Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielogłosowość i obiektywizm. Myślę, że to są główne atuty książki Zychowicza. Tę samą kwestię poznajemy z różnych punktów widzenia, co umacnia w nas obraz świata zniuansowanego, niepodlegającego jednoznacznej ocenie. Generalizacja zawsze jest zgubna.
Polacy i Żydzi bardzo podobnie podchodzą do pisania swoich historii, niekiedy wypaczając ich prawdziwy ogląd. Zychowicz, posiłkując się opiniami innych historyków, naukowców czy świadków konkretnych wydarzeń, próbuje odczarować mity, odrzeć je z fałszu, czasem po prostu pokazać drugą stronę. Robi to w wyważony sposób, nie faworyzując nikogo. Zachowuje równowagę, przez co książka może być trudna do przyjęcia zarówno dla Polaków, jak i Żydów. Spoglądając jednak na historię jak na losy poszczególnych, zwykłych ludzi oraz wznosząc się ponad antagonizmy i uprzedzenia narodowościowe, lektura ta staje się bardzo pouczająca. Autor dotyka tematów zarówno głośnych, znanych, wielokrotnie dyskutowanych, jak i tych, o których dotychczas mówiło niewielu...

Wielogłosowość i obiektywizm. Myślę, że to są główne atuty książki Zychowicza. Tę samą kwestię poznajemy z różnych punktów widzenia, co umacnia w nas obraz świata zniuansowanego, niepodlegającego jednoznacznej ocenie. Generalizacja zawsze jest zgubna.
Polacy i Żydzi bardzo podobnie podchodzą do pisania swoich historii, niekiedy wypaczając ich prawdziwy ogląd. Zychowicz,...

Tragedią jest, kiedy człowiek przez lata tkwi wytrwale w jednym schemacie myślowym. Świadczy to o swego rodzaju intelektualnym zastoju. Niezmienne powinny być wartości, do których się odnosimy na co dzień. Poglądy zaś trzeba dostosowywać do zmieniających się okoliczności. Tego typu myśl formułuje autor na początku książki. Trudno się z nią nie zgodzić. Z drugiej strony jednak - trudno również nie czuć rozczarowania, gdy obnażona zostaje kruchość teorii gospodarczych, które uczyniono fundamentem funkcjonowania postkomunistycznego społeczeństwa. Do pomyłki przyznają się tęgie umysły, które z pełnym przekonaniem budowały nową rzeczywistość wolnej Polski. Okazuje się, że ta rzeczywistość na niektórych polach nas przerosła. Kwestie biedy, rozwarstwienia ekonomicznego, nierówności szans rozwoju, braku odpowiedzialności za to, co wspólne, braku społecznej solidarności, a czasem po prostu zwykłego współczucia, empatii wobec drugiego stały się palącymi problemami, z którymi zmierzyć się nam przychodzi dzisiaj i z którymi poradzić sobie nie potrafimy. Być może zaprzepaściliśmy niejedną okazję do ich naprawienia, przez lata ślepo i konsekwentnie stojąc przy jedynie słusznym modelu myślowym. Modelu, który był wyraźną reakcją na to, co przez lata fundował nam poprzedni system. Być może jednak należało wybrać niekiedy mniej drastyczne ruchy transformacyjnych zmian. Może należało definicje niektórych haseł - jak dobro wspólne, równość i solidarność - napisać na nowo, a nie całkowicie usuwać na margines, nadając im wyłącznie przebrzmiały wydźwięk. Czasu cofnąć się nie da. Nie powielajmy jednak błędów w przyszłości.
Książka jest na pewno ważnym głosem w rozliczaniu się z materią, która przez lata formowała się jako skutek uboczny zmian transformacyjnych systemu politycznego Polski. Materią, którą zagłuszały okrzyki ludzi sukcesu - tych, którym udało się odnaleźć w nowych warunkach: w wolnym kraju, na wolnym rynku.

Tragedią jest, kiedy człowiek przez lata tkwi wytrwale w jednym schemacie myślowym. Świadczy to o swego rodzaju intelektualnym zastoju. Niezmienne powinny być wartości, do których się odnosimy na co dzień. Poglądy zaś trzeba dostosowywać do zmieniających się okoliczności. Tego typu myśl formułuje autor na początku książki. Trudno się z nią nie zgodzić. Z drugiej strony...

Ciekawy splot filozofii, psychologii i historii w odniesieniu do powojennych przekształceń polskiego społeczeństwa. Spojrzenie świeże i w wielu momentach odkrywcze.
Męczące, być może tylko dla mnie, stało się drążenie niektórych wątków. Cały tekst wypada jednak bardzo korzystnie. Na pewno pozwolił mi on nieco inaczej spojrzeć również na problemy dzisiejszej Polski.

Ciekawy splot filozofii, psychologii i historii w odniesieniu do powojennych przekształceń polskiego społeczeństwa. Spojrzenie świeże i w wielu momentach odkrywcze.
Męczące, być może tylko dla mnie, stało się drążenie niektórych wątków. Cały tekst wypada jednak bardzo korzystnie. Na pewno pozwolił mi on nieco inaczej spojrzeć również na problemy dzisiejszej Polski.