Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Idealne czytadło na wakacje - niezbyt skomplikowana ale wciągająca fabuła z minimalną ilością opisów i rysem bohaterów akurat wystarczającym na potrzeby historii, a nie spowalniającym wartkiej akcji. Niestety bardzo marne tłumaczenie, jakby żywcem z Google Translatora

Idealne czytadło na wakacje - niezbyt skomplikowana ale wciągająca fabuła z minimalną ilością opisów i rysem bohaterów akurat wystarczającym na potrzeby historii, a nie spowalniającym wartkiej akcji. Niestety bardzo marne tłumaczenie, jakby żywcem z Google Translatora

Pozytywne zaskoczenie, nie wszystkie klasyki SF starzeją się tak dobrze. Wątpię, czy książkowa Odyseja broniłaby się równie skutecznie jako całkowicie samodzielny utwór, ale mając w głowie, choć jedynie jako odległe wspomnienie, sugestywne kadry filmowego odpowiednika, traktuję ją jako ciekawe uzupełnienie arcydzieła Kubricka. Korzystając z sytuacji, że oba dzieła powstawały równolegle, autor mógł pozwolić sobie na oszczędny, całkowicie nieliteracki styl, oszczędzając nam didaskaliów i rezygnując z opisywania tego co reżyser w porywający sposób ukazał na ekranie, skupiając się na rozbudowaniu tła całej opowieści, dodając szczegółów i fabuły wszędzie tam, gdzie film operował symboliką i niedopowiedzeniem. Nie budzi to kontrowersji przez zdecydowaną większość utworu, choć w przeciwieństwie do Kubricka, Clark od początku sugeruje, że doskonale zna rozwiązanie tajemnicy, na szczęście nie zdradzając jej do samego końca. Przyznam, że przez lata intrygowało mnie zakończenie filmu i moją główną motywacją do lektury była chęć zrozumienia tego co Kubrick niekoniecznie chciał wyjaśniać. Clark wyjaśnia wszystko, co z jednej strony całkiem mnie usatysfakcjonowało, a z drugiej pozwoliło dodatkowo docenić wybory reżysera: czasem mniej znaczy więcej.

Pozytywne zaskoczenie, nie wszystkie klasyki SF starzeją się tak dobrze. Wątpię, czy książkowa Odyseja broniłaby się równie skutecznie jako całkowicie samodzielny utwór, ale mając w głowie, choć jedynie jako odległe wspomnienie, sugestywne kadry filmowego odpowiednika, traktuję ją jako ciekawe uzupełnienie arcydzieła Kubricka. Korzystając z sytuacji, że oba dzieła...