Nostalgiczna opowieść o kobiecie, która z miłości do swego męża trwa przy nim przez kilkadziesiąt lat małżeństwa, mimo jego licznych zdrad. Muszę powiedzieć, że początkowo historia w ogóle mnie nie poruszyła, a wręcz chciałam zrezygnować z czytania.
Denerwowała mnie drugoplanowa postać Mari, młodej mężatki, sąsiadki pani senatorowej (Delii). Wydawała mi się osobą pustą, mało ogarniętą, taką bez duszy, mimo że była dziennikarką, to tępa jakaś. Rozmowy, jakie toczyły, były papierowe, nudne. Z kolei mąż Mari to przynajmniej facet z krwi i kości, ale nie gość, w którym zakochujesz się bez pamięci. To profesorek na uniwerku, pisze książkę, mol książkowy, ale przyjemny, inteligentny - a ja lubię inteligentnych ludzi. Ma zawsze coś do powiedzenia i sensowne zainteresowania: historia i polityka.
Najbardziej urzekła mnie Delia, 75-letnia kobieta, matka trojga dzieci, żona, a przede wszystkim bardzo mądry człowiek. Nie odczuwałam różnicy wieku między mną a nią, bo ta postać myśli jak "młoda" kobieta, nie jak babcia, którą jest z racji wieku, czy posiadania wnuków. Podoba mi się jej tok myślenia, spojrzenie na życie i chęć dawania z siebie jak najwięcej. Ale najbardziej cenię w niej jej indywidualizm, sposób, w jaki żyje sama ze sobą, jak chroni tę swoją prywatność przy jednoczesnym otwieraniu się dla innych. Delia to postać realistyczna. Taka, jaką chciałoby się mieć w bliskim otoczeniu. Nie jest wyidealizowana przez autorkę, widzimy ją jako młodą dziewczynę, żonę, matkę, kobietę zdradzaną, babcię - w każdym okresie jej życia. Ma wady, jak każdy. Jest osobą seksualną - to takie zwykłe, takie, jakie powinno być, bo taki jest każdy z nas. I ma pewną cechę, której ja nigdy nie posiądę, a mianowicie bezgranicznie wierzy w miłość. Zazdroszczę umiejętności wybaczania i przyjmowania męża z powrotem w swoje objęcia. Szkoda tylko, że przegrywa. Żal mi jej...
Myślę, że warto przeczytać tę pozycję, chociażby ze względu na przepięknie, zmysłowo opisaną miłość - nie taką zwykłą, fizyczną, ale taką, która tkwi w nas samych (Jeszcze myślę o tej książce, a to już coś).

Nostalgiczna opowieść o kobiecie, która z miłości do swego męża trwa przy nim przez kilkadziesiąt lat małżeństwa, mimo jego licznych zdrad. Muszę powiedzieć, że początkowo historia w ogóle mnie nie poruszyła, a wręcz chciałam zrezygnować z czytania.
Denerwowała mnie drugoplanowa postać Mari, młodej mężatki, sąsiadki pani senatorowej (Delii). Wydawała mi się osobą pustą,...