak sposób przekazania go czytelnikowi wzbudził we mnie dość mieszane uczucia. W trakcie czytania zaczęłam mieć wątpliwości, czy mam do czynienia jeszcze z thrillerem, czy już z romansem o lekkim zabarwieniu thrillero podobnym. Miałam wrażenie, że autorka za szybko odkryła najważniejsze karty w tej historii. Bez większego zapału przeczytałam kilka kolejnych rozdziałów w myśl zasady, że nieprzeczytanej książki tak łatwo się nie porzuca. Muszę przyznać, że byłam w błędzie traktując książkę jak banał, ponieważ brnąc dalej poczułam się zaintrygowana kolejnymi losami bohaterów. Samo zakończenie książki było zaskakujące. Natomiast w moim odczuciu autorka mogła się pokusić o bardziej wyrafinowane i trzymające w napięciu wyjaśnienie niektórych zdarzeń, które przeplatały się w historii zawartej w książce.
„Pozwól mi wrócić” to historia zakochanych w sobie młodych ludzi, którzy poznali się przypadkowo na stacji metra. Layla i Finn byli szczęśliwi, mogłoby się wydawać, że odkąd są razem los im sprzyja. Mieli plany na wspólną przyszłość i zapowiedź cudownego życia do czasu, gdy dziewczyna zniknęła z parkingu w niewyjaśnionych okolicznościach. A zrozpaczony chłopak próbował ją odszukać. Czy jego rozpacz była autentyczna? Czy jego miłość była prawdziwa? Co tak naprawdę wydarzyło się na parkingu gdzieś we Francji? Przecież Finn złożył prawdziwe zeznania dotyczące zniknięcia jego ukochanej. Powiedział prawdę. Ale nie całą. Przecież obydwoje mieli swoje tajemnice. Tajemnice o których nie wiedzieli wzajemnie. Czy ich uczucie było tylko zwykłą farsą? A może czymś tak głębokim i szalonym, że doprowadziło ich to na skraj obłędu?
Autorka przenosi nas w czasie z przeszłości do teraźniejszości i sukcesywnie odkrywa kolejne puzzle misternej układanki. Wzbudzając coraz większy niepokój i niepewność w swoich czytelnikach, jej bohaterowie ukazują jak ludzka psychika jest nieprzewidywalna i jak potrafi przerażać. Do czego może doprowadzić człowieka zbyt dużo czasu na przemyślenia i pełno złych doświadczeń w życiu. Do czego można się posunąć realizując swoje chore zamierzenia będąc jednocześnie przekonanym, że właśnie takie postępowanie jest słuszne.
Przecież każdy z nas może spotkać taką osobę na swojej drodze. Przecież każdy z nas może taką osobą się stać.
Ze swojej strony oceniam książkę jako dobrą. Czytelnicy, którzy po nią sięgną, będą zadowoleni i nie uznają, że czas jej poświęcony był stracony.

„Pozwól mi wrócić” to pierwsza książka autorki B. A. Paris po którą zdecydowałam się sięgnąć. Nie znając wcześniej twórczości pisarki nie miałam pojęcia, czego mogę się spodziewać. Zachęcona opisem na okładce sięgnęłam po lekturę i zatonęłam w historii, którą przedstawiła pani Paris.
Pomysł na książkę jest jak najbardziej dobry, jednak sposób przekazania go czytelnikowi...

Paulo Coelho, autor wielu książek, człowiek rozpoznawalny w prawie każdym zakątku świata. Wzbudza wiele skrajnych emocji. Ma swoich fanów, dla których jest mentorem i drogowskazem wskazującym ścieżkę po której powinno się kroczyć. Ma również swoich przeciwników, którzy nie potrafią pojąć fenomenu jego twórczości i bardzo krytycznie odwołują się do jego osoby i napisanych przez niego książek. Aby wyciągnąć powyższe wnioski nie trzeba odwoływać się do szczególnych źródeł. Wystarczy przeczytać komentarze znajdujące się na różnych forach poświęconych Paulo Coelho.
Jest on osobą nietuzinkową i niebanalną. Z jednej strony tajemniczy, z drugiej zaś nie ukrywa się przed ludźmi i światem. Często ujawnia historie i zdarzenia ze swojego życia. Niejednokrotnie opisywał je w swoich książkach i opowiadał w wywiadach. Zdawałoby się, że ludzie zainteresowani jego osobą wiedzą o nim bardzo wiele. Jednak on nie przestaje zaskakiwać i odsłania przed nami kolejne karty swojej historii. Kolejną z nich odkrył przed nami wydając książkę „Hipis”. Jak głosi napis na okładce jest to jego najbardziej autobiograficzna powieść. Coelho po raz kolejny zaprasza nas do swojego świata i na wspólną podróż w czasie wtedy, gdy należał do jednej z najbardziej rozpoznawalnych kontrkultur z drugiej połowy lat 60 i początku lat 70 XX wieku.
Jednak nie jest to opowieść jedynie o autorze ale również o osobach, które spotkał na swojej drodze podróżując Magic Busem z Amsterdamu do Nepalu. W sposób bardzo ciekawy opowiada ich historie, jednak nie poświęca na to zbyt wielu stron w swojej najnowszej książce. Najważniejszą postacią obok Coelho jest Karla, młoda dziewczyna, którą poznaje w Amsterdamie i dzięki której wyrusza we wspomnianą podróż. Dzięki niej przeżywa niesamowitą przygodę i choć w jego życiu pojawiła się na krótką chwilę to wywarła na niego znaczący wpływ a Coelho nie zapomniał o niej do dnia dzisiejszego, o czym świadczy chociażby omawiana książka. Ich drogi się rozeszły. Autor będąc już bardzo sławny po latach ponownie znalazł się w Amsterdamie, gdzie miał spotkanie autorskie. Liczył na to, że spotka tam Karlę i dowie się jak potoczyły się jej losy. Niestety nie odnalazł jej. Może Karla znajduje się gdzieś bardzo daleko? Może nie wie, że spotkany przez nią wiele lat temu mężczyzna jest teraz sławnym pisarzem? Może nie pojęcia, że próbował ją odnaleźć? Może sięgnie po powieść „Hipis”? Może dzięki temu sama go odnajdzie a my za kilka lat dowiemy się jak potoczyła się jej historia życia. Może….
Bardzo zachęcam do przeczytania powyższej propozycji. Dla fanów autora będzie to smakowity kąsek. Dla jego przeciwników kolejny powód do krytyki. Natomiast dla osób, które lubią przeczytać coś ciekawego będzie to kolejna dobra powieść, która poszerzy ich „biblioteczkę”.

Paulo Coelho, autor wielu książek, człowiek rozpoznawalny w prawie każdym zakątku świata. Wzbudza wiele skrajnych emocji. Ma swoich fanów, dla których jest mentorem i drogowskazem wskazującym ścieżkę po której powinno się kroczyć. Ma również swoich przeciwników, którzy nie potrafią pojąć fenomenu jego twórczości i bardzo krytycznie odwołują się do jego osoby i napisanych...

„Miłość nigdy nie jest prosta – i rzadko kiedy bezbolesna” cytat zaciągnięty prosto z książki „Bliżej słońca” Richarda Paula Evansa jest dobrą zapowiedzią tego o czym autor postanowił ponownie napisać. Jest on dobrze znany z opisywania historii miłości, uczucia, które ma wiele odcieni i smaków. Czasem jest bardzo słodka i barwna a niekiedy gorzka i szara. Prawie każdy z nas zaznał miłości. Miłość, która uskrzydla, jest odwzajemniona, spełnia nasze ukryte pragnienia jest prawdziwym błogosławieństwem. Miłość, która rani, pozbawia radości, chęci do życia, jest przekleństwem, które potrafi zabić. A co jeśli wydaje nam się, że mamy miłość w garści i nic nie może nam odebrać niewysłowionego szczęścia, które nas przepełnia, a nagle wszystko okazuje się fikcją i rozpada jak domek z kart? Jak czuje się oszukana i porzucona osoba? Na te pytania odpowiedź poznała Christina, główna bohaterka książki „Bliżej słońca”. Kiedy planowała swój wymarzony ślub, doprecyzowany w każdym szczególe, na który czekała z ekscytacją i niecierpliwością wszystko potoczyło się nie tak jak sobie wyobrażała. Na kilka dni przed jej wielkim dniem narzeczony wyznał jej to czego nigdy nie chciała usłyszeć. Popadła w marazm i zatopiła się w uczuciu beznadziei. Ze złamanym sercem zamknęła się szczelnie przed światem. Jednak jej przyjaciółka nie chciała dopuścić do tego aby pogrążała się coraz mocniej w swoim smutku. Postanowiła za wszelką cenę zabrać ją do Peru, gdzie obydwie miały pracować jako wolontariuszki. Christina, która była przyzwyczajona do wygodnego i poukładanego życia, na początku nie wyobrażała sobie aby stawić czoła wyzwaniu jakie postawiła przed nimi jej przyjaciółka. Po wielu namowach jednak uległa i tak zaczęła się jej wielka peruwiańska przygoda.
W tej książce jest też miejsce dla Paula, którego życie odmieniło się w pewną zimową noc. Po wydarzeniach, które wtedy miały miejsce, podjął odważną decyzję o zmianie swojego dotychczasowego życia. Dla niektórych zmiana, której dokonał, mogłaby być drastyczna. Natomiast dla niego okazała się zbawienna. Polubił życie w amazońskiej dżungli i wyzwania, które niosła ze sobą nowa rzeczywistość.
Losy naszych bohaterów splotły się właśnie w Peru. A spotkanie to zweryfikowało ich marzenia, pragnienia i plany na przyszłość. Każde z nich funkcjonowało w całkowicie różnych światach i każde z nich było do swojego własnego świata przyzwyczajone. Czy w takiej sytuacji uczucie, które ich połączyło miało jakiekolwiek szanse? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na powyższe pytanie koniecznie sięgnijcie po propozycję, którą adresuje do nas Richard Paul Evans.
Kolejna historia miłości i kolejny raz kiedy jestem zadowolona z tego, że sięgnęłam po książkę Richarda Paula Evansa. Znów mnie nie zawiódł i mam nadzieję, że żaden z wiernych czytelników nie będzie żałował, że przeczytał historię opisaną w książce „Bliżej słońca”.
Czasem warto pamiętać, że to co wydaje się nam na początku tragedią tak naprawdę jest najlepszym, co mogłoby się nam przydarzyć. Czasem warto przeżyć trudne chwile by doczekać się czegoś prawdziwie pięknego i wyjątkowego. Niekiedy warto przegrać fałszywe uczucie, żeby wygrać prawdziwą miłość. Czasem po prostu trzeba dać sobie szansę i podjąć ryzyko, które w ostatecznym rozrachunku przyniesie nam prawdziwe spełnienie.

„Miłość nigdy nie jest prosta – i rzadko kiedy bezbolesna” cytat zaciągnięty prosto z książki „Bliżej słońca” Richarda Paula Evansa jest dobrą zapowiedzią tego o czym autor postanowił ponownie napisać. Jest on dobrze znany z opisywania historii miłości, uczucia, które ma wiele odcieni i smaków. Czasem jest bardzo słodka i barwna a niekiedy gorzka i szara. Prawie każdy z nas...