Anthony'ego Bourdaina „poznałam” w jego programach kulinarno-podróżniczych. Zaciekawiła mnie jego osobowość, bo próżno było szukać w nim ogłady. Mówił, co myślał, nie hamując języka. Bez wątpienia był osobliwą postacią świata kulinarnego i telewizyjnego. Ale jak wyglądało jego życie? Jaki był, nim stał się sławny? I co tak naprawdę skłoniło go do kroku, po którym nie było już odwrotu? Te pytania, które tkwiły w mojej głowie, były powodem, dla którego skusiłam się na tę nieautoryzowaną biografię Anthony'ego Bourdaina. Liczyłam na rzetelne informacje, dobrze nakreślony życiorys...

Tymczasem książka ta okazała się rozczarowaniem. Od pierwszej chwili, gdy tylko zaczęłam lekturę, z tyłu głowy miałam taką myśl, że to kolejna pozycja żerująca na jego nazwisku. Kolejna publikacja, która ma zarobić, zrobić show. I ta myśl była ze mną do samego końca. Chwilami bowiem miałam wrażenie, że autor wziął sobie za punkt honoru ośmieszenie Bourdaina, pokazanie go w jak najgorszym świetle. Owszem, Anthony Bourdain nie był święty, jego życie było istnym rollercoasterem, było pełne wzlotów i upadków, jednak ton, w jakim Charles Leerhsen prowadził narracje, była daleka od tego, czego oczekuje się, czego ja oczekiwałam po biografii.

Zraziło mnie już na wstępnie przemyślenie autorka dotyczące tego, że nikt nie chciał robić sobie selfie z kolorowymi zwłokami, aluzje co do wielkości przyrodzenia... Szczerze? Tego nawet nie da się skomentować. Biografia bowiem powinna być rzetelną publikacją, popartą sprawdzonymi źródłami, tymczasem Charles Leerhsen posiłkował się anonimowością lub wyrwanymi z kontekstu wypowiedziami, czy cytatami samego Bourdaina. Zamiast przedstawiać „suche” fakty, tak by to czytelnik mógł wyrobić sobie opinie, czy podziwia, czy potępia Bourdaina albo żywi jakiekolwiek inne uczucia, wszystko szło w jednym kierunku, wszystko było perspektywą autora.

Nie podobał mi się również brak chronologii. Charles Leerhsen skakał sobie na osi czas. Czasami nawet wychodził poza postać Anthony'ego, wtrącają rzeczy, które nic nie wnosiły do opowieści o życiu Bourdaina.
No i zabrakło zdjęć, które ożywiłyby publikację pretendującą do miana biografii.

Podsumowując: dawno już nie męczyłam się tak z żadną książką i dawno nie miałam w rękach biografii, która biografią nie była. To nie jest rzetelna publikacja. W dodatku kiepsko napisana, bo czyta się ją topornie. Bardziej męczy, niż dostarcza rzetelnej wiedzy o tym, jaki był Anthony Bourdain i jak wyglądało jego życie.

Anthony'ego Bourdaina „poznałam” w jego programach kulinarno-podróżniczych. Zaciekawiła mnie jego osobowość, bo próżno było szukać w nim ogłady. Mówił, co myślał, nie hamując języka. Bez wątpienia był osobliwą postacią świata kulinarnego i telewizyjnego. Ale jak wyglądało jego życie? Jaki był, nim stał się sławny? I co tak naprawdę skłoniło go do kroku, po którym nie było...