Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętniki Wampirów mają dość specyficzny styl, nie każdemu odpowiada. Ale ja czytam tą serię tylko dla dwóch postaci: Damona i Bonnie. Wydają mi się dość oryginalni, jakby pomysł sparowania ich wyszedł zupełnie przypadkiem, wręcz z błędem. Jednak ta więź bardzo mnie magnetyzuje, więc bardzo spodobała mi się część poświęcona w 1/3 im (jak nie więcej :D)

Pamiętniki Wampirów mają dość specyficzny styl, nie każdemu odpowiada. Ale ja czytam tą serię tylko dla dwóch postaci: Damona i Bonnie. Wydają mi się dość oryginalni, jakby pomysł sparowania ich wyszedł zupełnie przypadkiem, wręcz z błędem. Jednak ta więź bardzo mnie magnetyzuje, więc bardzo spodobała mi się część poświęcona w 1/3 im (jak nie więcej :D)

Mówiąc krótko, spodziewałam się lepszego zakończenia tak długiej serii, mimo tego stawiam 6/10

Mówiąc krótko, spodziewałam się lepszego zakończenia tak długiej serii, mimo tego stawiam 6/10

Kolejna część przygód siedemnastoletniej Julii, znanej z zabijania dotykiem, trzęsień ziemi, rozwalania metrowych ścian i niszczenia cegieł w drobny mak. Julia znajduje się w Punkcie Omega razem z Adamem. Próbuje dowiedzieć się więcej o swoich zdolnościach, wytrenować je.
Czyta się błyskawicznie. Możliwe, że to dzięki ilości(71)krótkich rozdziałów.
A może chodzi o styl pisania autorki, który osobiście ubóstwiam. Przekreślenia słów, literowanie ich, długie przerwy, zdania bez przecinków i kropek potrafią znacznie umilić czytanie.
Kolejny trójkąt miłosny. Oczywiście Adam+Julia+Warner
Adam. Cóż, Adam kocha Julię taką "słodką" miłością, prawie szaloną. Można by rzec, że żal mu Julii, żal mu jej przeszłości, dzieciństwa, którego nie miała. Może to tak naprawdę do niej ciągnie? Jest niezwykle opiekuńczy, nie chce choćby z najmniejszym stopniu narazić jej na niebezpieczeństwo. Ale widać też, że bardzo kocha Julię, wręcz rozpaczliwie.
Julię uwielbiam za jej chaotyczne myśli, za jej uczucia i odczucia, za jej tęsknotę za ludzką życzliwością, zakazanym dotykiem. Jest taka nieziemska i jednocześnie taka prawdziwa, realna. Potrafię ją sobie wyobrazić, jak stoi obok mnie. Rozumiałam ją, kiedy wahała się co do uczuć do Warnera. Postąpiłabym podobnie. Tylko żal mi trochę Adama. (Moja wrażliwa dusza! xd)
Warnera zostawiłam sobie na koniec. Moje uczucia do niego bardzo się zmieniły po tej książce. Tylko, że w pierwszej części, (naprawdę, nie wiem z jakich powodów) wyobrażałam sobie Warnera jako czterdziestolatka, który ma chęć zniszczyć dziewczynę obdarzoną niesamowitym talentem. Pobawić się ładną, młodą dziewczyną (wiem, że to głupie i żałosne). Jednak muszę wspomnieć, że "Dotyk Julii" czytałam jakiś rok temu, więc moje wyobrażenie mogło ulec sporej zmianie. Po zmianie Warnera, a tak naprawdę Aarona, moja ocena co do niego zupełnie się zmieniła. Teraz jest dla mnie biednym chłopcem, który kocha tylko jedną jedyną osobę na świecie. To ona daje mu siłę do złapania kolejnego oddechu.
Kiedy zaczęłam tę trylogię, byłam za miłością Julii i Adama. Teraz to się zmieniło. Teraz, wyczekuję każdej kolejnej strony ze sceną z Aaronem i Julią. Przewracam kartki, aż znajduję kolejny wątek i dopiero, spokojna, wracam do czytania.
Podsumowanie: Książka jest olśniewająca, teraz jestem doświadczona w czytaniu tego gatunku książek i muszę przyznać, że już bardzo dawno nie czytałam tak niesamowitej książki. Należą się brawa pani Tahereh Mafi, bo to właśnie dzięki niej, obgryzając paznokcie, myślałam tylko, że coraz mniej tej rozkoszy mi zostało i teraz jestem wręcz zrozpaczona, że na kolejną część muszę czekać trzy miesiące. GORĄCO POLECAM
Ocena: 10/10

Kolejna część przygód siedemnastoletniej Julii, znanej z zabijania dotykiem, trzęsień ziemi, rozwalania metrowych ścian i niszczenia cegieł w drobny mak. Julia znajduje się w Punkcie Omega razem z Adamem. Próbuje dowiedzieć się więcej o swoich zdolnościach, wytrenować je.
Czyta się błyskawicznie. Możliwe, że to dzięki ilości(71)krótkich rozdziałów.
A może chodzi o...