Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, na którą czekałam całe życie.

Książka, na którą czekałam całe życie.

"Jakąż szaloną podróżą była ta trylogia"

"Jakąż szaloną podróżą była ta trylogia"

"Powiedz mi, że gdzieś na tym świecie istnieje jeszcze dobro. Powiedz mi, że dla nas wszystkich jest jeszcze jakaś nadzieja."
„Patriota” to już trzecia (i ostatnia) część trylogii autorstwa Marie Lu. Zakończenie. Moim zdaniem, najtrudniejszy etap w pisaniu. Żeby dobrze zakończyć książkę, trzeba naprawdę czuć swoją historię, bo koniec ma przede wszystkim wywołać emocje. Nie ważne czy smutek, radość, żal – ważne żeby czytelnik nie odłożył po prostu książki na półkę i natychmiast o niej zapomniał. Ale – zacznijmy od początku.
Akcja „Patrioty” mknie, nieubłaganie zbliżając się do finału. Odkrywamy kolejne karty, poznajemy sekrety, przyglądamy się walce naszych ulubionych postaci. Już od pierwszego rozdziału jesteśmy wciągnięci w wir niespodziewanych zdarzeń i zwrotów akcji. Pod koniec niemal słyszymy tykanie zegara, kiedy akcja staję się coraz bardziej dramatyczna i niemalże odbiera nam oddech, przynajmniej w moim przypadku. Obok przedstawianych wydarzeń nie można przejść obojętnie.
Tym, co najbardziej podoba mi się w „Legendzie” są bohaterowie. Mimo ich nadzwyczajnych umiejętności, Marie Lu udało się stworzyć ludzi z krwi i kości. Postacie cierpią, radują się, czują żal, pragną zemsty – a my razem z nimi. Kibicujemy im i przeżywamy z nimi żałobę. Lu nie boi się pokazać, że nawet niezwykli bohaterowie mogą być kompletnie zdruzgotani, bezsilni, mogą płakać i tracić wszelką nadzieję. Day jest jedną z najlepiej skonstruowanych postaci męskich jakie udało mi się poznać w gatunku antyutopii. Pokochałam go całym sercem. Przede wszystkim, przedstawione wydarzenia wpływają na naszych bohaterów, zostawiają na nich rany, które nie zawsze można wyleczyć. Są takie wspomnienia, które zostają z nami na zawsze – właśnie to pokazuje nam Marie Lu. Są decyzje, które nas złamią, zniszczą, zdepczą. Ale jesteśmy zmuszeni je podjąć, bo takie jest życie – pełne rzeczy które niszczą, a jednocześnie wypełnione miłością.
Ogromną wagę w tej książce ma właśnie miłość. Nie zawsze piękna, czysta, przynosząca radość i spełnienie. Jest to miłość, która potrafi złamać serce i wywołać mnóstwo cierpienia, miłość która wymusza poświęcenia, czasem wykraczające poza nasze możliwości. Ale jest prawdziwa. Prawdziwa.
Zakończenie książki (i jednocześnie cyklu) wycisnęło ze mnie kilka łez. Jeszcze przed zaczęciem tej książki, zadawałam sobie pytanie: czy taka historia może mieć dobre zakończenie? Czy nasi kochani bohaterowie, po tym wszystkim co przeszli, po wszystkich cierpieniach mogą jeszcze ułożyć sobie normalne szczęśliwe życie?
Jakie jest zakończenie „Legendy”? Przede wszystkim przesycone tym, czym tchnie cała książka, cały cykl : nadzieją. Bo przecież „Każdy dzień oznacza nowe dwadzieścia cztery godziny.
Z każdym kolejnym dniem wszystko na nowo staje się możliwe.”

"Powiedz mi, że gdzieś na tym świecie istnieje jeszcze dobro. Powiedz mi, że dla nas wszystkich jest jeszcze jakaś nadzieja."
„Patriota” to już trzecia (i ostatnia) część trylogii autorstwa Marie Lu. Zakończenie. Moim zdaniem, najtrudniejszy etap w pisaniu. Żeby dobrze zakończyć książkę, trzeba naprawdę czuć swoją historię, bo koniec ma przede wszystkim wywołać emocje. Nie...