Za pomocą tej książki autorka przestawia nam w jaki sposób stworzyła terapię dialektyczno-behawioralną. Tak na prawdę nie mamy przedstawionej tutaj tylko drogi powstania tej terapii ale również życie autorki od najmłodszych lat, wraz z jej własnymi emocjami, myślami i zmaganiami.

Na początku autorka opisuje nam swoje własne zmagania z depresją oraz samookaleczeniem. Wiele momentów z tego okresu nie pamięta ale posługuje się wspomnieniami swoich bliskich.

To właśnie jej młodość ją ukształtowała i sprawiła, że chciała pomagać innym osobą. Jej kroki w kierunki terapii dialektyczno-behawioralnej zostały opisane w detaliczny sposób oraz połączone z jej własnym życiem. Autorka musiała zmagać się z wieloma negatywnymi opiniami, jednak ona się s tego cieszyła. Krytyka była dla niej ważna, ponieważ w ten sposób mogła ulepszyć swoją terapię.

Terapia dialektyczno-behawioralna skupia się na zaakceptowaniu swojej sytuacji oraz dążeniu do jej polepszenia. Te dwa założenia nie są ze sobą sprzeczne a dla pacjentów bardzo przydatne.

Dla mnie była to bardzo interesująca książka, która dostarczyła mi wiele informacji. Jeśli tak jak ja jesteście zainteresowani tą tematyką to zdecydowanie polecam!

Za pomocą tej książki autorka przestawia nam w jaki sposób stworzyła terapię dialektyczno-behawioralną. Tak na prawdę nie mamy przedstawionej tutaj tylko drogi powstania tej terapii ale również życie autorki od najmłodszych lat, wraz z jej własnymi emocjami, myślami i zmaganiami.

Na początku autorka opisuje nam swoje własne zmagania z depresją oraz samookaleczeniem. Wiele...