Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakub Wędrowycz to naprawdę niesamowita postać! Ten zbiór opowiadań Pilipiuka niesamowicie przypadł mi do gustu. Jak dla mnie świetny humorystyczny i "brudny" klimat, który dla niektórych może być wręcz niesmaczny.

Jakub Wędrowycz to naprawdę niesamowita postać! Ten zbiór opowiadań Pilipiuka niesamowicie przypadł mi do gustu. Jak dla mnie świetny humorystyczny i "brudny" klimat, który dla niektórych może być wręcz niesmaczny.

Po raz kolejny udało mi się przekonać, że nie ma to jak trochę Wędrowycza. Cała opowieść utrzymana jak zwykle w znakomitym klimacie dobitnego Pilipiukowego humoru płynącego z absurdalnej fabuły.

Po raz kolejny udało mi się przekonać, że nie ma to jak trochę Wędrowycza. Cała opowieść utrzymana jak zwykle w znakomitym klimacie dobitnego Pilipiukowego humoru płynącego z absurdalnej fabuły.

Książki z początku nie czytało mi się nadzwyczaj przyjemnie. Troszkę archaiczny język, w porównaniu do autorów fantastyki piszących u schyłku XX i na początku XXI w. Stwierdziłem jednak, że muszę zapoznać się przynajmniej z jednym dziełem pisarza, określanego jako najwybitniejszego polskiego fantastyka, oraz ojca rodzimej fantastyki. A kiedy już przeczytałem je do końca, stwierdziłem że na "Edenie" na pewno nie skończy się moja przygoda z Lemem. Książka pod koniec okazała się naprawdę niesamowita. Bardzo ciekawa alegoria do ustroju totalitarnego, do tego odporna na cenzurę dość aktywną w owym ustroju. Bowiem cenzor, musiał by przyznać, że totalitaryzm jest ustrojem bestialskim, gdyby chciał "Eden" poddać cenzurze.

Książki z początku nie czytało mi się nadzwyczaj przyjemnie. Troszkę archaiczny język, w porównaniu do autorów fantastyki piszących u schyłku XX i na początku XXI w. Stwierdziłem jednak, że muszę zapoznać się przynajmniej z jednym dziełem pisarza, określanego jako najwybitniejszego polskiego fantastyka, oraz ojca rodzimej fantastyki. A kiedy już przeczytałem je do końca,...

Super książka. Świetne postacie z barwnymi profilami psychologicznymi. Mroczny świat wykreowany przez autora inspirowany tym, który podobno według niektórych da się zobaczyć za pomocą ciała astralnego. Poza tym ciekawa, zupełnie nieprzewidywalna fabuła. To wszystko połączone z pierwszoosobową narracją pozwalającą utożsamić się z głównym bohaterem sprawia, że książka jest jedną z tych, których nie przeczytanie to grzech.

Super książka. Świetne postacie z barwnymi profilami psychologicznymi. Mroczny świat wykreowany przez autora inspirowany tym, który podobno według niektórych da się zobaczyć za pomocą ciała astralnego. Poza tym ciekawa, zupełnie nieprzewidywalna fabuła. To wszystko połączone z pierwszoosobową narracją pozwalającą utożsamić się z głównym bohaterem sprawia, że książka jest...

Bardzo ciekawa książka. Chociaż na pierwszy rzut oka przemieszanie sience-fiction z fantasy mnie nie przekonywało, to kiedy zacząłem czytać wciągnęła mnie niesamowicie. Poza tym prowadzona jest narracja pierwszoosobowa, która pomaga utożsamić się z bohaterem książki.

Bardzo ciekawa książka. Chociaż na pierwszy rzut oka przemieszanie sience-fiction z fantasy mnie nie przekonywało, to kiedy zacząłem czytać wciągnęła mnie niesamowicie. Poza tym prowadzona jest narracja pierwszoosobowa, która pomaga utożsamić się z bohaterem książki.

Sapkowski urzeka nas niesamowitym, stworzonym przez siebie Universum, rządzącym się własnymi brutalnymi prawami.
Nie ma w tej książce prostych postaci, każda z nich bowiem posiada swój obszerny obraz psychologiczny i z każdym wypowiedzianym przez nią zdaniem, tudzież z każdym jej opisem poznajemy ją coraz bardziej i odkrywamy w niej co chwilę coś nowego. Często ciężko przewidzieć co w konkretnej sytuacji powie, bądź jak się zachowa. Warto dodać że nie ma tu stuprocentowo dobrych, bądź złych postaci, ponieważ każda z nich posiada takie oraz takie cechy, kwestią kluczową jest to, które z nich przeważają. Idealnym przykładem są tutaj czarodzieje, którzy w tej powieści posiadają nierzadko swoje ogromne wady i nie są zawsze szlachetni, tak jak to bywa w innych książkach fantasy, aczkolwiek nie są także do końca źli.
Język, jakim Sapkowski pisze powieść, świetnie pozwala wczuć się w klimat stworzonego świata. Udało mu się to uczynić między innymi przez stosowanie archaizmów, jednak nie nazbyt często, ponieważ zbytnie ich nagromadzenie mogłoby zirytować czytelnika. Poza tym w książce znaleźć można mnóstwo dobitnych cytatów, które dają wiele do myślenia i nie rzadko odnieść je można do świata współczesnego. Świetne w książce jest to, że każda z postaci mówi językiem dostosowanym do niej. Przykładowo prosty chłop posiada zazwyczaj dużo gorszą lapidarność stylu mowy, od uczonego maga czy kapłana.
Książka ta jest naprawdę świetna i godna polecenia, a to co urzeka mnie w niej najbardziej to nieprzewidywalna fabuła opowiadań.

Sapkowski urzeka nas niesamowitym, stworzonym przez siebie Universum, rządzącym się własnymi brutalnymi prawami.
Nie ma w tej książce prostych postaci, każda z nich bowiem posiada swój obszerny obraz psychologiczny i z każdym wypowiedzianym przez nią zdaniem, tudzież z każdym jej opisem poznajemy ją coraz bardziej i odkrywamy w niej co chwilę coś nowego. Często ciężko...