Skrupulatnie oszczędzałam sobie lekturę tej książki, a i tak boleję nad tym, że tak szybko się skończyła.
Ta niesamowita i inspirująca opowieść ukazuje świat wilków z zupełnie nieznanej perspektywy, choć nieustannie budzi również wiele kontrowersji.

Shaun Ellis zaczyna snuć swoją historię od dzieciństwa, które spędził na wsi, gdzie z przyrodą żył za pan brat, a jego przewodnikiem był dziadek. Kolejne lata wiązały się z ogromnym cierpieniem po stracie najważniejszego człowieka w życiu i przeprowadzką do miasta. Nigdy nie poznał swojego ojca, a relacje z matką nie bardzo się układały, dlatego zupełnie zagubiony i nieszczęśliwy Shaun był gotów postawić wszystko na jedną kartę.

Nie chciałabym opisywać poszczególnych etapów jego przygody z wilkami, pracy jako wolontariusz w grupie badawczej u podnóży Gór Skalistych itp., ale nie sposób nie wspomnieć, że najważniejszym punktem tej opowieści pozostaje samotna wyprawa do leśnej głuszy Ameryki Północnej aby nawiązać kontakt z wilkami, żyjącymi na wolności.
Choć dziś brzmi to nieprawdopodobnie, a wtedy wiązało się z całą masą trudności, plan udało się zrealizować, a Shaun Ellis na kilkanaście miesięcy stał się członkiem wilczej watahy. Tak długi czas spędzony na odludziu, w dodatku na diecie opartej na surowym mięsie i bez dostępu do cywilizacji, naraził oczywiście na szwank zdrowie fizyczne, jak i psychiczne głównego bohatera.
Dziś Shaun Ellis prowadzi wiele pogadanek na temat wilków, został także treserem psów, ponieważ żywi głębokie przekonanie, że wszystko czego nauczył się wśród wilków, ma swoje zastosowanie w tresurze naszych czworonożnych pupili.

Przygoda, którą odbył Shaun zapoczątkowała pewien przełom w naszym pojmowaniu reguł, jakimi rządzi się wilcza wataha. Metody Żyjącego z Wilkami, choć tak bardzo krytykowane przez naukowców i badaczy, rzuciły jednak zupełnie nowe światło na wilczy świat i pozwoliły go lepiej poznać. Dowiedzieliśmy się więcej na temat formowania się oraz hierarchii watahy, poszczególnych w niej ról, a także np. o wychowywaniu wilczego potomstwa.

Polecam zapoznanie się z tą historią każdemu, bo nie sprowadza się ona jedynie do opisu życia wśród wilków, ale jest to także trudna i bolesna opowieść o walce z przeciwnościami i relacjach międzyludzkich.
Jednym z ciekawszych rozdziałów okazał się oczywiście ten o Polsce i bieszczadzkich wilkach, które jako jedne z nielicznych na świecie żyją dziko, a jednocześnie w niedalekiej odległości od ludzi. Podczas wizyty w naszym kraju Shaun miał okazję przekonać się, że mimo odwiecznego konfliktu: wilk-człowiek, w Polsce zwierzę to wciąż budzi wielki szacunek.

Przy podziękowaniach ciężko mi było powstrzymać się od płaczu, ponieważ cała ta historia wzbudziła we mnie wiele emocji i jestem pewna, że na zawsze zapadnie mi w pamięć.

Skrupulatnie oszczędzałam sobie lekturę tej książki, a i tak boleję nad tym, że tak szybko się skończyła.
Ta niesamowita i inspirująca opowieść ukazuje świat wilków z zupełnie nieznanej perspektywy, choć nieustannie budzi również wiele kontrowersji.

Shaun Ellis zaczyna snuć swoją historię od dzieciństwa, które spędził na wsi, gdzie z przyrodą żył za pan brat, a jego...