Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z tych książek, które są zbyt piękne, żeby przeczytać je drugi raz. Może kiedyś...

To jedna z tych książek, które są zbyt piękne, żeby przeczytać je drugi raz. Może kiedyś...

Zachęcony ekranizacją Drużyny Pierścienia zdecydowałem się przeczytać kolejną część trylogii Tolkiena, mimo negatywnych odczuć po przeczytaniu pierwszej części. Drugi tom okazał się zupełnie inny, ciekawszy, mimo, iż z pozoru bardziej monotonny. Nie było mnogości postaci, opowiadanie zostało podzielone na dwie części, opisujące wędrówkę innych bohaterów i można było lepiej wczuć się w sytuację pojedynczych postaci. Najbardziej emocjonujące było zakończenie, czego niestety zabrakło w pierwszym tomie. Jednocześnie sprawiło, że ma się chęć dowiedzieć co stanie się z bohaterami w dalszej części tej historii. Z pewnością się tego dowiem! ;)

Zachęcony ekranizacją Drużyny Pierścienia zdecydowałem się przeczytać kolejną część trylogii Tolkiena, mimo negatywnych odczuć po przeczytaniu pierwszej części. Drugi tom okazał się zupełnie inny, ciekawszy, mimo, iż z pozoru bardziej monotonny. Nie było mnogości postaci, opowiadanie zostało podzielone na dwie części, opisujące wędrówkę innych bohaterów i można było lepiej...

Wielkie nadzieje wiązałem z tą pozycją. Przede wszystkim liczyłem, że po jej przeczytaniu moja niewiara w Boga i zjawiska paranormalne nie będą już w stanie się zachwiać. Oczekiwałem dowodów na głupotę, niekonsekwencję i zupełny brak logiki w różnych wierzeniach. Szukałem w niej upojenia i pocieszenia, jak bez Boga można żyć, będąc w pełni umoralnionym. I chociaż w pewnych kwestiach, które dla mnie były ważne pojawił się pewien niedosyt, to całość zdecydowanie przyniosła mi te informacje, których oczekiwałem. Dawkins pozwolił mi odnaleźć nowy sens życia!

Wielkie nadzieje wiązałem z tą pozycją. Przede wszystkim liczyłem, że po jej przeczytaniu moja niewiara w Boga i zjawiska paranormalne nie będą już w stanie się zachwiać. Oczekiwałem dowodów na głupotę, niekonsekwencję i zupełny brak logiki w różnych wierzeniach. Szukałem w niej upojenia i pocieszenia, jak bez Boga można żyć, będąc w pełni umoralnionym. I chociaż w pewnych...

Dawno nie czytałem takiej książki, na której zakończenie czekałem z wielkim utęsknieniem. I bynajmniej nie dlatego, że niezmiernie ciekaw byłem zakończenia (zresztą trudno go oczekiwać w pierwszym tomie trylogii), a dlatego, żeby mieć ją już za sobą i raz na zawsze zapomnieć. Można zapytać, po co ją czytałem, skoro nie przypadła mi do gustu? Otóż niemal do samego końca Drużyny Pierścienia miałem nadzieję, że coś mnie w niej ujmie, coś się wydarzy, co spowoduje, że zakocham się w niej i z miłą chęcią sięgnę po kolejne części. Ale tylko z pozoru nieciekawy początek wydał mi się całkiem przystępny. Ogółem pierwszy tom jednej z najpopularniejszych książek w historii upłynął w mękach. Nudziła mnie wielość postaci o dziwacznych i trudnych do zapamiętania imionach, jak również ogrom nazw geograficznych. Akcja, jeżeli się toczyła była mętnie opisana i ciężko było się wczuć w opisaną sytuację. Śnieżyca, na którą natknęli się bohaterowie podczas jednej z wypraw była ciekawiej opisana, niż śmierć jednego z wędrowców. I właściwie najbardziej w całej powieści zachwyciły mnie opisy przyrody, czy panującej pogody, której zmienność stanowiła chyba największą akcję w tym pierwszym tomie. Ciężko było się zżyć z jakimś bohaterem, ponieważ było ich zbyt dużo, a myśli żadnego z nich nie były w żaden sposób opisane.
Nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Czyżby oczekiwania były za duże?
Wiem, już, że po dwa następne tomy nie sięgnę, a przygodę z pierwszym zachowam jako nieprzyjemne, ale być może ostrzegające na przyszłość doświadczenie.

Dawno nie czytałem takiej książki, na której zakończenie czekałem z wielkim utęsknieniem. I bynajmniej nie dlatego, że niezmiernie ciekaw byłem zakończenia (zresztą trudno go oczekiwać w pierwszym tomie trylogii), a dlatego, żeby mieć ją już za sobą i raz na zawsze zapomnieć. Można zapytać, po co ją czytałem, skoro nie przypadła mi do gustu? Otóż niemal do samego końca...