Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo, bardzo długo przyszło nam czekać na kolejną odsłonę powieściowej serii science fiction „Hayden War”, gdyż ponad pięć lat. Lecz oto doczekaliśmy się i dziś mamy przyjemność poznać dalsze losy Sorilly Aidy - głównej bohaterki tej serii, sięgając po książkę pt. „Pogranicze w ogniu”, która ukazała się w naszym kraju rzecz jasna nakładem Wydawnictwa Drageus Publishing House.

Granice przestrzeni Sojuszu, planeta Allahu Akbar. To właśnie tam trafia Aida wraz ze swoim oddziałem, bym tym samym kontynuować śledztwo względem burzliwych wydarzeń na tym świecie. Bardzo szybko przyjdzie jej się przekonać, że powstanie przeciwko Sojuszowi to tylko preludium do czegoś znacznie bardziej skomplikowanego, złożonego i niebezpiecznego. Czegoś, co może doprowadzić do śmierci tysięcy, a nawet i milionów niewinnych osób...

Opowieść ta stanowi sobą kontynuację wydarzeń zapoczątkowanych w poprzednim, siódmym tomie. I jest to kontynuacja z pewnością udana, oparta na ciekawym koncepcie wspólnej walki Sojuszu, SOLCOMU i Lucjan z nowym zagrożeniem, jak i wreszcie poprowadzona w niezwykle spektakularnej postaci. Przede wszystkim jest to jednak długo wyczekiwane, ponowne spotkanie z główną bohaterką, za którą zdążyliśmy się już naprawdę stęsknić...

Tradycyjnie już główna oś relacja skupia się wokół osoby Sorilly, która wraz z Krissem i Zielonymi Beretami z Piątej prowadzą swoje śledztwo - tak na powierzchni Allahu Akbar, jak i również wokół planety. To kolejne przerażające odkrycia, liczne starcia na powierzchni oraz z udziałem kosmicznych okrętów, jak i również konieczność zmierzenia się z niszczycielską bronią. Dzieje się tu bardzo wiele, raz po raz nas coś zaskakuje, zaś na koniec mamy zapowiedź równie intrygującej kontynuacji.

I jest to dobra historia, która ma swoją logikę, która trzyma nas w napięciu do ostatniej strony, jak i wreszcie która dorównuje swoim poziomem pierwszym sześciu częściom cyklu.

I zagłębiając się nieco bardziej możemy wskazać tu na wciąż ciekawą postać Sorilly, która z pewnością zmieniła się przez ten cały czas, stając jeszcze lepszym żołnierzem, dowódcą, ale tym razem również i szpiegiem. Podobnie ma się rzecz z kreacją tej całej powieściowej rzeczywistości, by wspomnieć o jakże wymownej nazwie planety Allahu Akbar, która rzecz jasna nawiązuje do islamskiej religii i to wcale nie w najlepszym znaczeniu. I wreszcie sam pisarski warsztat Evana Curriego, który znaczy jakość, doświadczenie i doskonałe wyczucie tego, czego mogą oczekiwać czytelnicy.

To wszystko sprawia, że spotkanie z tą książką jest dla nas wielką przyjemnością, wspaniałą rozrywką i czasem, który pozwala oderwać się nam od wszelkich trosk i problemów. Bo jest tu akcja, jest adrenalina i nie brak wszystkiego tego, co w wojennym science fiction kręci nas najbardziej, czyli rzetelnie i zarazem brawurowo przedstawionych scen walki, ciekawego spojrzenia na zaawansowaną technologię oraz kontaktu z tym, co obce i nieodgadnione.

I mogę powiedzieć z pełnym przekonaniem, że warto było czekać na tę książkę tak długo. Warto dla jej fabularnej postaci, kolejnego spotkania z doskonale znanymi bohaterami, emocjonalnej wymowy i klimatu, który nie stracił nic ze swojej wyjątkowości. I wiem też, że przed nami jeszcze jedna, finalna część tego cyklu, która zapowiada się równie udanie, barwnie i intrygująco.

Powieść Evana Currie pt. „Hayden War. Pogranicze w ogniu”, to kolejna udana, jakże długo wypatrywana i w mej ocenie spełniające wszelkie pokładane w niej oczekiwania, odsłona te serii. To dobre, wojenne science fiction, które tętni akcją, zaskakuje obrotem zdarzeń i zachwyca barwnymi scenami walki. I dlatego też gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł, przy którym to z pewnością nie będziecie się nudzić.

Długo, bardzo długo przyszło nam czekać na kolejną odsłonę powieściowej serii science fiction „Hayden War”, gdyż ponad pięć lat. Lecz oto doczekaliśmy się i dziś mamy przyjemność poznać dalsze losy Sorilly Aidy - głównej bohaterki tej serii, sięgając po książkę pt. „Pogranicze w ogniu”, kt...

Rozwiń

Zwiń

Niepokojąca, intrygująca, porywająca swoim dawnym, wiktoriańskim klimatem i nieprzewidywalna do ostatniej strony... - taką jest opowieść Stacey Halls pt. „Pani England”, która ukazała się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Świat Książki. To pozycja, która zachwyci miłośników powieści historycznych z lekką aurą grozy w tle, ale też i oczaruje sympatyków historii o pogmatwanych, ludzkich losach...

Anglia, hrabstwo West Yorkshier, rok 1094. Do posiadłości Hardcastle House przybywa młoda dziewczyna - Ruby May, która podejmuje pracę opiekunki dzieci państwa Englandów. Początkowo uczy się ona tego miejsca, panujących w nich zasad i reguł, jak i też relacji pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny. Bardzo szybko jednak przyjdzie odkryć jej, że nie wszyscy w tym miejscy darzą ją sympatią, a zarówno Charles i Lilian England kryją mroczne tajemnice... Tajemnice, które krok po kroku prowadzą do wielkiej tragedii...

Autorka tej książki - Stacey Halls, jest żyjącą współcześnie brytyjską, uznaną już pisarką. Zwracam na ten fakt uwagę z tego powodu, iż należą się jej tym większe słowa uznania i podziwu za to, w jak przekonujący, naturalny i zarazem piękny literacko sposób oddała ona ducha i klimat epoki wiktoriańskiej Anglii, w jakiej to została osadzona ta emocjonująca opowieść. To realizm języka, konwenansów, sposobu postrzegania życia i świata, bez którego to zachowania książka ta z pewnością nie byłaby tak dobrą, jak jest.

Konstrukcja powieści przyjmuje postać pierwszoosobowej narracji głównej bohaterki - Ruby May. To właśnie jej oczyma poznajemy codzienność życia w Hardcastle House oraz odkrywamy sekrety tego miejsca i jego mieszkańców. Odkrywamy również przeszłość i tajemnice samej Ruby, która w pewnym momencie bardzo nas zaskakuje. I jest to klimatyczna, początkowo niespieszna, ale i stopniowa nabierająca rozmachu relacja, która każe nam zadawać pytanie nie tylko o to, jak zakończy się ta historia, ale również o to, czy kryjące się w niej zło będzie miało charakter jak najbardziej realny i logicznie wytłumaczalny, czy też wręcz odwrotnie...

Wspaniali są bohaterowie tej książki i wspaniałym jest obraz rzeczywistości, w jakiej rozgrywa się jej fabuła. Ruby, Charles i Lilian to ludzie tamtej dawnej epoki, jej konwenansów, surowych obyczajów, ale też i niesprawiedliwości, która dotykała przede wszystkim kobiet. To również postacie z pewnością nieidealne, niejednoznaczne w ocenie i budzące skrajne emocje - włącznie z osobą Ruby May, ale przez to prawdziwe i przekonujące nas do tego, by im uwierzyć.

Do uwierzenia weń przekonuje nas również portret tej epoki, zachowań bohaterów, jakże charakterystycznej, wiktoriańskiej etykiety w relacjach rodzinnych, pomiędzy właścicielami i służbą, czy też dojrzałych osób względem młodej dziewczyny. To również jakże ważne drobiazgi i detale, piękne opisy posiadłości, widoków i natury, które pozwalają nam bardzo łatwo wyobrazić sobie ten świat, piękny i zarazem niepokojący świat...

Bardzo ważnym wydaje mi się tutaj również pisarski warsztat autorki, który objawia się już wspominanym, znakomitym oddaniem realiów czasu i miejsca tej relacji, ale również i tym, że tak naprawdę możemy odnaleźć w niej elementy dramatu, powieści obyczajowej, kryminału, a nawet i grozy. To też sprawia, że każdy kolejny rozdział jest dla nas wielką niewiadomą, fascynującą przygodą, pięknym doświadczeniem.

Książka ta liczy sobie nieco ponad 360 stron, których lektura upływa nam w iście błyskawicznym tempie. Tak naprawdę bowiem już od pierwszych przeczytanych zdań wiemy, że będzie pięknie, klimatycznie, interesująco... i tak też jest. Otóż nie sposób przejść obojętnie wobec losów bohaterów, nie ekscytować się ich odkrywanymi sekretami, jak i nie angażować w to, co jest dane im przeżyć. To zaś przekłada się na naszą znakomitą rozrywkę, która mogłaby trwać i trwać bez końca...

Powieść Stacey Halls pt. „Pani England”, to doskonała propozycja dla wszystkich miłośników wiktoriańskich klimatów, w których to rozgrywają się wielkie, ludzkie dramaty. To intrygująca fabuła, charakterni bohaterowie, piękny obraz dawnego świata oraz emocje, w które po prostu wierzymy. Tym samym też pozostaje mi już tylko gorąco zachęcić was do sięgnięcia po ten tytuł. Polecam – naprawdę warto.

* Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Niepokojąca, intrygująca, porywająca swoim dawnym, wiktoriańskim klimatem i nieprzewidywalna do ostatniej strony... - taką jest opowieść Stacey Halls pt. „Pani England”, która ukazała się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Świat Książki. To pozycja, która zachwyci miłośników powie...

Rozwiń

Zwiń

„LEAGUE OF LEGENDS” - legendarna, popularna, komputerowa gra sieciowa w mrocznych klimatach fantasy. To właśnie w tym Uniwersum rozgrywa się akcja równie intrygującej powieści Anthony'ego Reynoldsa pt. „Zrujnowanie”, która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Insignis i która oferuje sobą ponad 400 stron wyśmienitej, czytelniczej rozrywki. Zapraszam was do poznania recenzji tego tytułu.

Królestwo Camavoru - to wielka, okrutna i znająca smak wojny kraina, w której to władanie wchodzi właśnie nowy przywódca, Viego. Jego bliską doradczynią jest jego kuzynka Kalista - młoda i pragnąca lepszego życia dla poddanych, kobieta. I udaje się jej wpływać w tym celu na decyzje władcy aż do chwili, gdy w skrytobójczym zamachu zostaje otruta żona króla, która zapada na śmiertelną chorobę. Od tej chwili Viego popada w szaleństwo rozpaczy, które zagraża całemu królestwo. Tym samym Kalista podejmuje się odbycia długiej i niebezpiecznej wyprawy do miejsca, gdzie ma znajdować się lek dla chorej królowej...Wyprawy, która zmieni jej życie już na zawsze.

I tak oto mamy moi drodzy do czynienia z porywającą opowieścią fantasy, której karty znaczy wartka akcja, wielka przygoda, podróże po przedziwnych krainach oraz walka, toczona mieczem, magią, kłamstwem. Co więcej, książka ta oddaje sobą w wyśmienity sposób klimat gry, nawiązują do jej wielu kluczowych elementów, co z pewnością docenią wierni fani serii „League of Legends” i co w mej ocenie mile ich zaskoczy.

Wracając do samej opowieści, to jej przewodnim motywem jest oczywiście wypraw Kalisty, podczas której przyjdzie poznać jej wiele barwnych postaci, wykazać się odwagą i umiejętnościami walki, jak i też poznać smak miłości. Jednocześnie mamy tu także i inne ciekawe wątki, by wspomnieć o pałacowych intrygach, odkrywanej krok po kroku przeszłości tej przedziwnej krainy, czy też wreszcie osobiste losy bohaterów, którzy także mogą i chcą kochać. To klimatyczna, dobrze poprowadzona i trzymająca w napięciu do samego końca, relacja.

Bardzo silną stroną książki są jej bohaterowie - na czele z charakterną, odważną, nieugiętą, ale też i obdarzoną wielkim sercem i współczuciem dla innych, Kalistą..., lekko zagubionym, niepotrafiącym otrząsnąć się po otruciu żony i w mej ocenie kompletnie nie nadającym się do roli władcy – Viego…, czy też budzącym bardzo skrajne emocje, pozornie złym, ale tak naprawdę mającym swoje racje w tym, co robi, lekko nieokrzesanym Erlokiem. To postacie, które nas ciekawią, zaskakują oraz przekonują do uwierzenia weń.

Wierzymy także w ten naprawdę barwny świat quasi średniowiecznej rzeczywistości wielu różnych nacji, który charakteryzuje się mrokiem, brutalnością, magią oraz skomplikowaną polityką. Jednakże znajdziemy w tym obrazie i piękne rzeczy, by wspomnieć o niezwykle malowniczych krainach, triumfie miłości, czy też właśnie postępowaniu takich osób, jak Kalista, które chcą zmienić coś na lepsze.

I można śmiało powiedzieć, że każdy czytelnik znajdzie tu dla siebie coś szczególnie intrygującego - może to być walka, która przybiera tu niezwykle efektowną postać..., ale może to być też i dominujący motyw podróży pełnej niezwykłych przygód, romansowe perypetie bohaterów, czy też choćby i magiczne emanacje, których znajdziemy tu naprawdę mnóstwo. I choć całość opowieści zamyka się w ramach szeroko rozumianego literackiego fantasy, to z pewnością książka ta ma znacznie więcej rozmaitych obliczy, niż mogłoby się to nam wydawać.

Lektura powieści stanowi dla nas wielką przygodę, którą cieszymy się z coraz to większym zaintrygowaniem, zaangażowaniem i ciekawością tego, dokąd zaprowadzą bohaterów ich jakże trudne, życiowe ścieżki. To wielkie emocje, piękno niczym nieograniczonej wyobraźni oraz wspominany już wielokrotnie klimat gry. Jednocześnie świetnie jest także to, że przystępując do tego czytelniczego spotkania nie musimy znać prawideł tej sieciowej rozgrywki, gdyż i wówczas odnajdziemy się bez trudu w fabule tej książki.

Rzecz całą reasumując – powieść Anthony'ego Reynoldsa pt. „League of Legends. Zrujnowanie”, to pozycja interesująca, świetnie napisana i oferująca znakomitą rozrywkę w klimatach literackiego fantasy. Dlatego też z jak największym przekonaniem zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł. Polecam – naprawdę warto!

„LEAGUE OF LEGENDS” - legendarna, popularna, komputerowa gra sieciowa w mrocznych klimatach fantasy. To właśnie w tym Uniwersum rozgrywa się akcja równie intrygującej powieści Anthony'ego Reynoldsa pt. „Zrujnowanie”, która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Insignis i która of...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli jesteście ciekawi kolejnej odsłony porywających losów załogi kosmicznego okrętu „Aurora”, to mam dla was znakomitą wiadomość. Oto ukazała się właśnie w naszym kraju najnowsza, dziewiąta już odsłona serii Ryka Browna pt. „The Frontiers Saga” – powieść o tytule „Opór”, której strony znaczą naprawdę barwne, ale też i kluczowe dla całej opowieści, wydarzenia. Zaprasza do poznania recenzji tej książki.

Sprawy się skompilowały... Oto Ziemia znajduje się pod okupacją Jungów, Jessica udała się samotnie na jej powierzchnię w celu kontaktu z ruchem oporu, „Aurora” poszukuje paliwa, zaś Loki udaje się w tym celu wraz z majorem Waddellem na świat Tanny. Co więcej, na tej kosmicznej scenie pojawia się również okręt Celestia - jedyna ocalała ziemska jednostka podczas inwazji Jungów, która również musi znaleźć dla siebie bezpieczne miejsce...

Powiedzieć, że dzieje się w tej powieści wiele, to jakby nie powiedzieć nic. Otóż mamy tu do czynienia z czterema, równolegle rozgrywającymi się wątkami, z których każdy jest ważnym, intrygującym i niezwykle spektakularnym. Możemy pasjonować się tu wydarzeniami na pokładzie „Aurory”..., możemy ekscytować niebezpieczną misją Jessiki na zniewolonej Ziemi, podczas której nic nie idzie zgodnie z planem...; jak i wreszcie możemy odkrywać losy Lokiego i Waddella na powierzchni Tanny, gdzie mają skontaktować się oni z miejscowym ruchem oporu. Na deser jest wspominana akcja z udziałem okrętu „Celestia”, która wydaje się stanowić początek ważnej, być może wręcz odrębnej historii...

I oczywiście tę powyższą, fabularną relację znaczy wielka widowiskowość i perfekcyjnie dozowane napięcie, gdy oto w najbardziej dramatycznej chwili z udziałem bohaterów przeskakujemy do innego wątku. Tradycyjnie też zachowane zostały tu idealne proporcje pomiędzy tym, co mroczne i wojenne oraz tym, co przybiera bardziej lekki, komediowy charakter. Co więcej, opowieść ta wyróżnia się spośród poprzednich części właśnie tym, że mamy tu do czynienia z wieloma równie istotnymi wątkami, a tym samym też i każdy z bohaterów - Nathan, Jessica, Loki i inni, stanowią równie ważną postacie w tej historii, co nie zawsze było normą.

Bohaterowie książki wciąż nas ciekawią, intrygują i niejednokrotnie zaskakują. Tym razem to jednak nie Nathan Scott wydaje się być tu w centrum uwagi, ale przede wszystkim Jessica, która musi grać rolę zwykłej mieszkanki Ziemi, jednocześnie zdobywając jak najwięcej informacji o sytuacji okupowanej planety oraz dążąc do spotkania z ruchem oporu, jeśli takowy istnieje. I w tym względzie możemy chyba powiedzieć, że to właśnie ta powieść przybliża nam tę postać w największym dotąd stopniu, ukazując niejako także i drugie oblicze Jessiki.

Z pewnością wielkim plusem tego tytułu jest również to, że tak naprawdę po raz pierwszy mamy okazję ujrzeć tu Ziemię świata przyszłości - Ziemię zniewoloną przez nację Jungów. I przyznam szczerze, że obraz ten jawi się naprawdę ciekawie, mrocznie i zarazem zaskakująco w wielu aspektach - m.in. na czele z wprowadzonym przez Jungów nowymi prawami i ograniczeniami. Oczywiście mamy tu także ciekawe spojrzenia na codzienność życia na Tannie, jak i też na kosmicznych okrętach – „Aurorze” i „Celestii”, których sytuacja i położenie różnią się, ale wcale nie aż tak bardzo.

Nie zabrakło w tej opowieści również i walki, choć w tym przypadku przyjmuje ona w głównej mierze postać starć na powierzchniach planet, aniżeli tych toczonych przez wielkie okręty w kosmicznej przestrzeni. Ma to jednak swój wielki urok, jak i też stanowi pewną odskocznie od tego, co było nam oferowane do tej pory. I oczywiście autor radzi sobie na tym polu naprawdę świetnie, łącząc widowiskowość z realizmem w iście znakomity sposób.

Te wszystkie powyższe aspekty sprawiają, że naprawdę świetnie się bawimy podczas spotkania z tą powieścią, która porywa nas od pierwszych chwil lektury, wielokrotnie zaskakuje obrotem zdarzeń i raczy wielkimi emocjami. I chociaż jest to kontynuacja opowieści, to jednocześnie możemy odnieść wrażenie, że wkraczamy wraz z tą książką na zupełnie nowy etap tej kosmicznej epopei, w której pojawiają się nowe postacie, możliwości i środki ku temu, by uwolnić Ziemię.

Słowem podsumowania – powieść „Opór” to rzecz naprawdę interesująca, świetnie napisana i zaskakująca swoją konstrukcją oraz fabularną wymową. To dobre, wojenne science fiction, które z pewnością usatysfakcjonuje wszystkich wiernych czytelników tej serii. Dlatego też gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł.

Jeśli jesteście ciekawi kolejnej odsłony porywających losów załogi kosmicznego okrętu „Aurora”, to mam dla was znakomitą wiadomość. Oto ukazała się właśnie w naszym kraju najnowsza, dziewiąta już odsłona serii Ryka Browna pt. „The Frontiers Saga” – powieść o tytule „Opór”, której strony zn...

Rozwiń

Zwiń

Skoro wakacje, to i czas na lekturę zabawnej, komiksowej opowieści dla dzieci! I właśnie o takim tytule mam przyjemność wam dziś opowiedzieć - komiksie pt. „Kalina. Dżin parszywiec”, który przedstawia przygody tytułowej dziewczynki, która uwielbia przygody, odkrywanie zagadek i świetną zabawę. Pozycja ta ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

Kalinka przeprowadza się wraz z rodziną do małego, górskiego miasteczka, pozostawiając za sobą miejskie rozrywki i znajomych. Przeprowadzka ta wiąże się z pracą mamy, która musi zająć się zapowiadaną, wielką i groźną na miejscowych, migracją ptaków. Nudząca się dziewczynka przemierza zatem górskie okolice, spotykając m.in. pewną starą pasterkę, od której otrzymuje małego pieska. I tak też oto podczas kolejnych z wypraw spotyka ona... najprawdziwszego, choć nieco kapryśnego, Dżina. Dżina, który spełnia trzy życzenia dziewczynki...

Thom Pico - twórca tej komiksowej opowieści, zaoferował nam ciekawą historię spod znaku fantastyki dla dzieci, której strony wypełnia wartka akcja, wielka przygoda, moc ciepłego humoru i rzecz jasna magia. Jednocześnie jest to również piękna relacja o przyjaźni, pokonywaniu samotności i poświęceniu dla innych, do którego to - jak przekonuje się nasza główna bohaterka, trzeba również dojrzeć. Efektem jest naprawdę ciekawa pozycja, która w mej ocenie ucieszy tak najmłodszych, jak i też starszych czytelników.

Fabuła komiksu przedstawia się naprawdę intrygująco, zapoznając nas najpierw z główną bohaterką i jej nową codziennością życia, następnie stawiając na jej drodze uroczego pieska i za chwilę godnego swojego tytułowego miana Dżina, jak i wreszcie ukazując konsekwencję wypowiedzianych trzech życzeń, które delikatnie rzecz ujmując, prowadzą do coraz to większej katastrofy. I jest to ciekawie poprowadzona relacja, którą znaczy humor, akcja, ale też i pewien piękny morał. Co więcej, opowieść tę wieńczy scena, która gwarantuje równie interesującą kontynuację tej historii.

O głównej bohaterce - Kalince, możemy powiedzieć z pewnością to, że zjedna ona sobie każdego dziecięcego czytelnika tego komiksu. Zjedna swoim poczuciem humor, lekkością bycia, dobrym sercem oraz autentycznością, która objawia się chociażby jakże prawdziwym, lekko uszczypliwym stosunkiem do starszego brata. Oczywiście i inni bohaterowie mają tu wiele do zaaferowania, by wspomnieć o uroczym psiaku Łysolku, czy też Dżinie, który ma swój charakterek, oj ma...

To również ciekawy, pięknie ukazany i mający swoje przedziwne sekrety, świat tej opowieści. Świat gór, ich tajemnic, przeszłości i swoistej magii, jaka się z nimi wiąże i jaką to odkrywa Kalinka. To także barwne spojrzenie na naturę, ptaki i ich godowe zwyczaje, które w tym przypadku stanowią duże zagrożenia dla mieszkańców okolicy. Wreszcie na rzeczywistość tę składa się portret zwyczajnej rodziny w trudnym dla niej czasie, co stanowi piękny kontrast dla stricte fantastycznego oblicza tej opowieści.

I tak też dochodzimy do ilustracji - bardzo malowniczych, prostych w swej postaci i przypominających malunki dzieci. Jednocześnie cechuje je bardzo tu obecna karykatura - zabawna, familijna i bezpieczna dla młodego odbiorcy, która pozwala ukazać chociażby potwory w naprawdę lekki i żartobliwy sposób. Do tego dochodzą także ładne, dobrze dobrane i raczej stonowane w swojej kolorystyce, barwy tych ilustracji.

Rzecz całą reasumując – to piękna, zabawna, ale też i poruszająca kilka ważnych kwestii, komiksowa opowieść fantasy dla dzieci. Oferuje ona sobą barwną fabułę, moc uśmiechu, ale też i naprawdę ekscytujące emocje, które wiążą się z losami głównych bohaterów. I jeśli chodzi o mnie, to z wielką przyjemnością sięgnę również po kontynuację tego komiksu, która zapowiada się jeszcze ciekawiej. Póki co gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po opowieść „Kalina. Dżin parszywiec” – naprawdę warto.

Skoro wakacje, to i czas na lekturę zabawnej, komiksowej opowieści dla dzieci! I właśnie o takim tytule mam przyjemność wam dziś opowiedzieć - komiksie pt. „Kalina. Dżin parszywiec”, który przedstawia przygody tytułowej dziewczynki, która uwielbia przygody, odkrywanie zagadek i świetną zab...

Rozwiń

Zwiń

Od wielu lat temat broni nuklearnej nie był tak aktualnym, niepokojącym i bliskim nam wszystkim, jak właśnie teraz, za sprawą rosyjskiej agresji na Ukrainę. Dlatego też równie ważnym i aktualnym wydaje się spojrzenie na to, jak powstała ta broń, kto ją stworzył i jakie idee przyświecały tym, którzy na zawsze zmienili już bieg dziejów świata. I doskonałą okazją ku temu jest monumentalny, komiksowy album pt. „Bomba”, który ukazał się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

To opowieść prowadzona śladami losów pierwszej bomby atomowej - począwszy od naukowych odkryć, samej idei posiadania tak potężnej i wciąż nieodgadnionej broni, rozpoczynającego się wyścigu mocarstw, szpiegowskiej rywalizacji oraz dnia, który zmienił wszystko - 6 sierpnia 1945 roku, gdy oto Stany Zjednoczone dokonały zrzucenia bomby atomowej na japońskie miasto Hiroszima. To fascynująca, szczegółowa, iście reporterska i zarazem niezwykle barwna relacja o największym osiągnięciu nauki, które jednocześnie stało się największym przekleństwem naszego świata...

To epickie dzieło, które liczy blisko 500 stron, fascynujących stron. To opowieść znaczona losami wielkich naukowców - na czele z J. Robertem Oppenheimerem, ale też i setek innych ludzi nauki, przywódców narodów, szpiegów, zwykłych żołnierzy walczących na frontach II wojna światowej oraz ofiar broni atomowej. Opowieść, z której wyłania się niezwykła kronika tamtych zmagań, mogąca konkurować śmiało z naukowymi dziełami na ten temat, jednakże i która posiada nad nimi tę przewagę, że jest przystępną dla każdego odbiorcy.

Kolejny raz podkreślę, że mamy przed sobą epickie, monumentalne, kompletne dzieło, którego przewodnim motywem jest oczywiście tworzenia i następnie użycie przez Amerykanów bomby atomowej..., ale w którym zawarto również fascynującą podróż przez historię XX wieku i nie tylko. To rywalizacja najważniejszych graczy na ówczesnej, politycznej scenie, wybuch II wojny światowej, jej kolejne etapy i to, co nastało, czy też rozpoczęło się po wyżej wymienionym dniu 6 sierpnia 1945 roku. I naprawdę znakomitym jest to, że w tym komiksie jest miejsce i czas na wszystko, każdy szczegół, detal, element tej fascynującej i zarazem przerażającej układanki.

Opowieść tę można odbierać na wiele sposobów, i każdy z nich będzie właściwym. Otóż możemy potraktować ten album jako swoisty, ilustrowany reportaż, który rzetelnie przeprowadza nas przez potwierdzony faktami proces tworzenia bomby atomowej i wszystkie tego, co było z nim związane - na czele z rywalizacją poszczególnych krajów ówczesnego świata. Możemy odebrać tę opowieść także jako portret ludzi - naukowców, polityków, szpiegów, żołnierzy i ofiar, którzy stali się uczestnikami atomowego szaleństwa. Wreszcie komiks ten stanowi sobą niezwykle poruszające i niepokojące przesłanie o tym, że ludzkość w imię postępu nauki i rozwoju dotknęła najprawdziwszego piekła - i co więcej, wykorzystała je przeciwko sobie...

Piękną, bardzo wymowną, sugestywną i w dużej mierze gorzką jest także czarno biała szata ilustracyjna tego komiksu. Jej twórcą jest znany i ceniony artysta - Denis Rodier, zaś same rysunki zachwycają nas swoim realizmem, surowością i zarazem lekkością kreski, dbałością o każdy detal. To również ważna dla tej opowieści historyczna prawda miejsc, postaci i wydarzeń, które w mej ocenie zostały uchwycone w tych kadrach w niezwykle dobry, właściwy, ale i również podszyty pewną symboliką, sposób. To sztuka komiksowej ilustracji z najwyższej półki.

Lektura tego albumu jest intrygującą, pasjonującą, ale z pewnością też i nie spieszną, a przynajmniej w mej ocenie taką być nie powinna. Komiks ten jest po prostu zbyt dobrym, ambitnym i ważnym, aby odkrywać go pobieżnie, bez pełnego zaangażowania i docenienia każdej ze scen. Bo można powiedzieć o tej opowieści to, że jest ze wszech miar znakomitą, porywającą swoją relacją, wyczerpującą tytułową tematyką. I to też przekłada się na naszą udaną zabawę, choć w kontekście tego tytułu nie można mówić chyba o zabawie, ale raczej o poznawaniu i przeżywaniu wydarzeń, które na zawsze zmieniły już bieg historii i los ludzkości.

Komiksowa opowieść pt. „Bomba”, to rzecz wielka pod każdym względem – ujęcia i rozmachu fabuły, historycznego i naukowego realizmu, klimatycznych ilustracji oraz samej swojej objętości. To również rzecz niezwykle – niestety, aktualna, gdy oto każdego dnia szaleńcy z Rosji straszą nas nuklearną wojną. I pewnie naiwnym byłoby stwierdzenie, że powinni sięgnąć po ten tytuł również i politycy po oby stronach, by przez jego lekturą coś sobie uświadomili, zrozumieli, pojęli…

Zanim jednak to się być może stanie, sięgnijmy po niego my – bo warto. Polecam.

Od wielu lat temat broni nuklearnej nie był tak aktualnym, niepokojącym i bliskim nam wszystkim, jak właśnie teraz, za sprawą rosyjskiej agresji na Ukrainę. Dlatego też równie ważnym i aktualnym wydaje się spojrzenie na to, jak powstała ta broń, kto ją stworzył i jakie idee przyświecały t...

Rozwiń

Zwiń

Miłość, demony przeszłości, ucieczka przed codziennością i apokaliptyczna wizja świata... - te oto słowa oddają tylko w części wielkość i wyjątkowość komiksu Manuele Fiora pt. „Celestia”, który ukazał się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu. I na wstępie tej recenzji mogę was zapewnić, że nie zapomnicie długo spotkania z tą poruszającą, wieloznaczną, piękną opowieścią...

Oto tytułowa Celestia - zalewana wodami przypływów wyspa odcięta przed laty od reszty świata, stanowiąca tym samym jedną z ostatnich bezpiecznych przystani dla ludzi, wobec zaistniałej apokalipsy. I to właśnie w tym miejscu żyje dwoje głównych bohaterów tej opowieści - uznawany za szalonego Pierrot oraz zagubiona w dostępnych jej zdolnościach telepatii Dora. Los, niefortunne zbiegi okoliczności oraz autentyczne zagrożenie sprawiają, że oboje podejmują próbę ucieczki z wyspy, która zaprowadzi ich do przedziwnych miejsc, jak i która na zawsze już odmieni ich życie...

Cóż my tu zatem mamy...? Otóż swego rodzaju baśń dla dorosłych, której strony znaczą wspólne losy dwojga bohaterów - samotnych, nierozumianych, skrywających mroczne sekrety i nieszczęśliwych osób, które połączy przyjaźń, zrozumienie, miłość. Tyle tylko, że wszystko to przyjmuje tu postać zagadkowej, onirycznej i tak naprawdę nieodgadnionej do samego końca relacji o ludziach i tytułowej Celestii - miejscu przedziwnym, które okazuje się być czymś zupełnie innym i znacznie ważniejszym, aniżeli mogłoby się wydawać...

I pięknie opowiada nam tę historię Manuele Fior, nie pokazując wszystkiego od razu, ale dozując prawdę, odpowiedzi na ważne pytania, emocje. Najpierw poznajemy świat i bohaterów tego komiksu, następnie udajemy się wraz z nimi w szaloną i zagadkową podróży, by wreszcie powrócić tam, gdzie wszystko miało swój początek. I jest tu ciekawie, niezwykle klimatycznie, czasami przerażająco, ale za chwilę jakże intymnie na polu mocnych, poruszających emocji. Na końcu mamy zaś kilka scen, które zmieniają wiele, jeśli nie wszystko...

Mamy tu trzech najważniejszych bohaterów - Pierrota, Dorę i wyspę Celestię. I każde z nich jest wyjątkowe, piękne, co i w jakiejś mierze niepokojące, gdy oto odkrywamy smutną i mroczną naturę chłopca z wymalowaną łzą na policzku, gdy dotykamy telepatycznego daru i szaleństwa w jednym Dory, która wbrew swojej woli staje się swego rodzaju przetargową kartą w grze innych, jak i gdy wreszcie zagłębiamy się w zaułki, kanały i gmachy pozornie wspaniałej i bezpiecznej wyspy, która jednakże nie do końca jest tym, czym może się wydawać. Tak..., to wspaniali, piękni, misternie wykreowani bohaterowie tej opowieści.

To komiks o wielu obliczach, z których każde jest intrygującym. Z pewnością jednym z nich jest nieznane, czyli los świata, wciąż powtarzane pojęcie inwazji oraz to, co kryje się poza Celestią. Innym z obliczy jest zawarta tu fantastyka, która objawia się telepatią oraz przedziwnymi scenami podczas podróży pary bohaterów. I wreszcie to trzecie z obliczy, być może najważniejsze - miłość. Miłość trudna, znaczona cierpieniem i zmagająca się z uporem Pierrota i Dory, ale mimo wszystko miłość prawdziwa...

Tak piękną, metafizyczną i enigmatyczną opowieść musiały zobrazować równie wyjątkowe ilustracje - i tak też jest. Manuele Fior dał nam tutaj piękne, niezwykle klimatyczne, pociągnięte płynną kreską i zarazem ujmujące swoją malarską prostotą, rysunki. One wyrażają dokładnie to, co powinno nam czytelnikom wystarczyć, czyli przede wszystkim emocje, a dopiero potem rzeczy, krajobrazy i to, co kryje się na drugim planie. I jest w ich wymowie coś z poezji, co czyni tę historię jeszcze wspanialszą i bardziej wyjątkową. Do tego dochodzą kolory - czasami łagodne i letnio wyblakłe, zaś innym razem mocne, ciemne, niepokojące.

Być może opowieść ta nie jest bajką dla każdego..., ale jeśli tylko cenimy sobie historie ambitne, nieoczywiste, podszyte emocjami i wieloznacznością relacji, to komiks ten nas zachwyci. Zachwyci swoją fabułą, intymnością, ilustracyjnym pięknem i możliwością własnej interpretacji tego, co widzimy. I wówczas cieszymy się porywającą lekturą, znakomitą rozrywką i możliwością kontaktu z wielkim dziełem.

„Celestia” Manuele Fiora, to rzecz wspaniała, mająca sobą wiele do zaoferowania i z pewnością warta docenienia. Warta za uwagi na jej wyjątkowość, nieszablonowość i to, że historia ta nie pozwala zapomnieć o sobie przez długi czas po zakończeniu lektury, co zawsze jest najlepszym wyznacznikiem każdej literatury. Dlatego też z jak największym przekonaniem polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł – naprawdę warto.

Miłość, demony przeszłości, ucieczka przed codziennością i apokaliptyczna wizja świata... - te oto słowa oddają tylko w części wielkość i wyjątkowość komiksu Manuele Fiora pt. „Celestia”, który ukazał się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu. I na wstępie tej recenzj...

Rozwiń

Zwiń

Czy to przypadek, że oto wraz z premierą kolejnego sezonu serialu „Wiedźmin” mamy przyjemność cieszyć się również premierą drugiej części komiksowego cyklu Tomasza Samojlika „Wiedźmun”...? - nie sądzę!!! A nawet jeśli tak, to niech i będzie, gdyż najważniejszą rzeczą jest to, że mamy przyjemność cieszyć się porywającą, przezabawną i niezwykle klimatyczną lekturą opowieści pt. „Przed wyprawą zbierz drużynę”, która ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

Jak wiemy z poprzedniej części tej opowieści, dzieje się i to nie najlepiej. Ot, wystarczy wspomnieć o zniszczonej karczmie naszych bohaterów..., kolejno o nienaturalnym poddaniu Wiedźmuna mocy Tutmalii, która każe poszukiwać mu Aurergium dla swych mechanicznych tworów..., dalej o dramatycznym uprowadzeniu małej dziewczynki o imieniu Kira vel Czyrak..., jak i wreszcie o ratunkowej wyprawie, która ponownie połączy ścieżki Gierwalda z Dżen i resztą drużyny, i które to zawiodą ich do pewnego fabrycznego zamku...

Tomasz Samojlik kontynuuje oto swoją barwną i jakże przewrotną relację o losach Wiedźmuna i jego druhów, serwując nam jeszcze większą porcję inteligentnego dowcipu, barwną przygodę i zarazem gorzką prawdę o tym, dlaczego ten baśniowy świat przypomina apokaliptyczną Ziemię bliższą naszej prawdopodobnej przyszłości, aniżeli właśnie tej rodem z bajek. I tym samym jest to kontynuacja dobra, intrygująca i utrzymująca wysoki poziom pierwszego tomu cyklu.

Scenariusz komiksu charakteryzuje się wielowątkową opowieścią, gdzie to poznajemy kolejne losy bardzo zagubionego Gierwalda, gdzie odkrywamy niefortunne wydarzenia z udziałem Dżenifer, Katarakta, Xarpena i Dinn..., jak i gdzie jesteśmy świadkami swoistej walki o małą dziewczynkę, która nie pamięta tego, kim jest. Co więcej, pojawia się tu także mroczne, kosmiczne spojrzenie na ten cały świat, które udziela wielu ważnych odpowiedzi. I choć jest to prosta historia, to porywa nas ona sobą, wielokrotnie zaskakuje i zachwyca od pierwszych chwil lektury.

Kolejny raz możemy rozkoszować się tu jakże udaną parodią bohaterów z oryginalnego „Wiedźmina”, którzy mimo największych chęci w niczym ich nie przypominają. Gierwald jest urokliwie fajtłapowatym łowcą potworów, Katarakt zupełnie nieutalentowanym muzycznie i jakże bardzo zakochanym w sobie grajkiem, zaś Dżen... cóż, przypomina niezwykle pewną siebie i charakterną kobietę z naszych czasów, przy której każdy wydaje się być nieco zacofanym prostakiem. I są to piękne postacie, które wciąż nas bawią, cieszą i nierzadko zaskakują.

Zdecydowanie mroczniejszym jest zaś świat tego komiksu, który w pierwszym tomie jawił się pięknie, klimatycznie i nieco dziwnie..., ale teraz przyjmuje postać rzeczywistości rodem z apokaliptycznego science fiction. To codzienność zniszczenia, naturalnej klęski i potworów, którym nie zależy na zabijaniu ludzi, ale na ochronie ostatnich drzew i roślin. I nie sposób nie odczytać w tym obrazie pro ekologicznego przesłania, które jest czymś naprawdę pięknym, wzruszającym i ważnym.

I wreszcie ilustracje - proste, humorystyczne, poprowadzone nieco surową kreską, jak i przede wszystkim ładne dla oka. Oczywiście ich przewodnim motywem jest żart i karykatura, ale jednocześnie znajdziemy w nich wiele emocji, wzruszeń i mądrości. To również ciekawe i zróżnicowane kadrowanie, bogactwo idealnie dobranych kolorów oraz liczne, często subtelne nawiązania do popkultury, które objawiają się właśnie danym rysunkiem, szczegółem, drobiazgiem.

Bardzo dobrze, przyjemnie i ciekawie przebiega nasze spotkanie z tym komiksem, które jednakże wymaga od nas znajomości fabuły pierwszej części - oczywiście można i bez tego zasiąść do tej lektury, ale wówczas wiele tracimy. Pewnym jest zaś to, że będziemy się tu cieszyć znakomitą rozrywką, przednią zabawą i możliwością czerpania jak najwięcej z poczucia humoru autora, który potrafi żartować w sposób inteligentny, ale przy tym i bardzo przystępny dla każdego.

Słowem podsumowania – komiksowa opowieść pt. „Wiedźmun. Tom 2. Przed wyprawą zbierz drużynę”, to udana kontynuacja pierwszej części cyklu, która jednocześnie wznosi tę historię na wyższy, bardziej złożony i chyba także jeszcze ciekawszy, poziom. To już nie tylko dobry żart i barwna przygoda, ale również ważne przesłanie dla nas czytelników, że oto nawet w baśni można doprowadzić do katastrofy natury i środowiska, a cóż dopiero u nas…

Ze swej strony gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł, który bawi, cieszy i zarazem skłania do ważnych przemyśleń. Polecam.

Czy to przypadek, że oto wraz z premierą kolejnego sezonu serialu „Wiedźmin” mamy przyjemność cieszyć się również premierą drugiej części komiksowego cyklu Tomasza Samojlika „Wiedźmun”...? - nie sądzę!!! A nawet jeśli tak, to niech i będzie, gdyż najważniejszą rzeczą jest to, że mamy przyj...

Rozwiń

Zwiń

1535 dni... - tyle oto przyszło nam czekać na poznanie kontynuacji powieści Marcina Podlewskiego „Księga Zepsucia”, opowiadającej o niezwykłych losach człowieka z nieodległej nam przyszłości, który trafia do mrocznego, wypaczonego złem, przedziwnego świata Thei. I choć to wiele czasu, to po lekturze drugiego tomu mogę wam powiedzieć, że warto było czekać na tę książkę, oj warto. Powieść ukazała się rzecz jasna nakładem Wydawnictwa Fabryka Słów.

Malkolm Rudecki, po burzliwych wydarzeniach z walką o niechcianą władzę na czele, wiedzie swój żywot na Thei jako rządzący Kręgiem Kruczej Wieży... Tyle tylko, że wraz z nim postępuje epidemia zepsucia, czyli odradzanie się zieleni natury i słonecznego blasku, co w świecie mroku jest czym niezwykle przerażającym. To też sprawia, że Rudem i jego mocą postanawiają zająć się raz na zawsze władcy Thei, wysyłając ku jego siedzibie swoją armię. W tej sytuacji Rud musi szukać sojuszników w innych Konwentach, którymi to oczywiście zarządzają najprawdziwsi szaleńcy...

I mamy oto przed sobą fascynującą, znakomicie nakreśloną i trzymającą w napięciu do samego końca, opowieść fantasy. Opowieść, którą znaczy walka za pomocą magii i miecza, skomplikowana i zarazem niezbyt logiczna polityka oraz czarny humor, którego w tym tomie jest jeszcze więcej. Przede wszystkim jednak znaczą ją przedziwne prawa i reguł Thei, gdzie to szaleństwo, upodlenie, zniszczenie i ukaranie są najważniejszymi z cnót, zaś przemoc, gwałty i kanibalizm są czymś na porządku dziennym.

Bardzo podoba mi się prostota tej relacji, gdzie mamy Ruda, jego świtę i losy będące ich udziałem - wyruszenie z dyplomatyczną misją, jej niefortunny przebieg i wszystko to, co nastanie potem, czyli chaos, wyścig z czasem, próba opanowania kompletnej katastrofy. To dobre rozwiązanie, gdyż w ten sposób możemy się skupić na grupie najważniejszych postaci i tym, co staje się ich udziałem, a co jest chwilami naprawdę przedziwne, kompletnie szalone, wymagajcie chwili skupienia i zarazem iście fascynujące. Dzieje się tu bardzo wiele, co chwilę cały pozorny porządek fabuły lega w gruzach, zaś my mamy przekonanie, że najlepsze jest wciąż przed nami - i mamy rację.

Nie mogę wyjść z podziwu dla autora za wizję świata, jaką stworzył on na potrzeby tego powieściowego cyklu. To rzeczywistość zła, przemocy, krzywdy, niesprawiedliwości i mroku, która jednakże zachwyca i przekonuje swoją pokręconą logiką istnienia, konsekwencją praw i zasad, przesączeniem tego, co jest przeciwnością dobra. W tym tomie jest tego wszystkiego jeszcze więcej, jak i też pojawiają się dodatkowe smaczki, by wspomnieć o pewnym śpiącym od wieków pod ziemią potworze... I choć nie znam wszystkich książek fantasy na świecie, to wydaje mi się, że takiej wizji powieściowego świata, jak ta niniejsza, nie znajdziemy nigdzie indziej.

Równie wiele dobrego możemy powiedzieć o bohaterach tej książki - na czele z próbującym odnaleźć się w tej mrocznej rzeczywistości Malkolmem, który zmienia się na naszych oczach za sprawą Thei..., ale też i chociażby o kompletnie zagubionej wobec przybycia do tej krainy mroku Tulpen, coraz bardziej poczciwym Grotzu, zawsze nieodgadnionym Suhaelu, czy też tyleż intrygującej, co i przerażającej swoją wampirzą naturą, Marli. To postacie barwne, charakterne, potrafiące nas zaskoczyć w najmniej spodziewanym momencie.

Powieść tę poznajemy z wielkim zainteresowaniem i chęcią zaspokojenia głodu wiedzy, wobec tak długiego wyczekiwania na nią. Rzecz jasna najpierw musimy przypomnieć sobie co nieco o tym cyklu, jej bohaterach i świecie Thei (minęły wszakże ponad cztery lata), ale potem już możemy cieszyć się wspaniałą rozrywką, wartką akcją i wielkimi emocjami. Bo jest to jedna z tych książek, które od pierwszych stron porywają nas swoją klimatyczną relacją do tego stopnia, że zapominamy o całym świecie - na szczęście naszym ludzkim świecie...

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się po tej powieści tego, że będzie ona aż tak dobrą, udaną, intrygującą od pierwszych chwil lektury. Zazwyczaj bowiem bywa tak, że powstająca wiele lat po premierze danego tytułu jego kontynuacja nie dorównuje mu swoim poziomem, a jedynie odcina swego rodzaju „kupony od popularności”. W przypadki „Księgi Zepsucia 2” jest inaczej, gdy oto mamy przed sobą dogłębnie przemyślaną, inteligentnie poprowadzoną i w pełni uzasadnioną kontynuację historii Ruda i jego kompanów, która w mej ocenie nie ma słabych stron.

Dlatego też pozostaje mi już tylko gorąco polecić i zachęcić was do sięgnięcia po ten tytuł, jak i następnie udania się za jego sprawą w fascynującą podróż do mrocznej, wypaczonej, fascynującej Thei… Zróbcie to, naprawdę warto.

1535 dni... - tyle oto przyszło nam czekać na poznanie kontynuacji powieści Marcina Podlewskiego „Księga Zepsucia”, opowiadającej o niezwykłych losach człowieka z nieodległej nam przyszłości, który trafia do mrocznego, wypaczonego złem, przedziwnego świata Thei. I choć to wiele czasu, to p...

Rozwiń

Zwiń

Włochy, Nowy Jork, dramatyczna przeszłość i niezwykle odważna kobieta, która wbrew losowi postanawia być szczęśliwym człowiekiem... - to zarys oferty znakomitej powieści Santy Montefiore pt. „Włoszka z Brooklynu”, która to ukazała się właśnie w naszym kraju za sprawą Wydawnictwa Świat Książki. Zapraszam was do poznania recenzji tej książki.

Włochy w przededniu II wojny światowej oraz Nowy Jork lat 70-tych. To w tych dwóch czasowych planach rozpoczyna się ta piękna opowieść o Evelinie – dojrzałej włoskiej emigrantce, która powraca wspomnieniami do swej młodości, gdy to bardzo szybko przyszło poznać jej smak prawdziwej miłości, ale też i straty, jaką przyniósł czas wojennego piekła. To wtedy też przyszło dokonać jej najważniejszych życiowych wyborów, pozostawić za sobą bliskich, udać się w nieznane ku Ameryce...

To piękna, poruszająca i zarazem niezwykle realistyczna opowieść o losach młodej dziewczyny, która chwyta za serce, ukazuje przewrotność ludzkiego życia oraz rysuje przed nami fascynujący portret wojennej codzienności we Włoszech. To również intrygujące spojrzenie na los wszystkich tych, którym dane było uciec od koszmaru II wojny światowej, pozostawiając jednak za sobą wszystko to, co kochali. I wreszcie jest to historia o miłości, która nie zawsze jest prostą, łatwą, wymarzoną...

Jak już wspominałam, pomiędzy Ameryką i Italią rozgrywa się ta opowieść, w której centrum znajduje się główna bohaterka - Evelina. To jej spokojna współczesność lat 70-tych, jak i też wspomnienia czasu młodości, które z dnia dzień przeobraziły się z piękna w koszmar. I to właśnie w ten sposób poznajemy jej losy, bliskich, pierwszego mężczyznę w jej życiu oraz burzliwe okoliczności wyjazdu do ciotki w Stanach Zjednoczonych. Tym samym mamy przyjemność cieszyć się tu emocjonującą, wzruszającą i misternie poprowadzoną relacją.

Evelina to wspaniała postać, która nas intryguje od pierwszych chwil lektury, wielokrotnie zaskakuje i przekonuje do tego, by chcieć wiedzieć o niej jak najwięcej. Oczywiście zupełnie inaczej odbieramy tę bohaterkę w jej młodzieńczych latach, gdy to potrafi nas ona wielokrotnie zirytować..., a inaczej gdy jest już ona dojrzałą kobietą. Jednakże to właśnie ta przemiana - dyktowana wojną i powojennymi jej losami, czyni Evelinę postacią nietuzinkową, wyjątkową, piękną pod każdym względem.

Nie sposób nie docenić także pięknie przedstawionego tu spojrzenia na Italię. Spojrzenia, które ukazuje wciąż szczęśliwy, przedwojenny czas, następnie już polityczną i jakże dramatyczną zawieruchę dziejów, jak i wreszcie Włochy we wspomnieniach emigrantki, które zawsze będą tymi najwspanialszymi. I chyba można też powiedzieć, że jest to również opowieść o Włochach i ich naturze, która każe im czuć się nimi zawsze i wszędzie, aż do końca swoich dni...

To powieść dla każdego czytelnika, gdyż znajdziemy w niej wiele różnorodnego, literackiego dobra. Przede wszystkim jest to obyczajowa historia o życiu głównej bohaterki, które znaczy miłość, strata i demony przeszłości. Jednocześnie książka ta rysuje przed nami fascynującym portret wojennych Włoch i Europy, co z pewnością docenią wszyscy miłośnicy historycznych powieści. I wreszcie tytuł ten pozwala dostrzec nam to, co w życiu każdego człowieka jest i winno być
najważniejsze – poczucie, że nikogo nigdy nie skrzywdziliśmy…

Porywającą, niezwykle angażującą i przyjemną jest lektura tej powieści, która tak naprawdę zachwyca nas już od pierwszych chwil. Zachwyca swoim niezwykłym klimatem, inteligentną i jakże barwną fabułą oraz emocjami, które nie pozwalają przejść obojętnie obok historie Eveliny, Ezry i innych bohaterów. Bo z tą opowieścią po prostu już tak jest, że po jej rozpoczęciu musimy dotrzeć do jej finału, po prostu musimy…

Słowem podsumowania – powieść Santy Montefiore pt. „Włoszka z Brooklynu”, to wspaniała, niezwykle poruszająca i przekonująca nas do uwierzenia weń, historia o życiu wyjątkowej kobiety. To idealna propozycja na letnie popołudnie, by niespiesznie przenieść się za sprawą tej książki do przedwojennych Włoch i poznać tym samym pewną młodą, pewną siebie, marzącą o szczęśliwym życiu dziewczynę… Polecam.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Włochy, Nowy Jork, dramatyczna przeszłość i niezwykle odważna kobieta, która wbrew losowi postanawia być szczęśliwym człowiekiem... - to zarys oferty znakomitej powieści Santy Montefiore pt. „Włoszka z Brooklynu”, która to ukazała się właśnie w naszym kraju za sprawą Wydawnictwa Świat Ksią...

Rozwiń

Zwiń