Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bałam się tej książki z wielu względów. Złamałam zasadę, by nie czytać opinii przed przeczytaniem pozycji. Dowiedziałam się o wielu płaczących i zadumanych, pod wpływem tej powieści, czytelnikach. Było to moje pierwsze spotkanie z Jakubem Małeckim, co tylko wzmacniało moje obawy. Nie chciałam się pogrążać w smutku w jesienne długie wieczory.
Zmierzyłam się ze strachem i już nie chciałam go wypuszczać z rąk.

Książka jest doskonała! Zazwyczaj czytam kilka książek na raz, ale Małecki lubi być w centrum uwagi. Nie lubi konkurencji i wypada powiedzieć, że naprawdę jest mistrzem w tym co robi.

Dwie siostry i ojciec. W oddali matka, sąsiadka, dziadkowie, chłopak jednej z sióstr. Piękna powieść o mierzeniu się z własnymi granicami i ich przekraczaniem. Wspaniale uzupełniająca się narracja wszystkich bohaterów. Cierpienie, ból, utrata, ambicja.. nie sądziłam, że słowa pisane wielką literą są tak dosadne!

Światło ognia ma to do siebie, że gdy zbyt blisko się podejdziemy może poparzyć.

Polecam, polecam i jeszcze raz polecam!

Bałam się tej książki z wielu względów. Złamałam zasadę, by nie czytać opinii przed przeczytaniem pozycji. Dowiedziałam się o wielu płaczących i zadumanych, pod wpływem tej powieści, czytelnikach. Było to moje pierwsze spotkanie z Jakubem Małeckim, co tylko wzmacniało moje obawy. Nie chciałam się pogrążać w smutku w jesienne długie wieczory.
Zmierzyłam się ze strachem i...

Już w trakcie czytania książki myślałam jak mam rozpocząć swoją recenzje na LC. Myślała, myślała i wymyśliła! :)

Czas tajemnic bardzo przypomina mi "Cukiernie pod amorem", co prawda nieco okrojoną wersję, ale w tym przypadku okrojona, nie znaczy gorsza. Po przeczytaniu 3 tomów poprzedniej sagi Marzeny Rogalskiej byłam bardzo ciekawa pierwszego tomu kolejnej.

Główna bohaterka imieniem Karla (Karolina) otwiera przed czytelnikiem historię swojej rodziny. Na pierwszym planie jest ojciec bohaterki, czyli Emil, szanowany lekarz, o bardzo wysokiej kulturze osobistej i niespotykanej inteligencji. W tle rodzina i przyjaciele oraz historie za czasów Piłsudskiego. Pojawiają się znajomi, mama Barbara i historia naszyjnika, a nawet wątek małego romansu..

Do brzegu!
Mianowicie podobieństwo do przywołanej na początku pozycji polega na atmosferze rodzinnej, w krajobrazie dworku. Przez okrojoną wersję rozumiem dużo mniej postaci, co w przypadku cukierni pod amorem powodowało chaos (jednak spis na końcu książki trochę ułatwiał sprawę ;)).

Osobiście ciekawie się czytało ze względu na świeże wakacyjne wspomnienia z Jastarni/Juraty, gdzie główna bohaterka również spędza czas. 7/10 ponieważ jak dla mnie była mocno przewidywalna... jednak miło sobie wyobrazić, że gdzieś tam była taka rodzina, taki dworek, tacy ludzie, nawet jeśli są fikcyjni.
Polecam do czytania w trakcie wypadu na Hel, a przy okazji może odwiedzisz kościół w Jastarni i doświadczysz miejsca gdzie Ciotka Anna tak sumiennie oddawała się modlitwie?
Jednym słowem, nie żałuję, że przeczytałam!

Już w trakcie czytania książki myślałam jak mam rozpocząć swoją recenzje na LC. Myślała, myślała i wymyśliła! :)

Czas tajemnic bardzo przypomina mi "Cukiernie pod amorem", co prawda nieco okrojoną wersję, ale w tym przypadku okrojona, nie znaczy gorsza. Po przeczytaniu 3 tomów poprzedniej sagi Marzeny Rogalskiej byłam bardzo ciekawa pierwszego tomu kolejnej.

Główna...

Od początku przygody z tą pozycją miałam z nią na pieńku. Po pierwsze nie mogłam jej znaleźć w księgarniach stacjonarnych, znaleziona w internecie okazała się formatem kieszonkowym (zaakceptowałam ją), aż koniec końców namiętnie pocałowała się z kawą...

Grażyna i Ludwik zabrali mnie do swojego świata w Warszawie, od 2013 roku nagle przeniosłam się do lat 60-tych XX wieku. Jak wspaniale było przejść Warszawę, od nowa odkrywać jej ulice i zakątki. Życie bohaterów dało im drugą szanse na podejmowanie decyzji. Muszą szybko reagować, bez przemyślenia, czy są gotowi na zmiany. Małżeństwo z pięknym stażem wraca do momentu kiedy właściwie znali się z relacji służbowej Ludwika. Ciekawe okazało się, że chcą przeżyć swoje życie inaczej. Jedna pochopna decyzja pociągała za sobą następne. Jak zawsze...
Zakończenie mnie zawiodło, ponieważ mam poczucie, jakby go nie było. Przez co mogę mieć cały czas nadzieję na drugą część powieści.
Jedno jest pewne - sięgnę po inne pozycje Zygmunta Miłoszewskiego.

Od początku przygody z tą pozycją miałam z nią na pieńku. Po pierwsze nie mogłam jej znaleźć w księgarniach stacjonarnych, znaleziona w internecie okazała się formatem kieszonkowym (zaakceptowałam ją), aż koniec końców namiętnie pocałowała się z kawą...

Grażyna i Ludwik zabrali mnie do swojego świata w Warszawie, od 2013 roku nagle przeniosłam się do lat 60-tych XX wieku....