Muszę przyznać, że sama nie wiem co mam myśleć o tej pozycji 🤷‍♀️
Z jednej strony ksiażkę czytało się szybko a z drugiej jakos o a do mnie nie przemówiła i czegoś mi tam ciągle brakowało.

Eleonora to jedną wielką chodząca fobia, która mimo iż (można by pomyśleć) ma wszystko co najważniejsze za jic iie potrafi się z tego cieszyć a nawet więcej dosłownie potrafi znaleźć dziurę w całym byle tylko było źle. Garści leków i sesje terapeutyczne nie są w stanie wyciągnąć jej w marazmu w jaki wpadła.

Trzeba przyznać, że była ona dla mnie ciężkim orzechem do zgryzienia i z jednej strony ją rozumiałam ale z drugiej jej stękanie i narzekanie po prostu mnie drażniło.
Często zastanawiałam się czy autorka chce pokazać nam kobietę zmagającą się ze swoimi lękami czy po prostu rozhisteryzowane babsko, które co Krok znajduje powody do stękania.

Dla mnie ta książka była jak efekt jojo, może to i głupie porównanie ale tak się czułam bywały momenty śmiechu ale zaraz po nich odczuwałam wielkie wkurzenie na bohaterkę.
Szczerze mówiąc dalej nie wiem jak dokładnie sprecyzować tą pozycję najlepiej jest po nią sięgnąć samemu i się przekonać jakie uczucie w Was wywoła.

Muszę przyznać, że sama nie wiem co mam myśleć o tej pozycji 🤷‍♀️
Z jednej strony ksiażkę czytało się szybko a z drugiej jakos o a do mnie nie przemówiła i czegoś mi tam ciągle brakowało.

Eleonora to jedną wielką chodząca fobia, która mimo iż (można by pomyśleć) ma wszystko co najważniejsze za jic iie potrafi się z tego cieszyć a nawet więcej dosłownie potrafi znaleźć...