Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Good job, Mr. Green : 33

Good job, Mr. Green : 33

Książka świetna i bardzo nieprzewidywalna. Autorka potrafi budować napięcie i przyznam, że nie raz mnie zaskakiwała. Jak najbardziej polecam : )

Książka świetna i bardzo nieprzewidywalna. Autorka potrafi budować napięcie i przyznam, że nie raz mnie zaskakiwała. Jak najbardziej polecam : )

Fajna książka, ale po jakimś czasie zaczęło mnie mega irytować zachowanie Weroniki : ///

Fajna książka, ale po jakimś czasie zaczęło mnie mega irytować zachowanie Weroniki : ///

Książka byłaby dużo lepsza gdyby nie zbyt długie jak dla mnie rozmyślania Hany. Autorka mogła poświecić więcej czasu Lenie i głębiej opisać konflikt Juliana z Aleksem. Pomimo wszystko książkę czytało się lekko i zakończenie przepiękną metaforą w pełni mnie usatysfakcjonowało : )

Tylko w tym wszystkim szkoda Juliana....
W końcu wiadomo, że Lena bardziej kochała Aleksa....

Książka byłaby dużo lepsza gdyby nie zbyt długie jak dla mnie rozmyślania Hany. Autorka mogła poświecić więcej czasu Lenie i głębiej opisać konflikt Juliana z Aleksem. Pomimo wszystko książkę czytało się lekko i zakończenie przepiękną metaforą w pełni mnie usatysfakcjonowało : )

Tylko w tym wszystkim szkoda Juliana....
W końcu wiadomo, że Lena bardziej kochała Aleksa....

Pandemonium zostało podzielone na 'WTEDY' i 'TERAZ'. Autorka genialnie skakała z przeszłości w teraźniejszość i w momentach kulminacyjnych niespodziewanie kończyły się rozdziały przez co czytelnik nie mógł odejść od czytania. Mnóstwo akcji, nowi wspaniali bohaterowie....
jednak zakończenie, które miało się wydawać szczęśliwe, odwróciło losy Leny do góry nogami....

Pandemonium zostało podzielone na 'WTEDY' i 'TERAZ'. Autorka genialnie skakała z przeszłości w teraźniejszość i w momentach kulminacyjnych niespodziewanie kończyły się rozdziały przez co czytelnik nie mógł odejść od czytania. Mnóstwo akcji, nowi wspaniali bohaterowie....
jednak zakończenie, które miało się wydawać szczęśliwe, odwróciło losy Leny do góry nogami....

Powiem krótko i na temat.
Gwiazd naszych wina to esencja genialnego dzieła.
Pełna metafor, motywatorów i skłaniająca człowieka do wewnętrznych refleksji.
Szczerze zdradzę, że od chwili śmierci Augustusa ryczałam jak głupia.
A uczucie po pustce po nim wypełnia mnie do dzisiaj chociaż przeczytałam tą książkę kilka dni temu.

Powiem krótko i na temat.
Gwiazd naszych wina to esencja genialnego dzieła.
Pełna metafor, motywatorów i skłaniająca człowieka do wewnętrznych refleksji.
Szczerze zdradzę, że od chwili śmierci Augustusa ryczałam jak głupia.
A uczucie po pustce po nim wypełnia mnie do dzisiaj chociaż przeczytałam tą książkę kilka dni temu.

Wspaniała, niesamowita, wciągająca- to mało powiedziane : )
a lepszego zakończenia chyba nie mogłam sobie wymarzyć (if u know what I mean) : 3

Wspaniała, niesamowita, wciągająca- to mało powiedziane : )
a lepszego zakończenia chyba nie mogłam sobie wymarzyć (if u know what I mean) : 3

Fenomenalna, jednak zachowanie Nory w niektórych fragmentach było mega irytujące.....

Fenomenalna, jednak zachowanie Nory w niektórych fragmentach było mega irytujące.....

Pierwsza część pomimo, że wolno się rozkręca jest wciągająca, a zakończenie bardzo wzruszające.

Pierwsza część pomimo, że wolno się rozkręca jest wciągająca, a zakończenie bardzo wzruszające.

Wspaniała, ciekawa książka, którą czyta się jednym tchem.

Wspaniała, ciekawa książka, którą czyta się jednym tchem.

Suzanne zrobiła kawał dobrej roboty.
+1000000 do konta książki za epilog na końcu, który sprawił, że jestem spokojna o przyszłość Katnis : )

Suzanne zrobiła kawał dobrej roboty.
+1000000 do konta książki za epilog na końcu, który sprawił, że jestem spokojna o przyszłość Katnis : )

Zacytuję Joannę Olech, która moim zdaniem idealnie określiła "W pierścieniu ognia" :
,,Fragmenty recenzji drukowane na rewersie okładki bywają bałamutne i bezwstydnie pochlebne, ale tym razem okazały się zasłużenie entuzjastyczne. W istocie Igrzyska Śmierci Suzanne Collins to książka-pułapka. Nie zaczynajcie jej czytać na pół godziny przed ważnym spotkaniem ani do poduszki, bo zafundujecie sobie kłopoty i bezsenną noc."

Zacytuję Joannę Olech, która moim zdaniem idealnie określiła "W pierścieniu ognia" :
,,Fragmenty recenzji drukowane na rewersie okładki bywają bałamutne i bezwstydnie pochlebne, ale tym razem okazały się zasłużenie entuzjastyczne. W istocie Igrzyska Śmierci Suzanne Collins to książka-pułapka. Nie zaczynajcie jej czytać na pół godziny przed ważnym spotkaniem ani do...

Genialny wstęp do trylogii : 3

Genialny wstęp do trylogii : 3

Numer Sześć opowiada swoją historię i to jak udało jej się wybrnąć z pogoni Mogadorczyków.

Numer Sześć opowiada swoją historię i to jak udało jej się wybrnąć z pogoni Mogadorczyków.

dobra książka, ale charakter numeru 9 nie za bardzo przypadł mi do gustu...

dobra książka, ale charakter numeru 9 nie za bardzo przypadł mi do gustu...

ciekawa, zaskakująca i ciekawie podzielona na dwóch narratorów, którymi byli Numer Cztery i Numer Siedem (niestety Marina trochę zanudzała :

ciekawa, zaskakująca i ciekawie podzielona na dwóch narratorów, którymi byli Numer Cztery i Numer Siedem (niestety Marina trochę zanudzała :

Miło się czyta, ale trzeba przyznać, że autorzy mogli wpleść w nią więcej akcji.

Miło się czyta, ale trzeba przyznać, że autorzy mogli wpleść w nią więcej akcji.

czyta się jednym tchem, mnóstwo akcji, ciekawi nowi bohaterowie, ogólnie najlepsza część jak na razie : ) ale chyba najbardziej ucieszyło mnie zakończenie, bo powstaną jeszcze co najmniej 2 książki z serii- zaginiona kartoteka (nie jestem pewna, ale może autorzy powiedzieliby w końcu coś o numerze 5) i następna część, chyba już ostatnia : )

czyta się jednym tchem, mnóstwo akcji, ciekawi nowi bohaterowie, ogólnie najlepsza część jak na razie : ) ale chyba najbardziej ucieszyło mnie zakończenie, bo powstaną jeszcze co najmniej 2 książki z serii- zaginiona kartoteka (nie jestem pewna, ale może autorzy powiedzieliby w końcu coś o numerze 5) i następna część, chyba już ostatnia : )