Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Twórczość Adriana Bednarka jest moim zeszłorocznym odkryciem. Przepadam za serią o Kubie Sobańskim. Jednym z lepszych horrorów, jakie przeczytałam, jest „Dom Straussów”, a „Ona” okazała się najlepszą książką, jaką przeczytałam, a w zasadzie przesłuchałam, w lutym tego roku. Nie mogłam sobie zatem odmówić kolejnej powieści autora, jaką są „Oczy lęku”.

Fabian ma pomysł na biznes. Nie przeszkadza mu fakt, że jest on nielegalny. Do zrealizowania planu potrzebuje jednak wspólnika. Wówczas poznaje przypadkiem Oliwię. Dziewczyna padła ofiarą pewnego zakładu i ma do spłaty ogromny dług. Nie mając alternatywy, wchodzi do spółki. Niedługo później dochodzi do porwania Leny - córki lokalnego polityka.

Lata później Fabian i Oliwia nadal prowadzą swój nielegalny biznes. Dzięki swojej „profesji” pracują kilka dni w roku, a poza tym cieszą się luksusowym życiem. Fabian wraz z żoną i córką na przedmieściach, a Oliwia w apartamencie w centrum. Kiedy kończą się ich oszczędności, ponownie przystępują do akcji. Pewni siebie, bo w końcu przez tyle lat nie zostali zdemaskowani, nie wiedzą, że ktoś depcze im po piętach. A zemsta kiełkująca od lat może być bezwzględna...

Zapowiadał się kolejny genialny thriller. I nie powiem, ta książka jest bardzo dobra, ale znając już inne powieści autora, tym razem nie jestem aż tak zachwycona. Może to kwestia pewnego schematu, który już znam. Może zbyt duże oczekiwania co do tej książki. Trudno mi określić. Niemniej, czegoś mi tutaj brakuje. Niemniej, nie mogę stwierdzić, że w ogóle mi się nie podoba.

Autor po raz kolejny ukazuje nam portret psychologiczny skrzywdzonej osoby, w której umyśle rodzą się chore instynkty i potrzeby. Po raz kolejny czytelnik zaczyna się zastanawiać nad tym, czy wydarzenia z przeszłości mają wpływ na podejmowane w teraźniejszości decyzje. W tej powieści wychodzą na jaw najmroczniejsze ludzkie odruchy i żądza zemsty w najgorszej odsłonie. Przemoc, brutalność, brak skrupułów i uczuć wyższych to chyba najlepszy opis tego, co się tutaj dzieje. Nie powiem zachowanie jednej z postaci naprawdę mnie przeraziło. Do czego jest zdolna ta osoba, to przechodzi ludzkie pojęcie...

Jeżeli lubicie krwawe i brutalne thrillery, to z pewnością spodobają się Wam „Oczy lęku” Adriana Bednarka. I chociaż mnie nie porwały tak, jak seria o Kubie Sobańskim, czy inne powieści autora, innym czytelnikom ta książka przypadnie do gustu. Miłośnicy audiobooków z chęcią jej posłuchają, bo lektorem jest nie kto inny jak Filip Kosior.

Współpraca reklamowa z Audioteką

Twórczość Adriana Bednarka jest moim zeszłorocznym odkryciem. Przepadam za serią o Kubie Sobańskim. Jednym z lepszych horrorów, jakie przeczytałam, jest „Dom Straussów”, a „Ona” okazała się najlepszą książką, jaką przeczytałam, a w zasadzie przesłuchałam, w lutym tego roku. Nie mogłam sobi...

Rozwiń

Zwiń

Jak pewnie zauważyliście zdarza mi się sięgać po różnego rodzaju poradniki. Lubię czerpać z nich ciekawostki, a niekiedy wykorzystywać wskazówki w życiu. Jakiś czas temu trafiła do mnie „Witchy mama. Magiczne macierzyństwo” autorstwa Natalii Turskiej znanej w sieci jako Paranormalia. Chociaż nie jestem w ciąży, z ciekawości zapoznałam się z tym, co ma do przekazania ten poradnik.

Autorka skupia się głównie na poprowadzeniu kobiet przez czas ciąży. Od poczęcia do rozwiązania i w pierwszych tygodniach po porodzie. Na wstępie zaznaczę, że podkreśla, jak ważna jest stała opieka lekarska i konsultowanie wszelkich dolegliwości ze specjalistą. Oczywiście, dzieli się też wiedzą na temat rytuałów, medytacji, ochrony, ziół, czy kryształów, które wspomagają ten magiczny czas. Nie brakuje też informacji na temat odczytywania pewnych znaków, jak chociażby interpretacja snów.

Autorka w bardzo przystępny sposób przekazuje zdobytą przez siebie wiedzę. Dzięki temu poradnik ten czyta się jak książkę z wciągającą fabułą. Podoba mi się to, jak zwraca uwagę na pozytywne nastawienie kobiety w ciąży. Jak ważny jest nastrój, brak stresu i dbanie o siebie. Poradnik jest także wzbogacony o różnego rodzaju przesądy związane z ciążą, które, jak sama autorka wskazuje, warto potraktować z przymrużeniem oka, jako ciekawostki. Wspomnę jeszcze o rysunkach, które idealnie komponują się z treścią na danej stronie. Poza tym znajdziecie tutaj sporo przepisów odpowiednich dla przyszłych mam (i nie tylko). Są to przepisy związane z porami roku czy na aromatyczne kąpiele.

Ten cały zestaw informacji, wskazówek, ciekawostek stanowi naprawdę obszerne, a jednocześnie przystępne kompendium wiedzy dla każdej kobiety w ciąży. Myślę, że nawet te panie, które sceptycznie podchodzą do ezoteryki, znajdą coś dla siebie. Wszystkie opisane metody wspomagające czas ciąży są naturalne i bezpieczne. Pomagają się uspokoić, znaleźć wewnętrzną równowagę i oczyścić umysł.

„Witchy mama. Magiczne macierzyństwo” to pozycja nie tylko dla przyszłych i obecnych mam. Myślę, że każda kobieta znajdzie tutaj wiele ciekawych dla siebie informacji niezależnie od tego, w jakim stanie się znajduje i ile ma lat. Czas spędzony z tym poradnikiem był dla mnie naprawdę wartościowy. Jeżeli uważacie, że to książka z cyklu szarlataństwa i bzdurnego "czary-mary" to nie tym razem. Z tej pozycji można wyciągnąć naprawdę wiele cennych wskazówek. Z pewnością będę do niej wracać. Polecam.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Kobiecym

Jak pewnie zauważyliście zdarza mi się sięgać po różnego rodzaju poradniki. Lubię czerpać z nich ciekawostki, a niekiedy wykorzystywać wskazówki w życiu. Jakiś czas temu trafiła do mnie „Witchy mama. Magiczne macierzyństwo” autorstwa Natalii Turskiej znanej w sieci jako Paranormalia. Choci...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie książki obyczajowe? A może uważacie, że to wyłącznie literatura rozrywkowa, która nie niesie za sobą żadnego przesłania? Ja napiszę tak: zależy od powieści, ale „Wiem, co czujesz” Gabrieli Gargaś to z pewnością nie kolejna banalna opowieść z klasycznym happy-endem.

Iga - pełna życia, radości i miłości do otaczającego ją świata. Michał - egoista, pracoholik, który nie zwraca uwagi na innych.

Pewnego dnia przypadek sprawia, że tych dwoje ma okazję się poznać. Michał ma być tylko kolejną osobą, którego historia ma zainspirować Igę do napisania kolejnego rozdziału książki. Okazuje się, że ich spotkanie jest początkiem wielu wydarzeń, które odmienią los wielu osób...

„Wiem, co czujesz” to jedna z niewielu książek, której przeczytanie wydusiło łzy z moich oczu. Prawdę powiedziawszy, kompletnie się tego nie spodziewałam. W końcu raczej aż tak nie przywiązuję się do tego, co się dzieje na kartach powieści. Owszem, przeżywam często z bohaterami ich losy, ale trudno jest wywołać u mnie realne wzruszenie. To udało się Gabrieli Gargaś. W tym momencie nasuwa mi się tylko jedno stwierdzenie. To Nicholas Sparks tylko w lepszym i polskim wydaniu...

To historia tak mądra, emocjonująca, prawdziwa, że nie sposób przejść obok niej obojętnie. To opowieść o bolesnych stratach, o poszukiwaniu prawdziwego szczęścia, o istocie zrozumienia siebie i swoich uczuć. O tym, jak ważne jest docenianie każdej pięknej chwili, o przemijaniu, o życiu w jego prawdziwym wydaniu. O życiu, które boleśnie doświadcza, wystawia na próbę, ale niesie też dużo nadziei i pokazuje, że wszystko dzieje się po coś. Pomimo tego, że jest to, według mnie, smutna historia, ma w sobie taki ogrom ciepła i miłości, jakiego na próżno szukać w standardowych powieściach obyczajowych.

Tutaj bohaterowie zmagają się z wieloma problemami. Wspólnym mianownikiem jest samotność. Samotność, której doświadcza się na wiele sposobów. Główna bohaterka ukazuje losy swoich przyjaciół i bliskich oraz ich próbę radzenia sobie w takiej sytuacji. Wyjaśnia i udowadnia, że tak naprawdę nigdy nie jesteśmy na świecie sami z takimi problemami. Że gdzieś jest jeszcze ktoś, kto ma podobnie. Najważniejsze, to się nie poddawać, pomimo wszystko.

„Wiem, co czujesz” to powieść, która zostanie ze mną na długo. Jest swego rodzaju drogowskazem. Emocjonalnym przewodnikiem ukrytym pod przykrywką literatury obyczajowej. Daje ogromnie do myślenia. To jedna z tych książek, które po prostu trzeba przeczytać, choć nie spodziewajcie się klasycznego zakończenia. Dodatkowo przed przystąpieniem do lektury warto zaopatrzyć się w chusteczki. Jedna z najprawdziwszych i najbardziej wzruszających powieści, jakie miałam okazję poznać. Ogromnie polecam.

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Literackim

Lubicie książki obyczajowe? A może uważacie, że to wyłącznie literatura rozrywkowa, która nie niesie za sobą żadnego przesłania? Ja napiszę tak: zależy od powieści, ale „Wiem, co czujesz” Gabrieli Gargaś to z pewnością nie kolejna banalna opowieść z klasycznym happy-endem.

Iga - pełna życ...

Rozwiń

Zwiń

Zbliża się jesień, która szczególnie sprzyja czytaniu pewnych książek. Według mnie jedną z nich są „Sąsiednie kolory” Jakuba Małeckiego. Miałam już okazję poznać twórczość autora. Jego styl i tworzone fabuły są jedyne w swoim rodzaju. Mi zawsze kojarzą się z nostalgią, smutkiem, często przemijaniem, ale przedstawionymi w piękny, literacki sposób.

Jest rok 1926. Krystian Dzierzba - stolarz, pracuje nad trumną dla kobiety, która ponoć umarła z tęsknoty. Tymczasem Leokadia, uznawana za szaloną, jak co wieczór wypatruje znienawidzonego kormorana. Syn miejscowego lekarza walczy ze wspomnieniami, które zaprowadzają go na most. Rozważa ostateczny skok. Z pozoru te niezwiązane ze sobą osoby połączy los, kiedy córka Krystiana wyruszy na poszukiwanie Diabła. Niebawem przyjdzie im podjąć decyzje, które na zawsze zmienią ich życie...

Z twórczością Jakuba Małeckiego mam tak, że bardzo chcę czytać jego powieści, a kiedy po nie sięgam, boję się, że nie podołam. Tymczasem autor pisze w taki sposób i kreuje swoją rzeczywistość tak, że za moment nie jestem w stanie się oderwać. Wszystkie elementy układanki wskakują na miejsce, a historia staje się spójna, dzięki czemu można w pełni delektować się literacką ucztą. A jest w czym się delektować, bo styl powala na kolana.

W przypadku „Sąsiednich kolorów” mamy do czynienia z całą gamą symboli, przenośni, które na pierwszy rzut oka są trudne do rozszyfrowania, jednak z każdą kolejną stroną dają się coraz bardziej rozumieć. Oto przedstawienie życia i śmierci, tęsknoty, melancholii, nieuchronności przemijania. To opowieść piękna, choć trudna i smutna.

Autor kreuje postacie, którym trudno zmierzyć się z tą nieuchronnością. Nie są w stanie pojąć otaczającej ich rzeczywistości. Jakby coś im się wymykało, czegoś wciąż brakowało, a i tak to wszystko zdaje się nie mieć żadnego znaczenia w obliczu śmierci, która tak czy siak przychodzi. To jednocześnie ogromnie smutne, przerażające, ale z drugiej strony tak bardzo prawdziwe.

„Sąsiednie kolory” to kolejna powieść Jakuba Małeckiego, która zachwyca pięknym językiem. Melancholijna, smutna, przypominająca o przemijaniu. Niczym właśnie zbliżająca się jesień, która sprzyja refleksjom. Bardzo polecam, jeżeli poszukujecie literatury pięknej napisanej jakże wspaniałym stylem. Zaznaczam jednocześnie, że nie jest to lektura na poprawę humoru.

Współpraca recenzencka z Zastrzykiem Kultury by Arteria

Zbliża się jesień, która szczególnie sprzyja czytaniu pewnych książek. Według mnie jedną z nich są „Sąsiednie kolory” Jakuba Małeckiego. Miałam już okazję poznać twórczość autora. Jego styl i tworzone fabuły są jedyne w swoim rodzaju. Mi zawsze kojarzą się z nostalgią, smutkiem, często prz...

Rozwiń

Zwiń

C.W. Gortner jest autorem wielu bestsellerowych powieści o sławnych kobietach. Tym razem swoją uwagę poświęcił Sarah Bernhardt - jednej z najznakomitszych aktorek przełomu XIX i XX wieku.

Życie Sarah Bernhardt jest pełne zwrotów akcji i skandali. Aby uniknąć niezbyt chlubnej sławy swojej matki postanawia zostać aktorką i zdobyć niezależność. W pewnym sensie beztroski tryb życia przerywa wiadomość o ciąży. Pomimo narażenia na społeczne potępienie, Sarah decyduje się urodzić dziecko. Okazuje się, że jej uroda i nietuzinkowe podejście do sztuki są przepustką do światowego sukcesu...

Choć już wcześniej słyszałam o twórczości C.W. Gortnera, dopiero teraz miałam okazję zaczytać się w jego powieści. Rzeczywiście, autor potrafi przedstawić biografię w taki sposób, że czyta się ją lekko i przyjemnie, choć historia wcale nie jest krótka. Gortner przedstawia życie Sarah od najmłodszych lat nie omijając różnych perypetii. Ukazuje jakże odmienne od współczesnego podejście do wielu spraw. To jedna z tych powieści, dzięki której dowiadujemy się, jak wpływają na człowieka wzorce przedstawione w dzieciństwie.

Historia o Sarah Bernhardt to opowieść, która powoli wciąga, ale jak już się w nią wdroży, to trudno się oderwać. Losy tej niesamowitej aktorki są bardzo ciekawe. Niejednokrotnie musi się mierzyć z wieloma przeciwnościami. Niejednokrotnie pokazuje swój wyrazisty charakter. Już jako dziecko dawała do zrozumienia, że jest wyjątkowa. Odważna, nieprzebierająca w słowach, zdeterminowana. Dająca przykład, że tylko chęci i wytrwałość w dążeniu do celu doprowadzają do sukcesu.

„Sarah Bernhardt. Niezrównana aktorka” to powieść o kobiecie odważnej. O kobiecie, której przychodzi mierzyć się z wieloma przeciwnościami, a mimo to nie poddającej się. Zdecydowanie jest to książka, której poświęci się więcej czasu, ale warto. Na długo dostarczy czytelniczej rozrywki. Polecam miłośnikom powieści biograficznych.

Współpraca recenzencka z Booktime

C.W. Gortner jest autorem wielu bestsellerowych powieści o sławnych kobietach. Tym razem swoją uwagę poświęcił Sarah Bernhardt - jednej z najznakomitszych aktorek przełomu XIX i XX wieku.

Życie Sarah Bernhardt jest pełne zwrotów akcji i skandali. Aby uniknąć niezbyt chlubnej sławy swojej ...

Rozwiń

Zwiń