Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Saga zmierzch to bestsellerowa powieść Stephenie Meyer która niedawno poruszyła serca większości nastolatek. Tuż po obejrzeniu filmu sięgnęłam po książkę i nie wyczuwałam w niej żadnego niedosytu. Książka była napisana precyzyjnie, nie sztucznie, w pewnych momentach znośnie. Pierwszą część uważam zdecydowanie za najlepszą.

Bohaterką jest 17-letnia, jest bardzo tajemnicza, skryta w sobie, ale dla wygody mamy która miała podróżować wraz z swoim nowym facetem sportowcem wyprowadziła się do ojca, do zimnego, wilgotnego małego miasteczka Forks z ciepłej słonecznej Phoenix. Z powodu swojej tajemniczości ma problemy z dogadaniem się z ojcem. Niedługo po przyjeździe idzie do szkoły, gdzie w tempie natychmiastowym zostaje zaakceptowana przez pewną grupę.

Jak to w większości filmów i książek pojawia się sala biologiczna, w której poznaję Edwarda któremu nie może się oprzeć. Jest podobnie tajemniczym jak ona, niezwykle przystojnym chłopcem w którym zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Chłopak jednak nie umie się przed nią otworzyć z taką łatwością jak ona przy nim. Usiłuje poznać jego sekrety, nie zdając sobie sprawy gdy sama naraża się na niebezpieczeństwo.

Gdy wszystko zaczyna się układać, a rodzina Edwarda powoli przyzwyczaja się do jego wybranki pojawia się Laurent, Victoria i James który nie może się oprzeć smakowi Belli.

Saga zmierzch to bestsellerowa powieść Stephenie Meyer która niedawno poruszyła serca większości nastolatek. Tuż po obejrzeniu filmu sięgnęłam po książkę i nie wyczuwałam w niej żadnego niedosytu. Książka była napisana precyzyjnie, nie sztucznie, w pewnych momentach znośnie. Pierwszą część uważam zdecydowanie za najlepszą.

Bohaterką jest 17-letnia, jest bardzo tajemnicza,...

Szczerze mówiąc myślałam że jest to już koniec słynnej serii. Książka jest trochę nudna, ma momenty naprawdę fascynujące, jednak nie chętnie do niej zaglądam. Uważam ją raczej za ładnie wyglądającą na mojej półce starą książkę którą dosłownie znam na pamięć.

Szczerze mówiąc myślałam że jest to już koniec słynnej serii. Książka jest trochę nudna, ma momenty naprawdę fascynujące, jednak nie chętnie do niej zaglądam. Uważam ją raczej za ładnie wyglądającą na mojej półce starą książkę którą dosłownie znam na pamięć.

,,Magiczne Miasto" Drew Lermana nie zawsze była dla mnie taką sensacją. Wiele razy podchodziłam do tej książki, aż w końcu okazałam jej odrobinę zrozumienia i wreszcie ją skończyłam. Moje przypuszczenia nie okazały się trafne, książka okazała się świetną i z przyjemnością do niej wracam.

Narratorem jest 16-letni Henry, po uszy zakochany w Rebece, ciemnowłosej, ciemno ubierającej się z pięknymi, czerwonymi ustami dziewczynie z którą uwielbia spędzać czas. Gdy podczas wyjazdu obu rodziców przeżywa traumatyczne przeżycia dzięki którym popada w depresję i musi brać proszki zaczyna zwierzać się Rachel, a potem zostawia ją aż nie ma komu opowiadać o swoich problemach jego relacje z Becą psują się.

Gdy Beca z nim zrywa, próbuje odbudować dawne relacje, poznać nowych ludzi, a przede wszystkim odzyskać ją. Ma więcej czasu dla swojego przyjaciela od dziecka Billa, monotematycznej Rachel i Charliego, nowego, niezależnego kumpla z którym przebywa najczęściej.

Książka wymaga czasu, zrozumienia, skupienia i czytelnika który łatwo się nie nudzi. Ma w sobie niezwykle dużo refleksji na różne tematy, wyjaśnienia i ukazuję jak czuja się ludzie z zespołem stresu pourazowego. Może i czasami wydaje się być przygnębiająca, ale pokazuje wszystko, z czym zmierzyć muszą się nastolatkowie i z czym pogodzić trzeba się w życiu. Bez wahania książkę zaliczam do ulubionych i polecam. ^^

,,Magiczne Miasto" Drew Lermana nie zawsze była dla mnie taką sensacją. Wiele razy podchodziłam do tej książki, aż w końcu okazałam jej odrobinę zrozumienia i wreszcie ją skończyłam. Moje przypuszczenia nie okazały się trafne, książka okazała się świetną i z przyjemnością do niej wracam.

Narratorem jest 16-letni Henry, po uszy zakochany w Rebece, ciemnowłosej, ciemno...

Ostatnia część jest trochę naciągana, pewne momenty nie są w ogóle potrzebne. To tak jakby kontynuacja czegoś na siłę. Mimo to fajnie się czytało.

Ostatnia część jest trochę naciągana, pewne momenty nie są w ogóle potrzebne. To tak jakby kontynuacja czegoś na siłę. Mimo to fajnie się czytało.

Część zdecydowanie najnudniejsza, nie podobał mi się brak opisywania jak bohaterka sobie z tym wszystkim radzi i jak się czuję. Według mnie było tego zdecydowanie za mało.

Część zdecydowanie najnudniejsza, nie podobał mi się brak opisywania jak bohaterka sobie z tym wszystkim radzi i jak się czuję. Według mnie było tego zdecydowanie za mało.

Dobrze wspominam tą książkę mimo że z sześciu części bodajże trzy mi się tylko podobały. Książka na pewno nie naciągana, coś prawdziwego, o prawdziwej miłości. Chętnie przeczytałabym ją jeszcze raz. Polecam.

Dobrze wspominam tą książkę mimo że z sześciu części bodajże trzy mi się tylko podobały. Książka na pewno nie naciągana, coś prawdziwego, o prawdziwej miłości. Chętnie przeczytałabym ją jeszcze raz. Polecam.