Osiemnastoletnia Ada po wypadku, jakiemu uległa, trwa w zawieszeniu. Każdego dnia towarzyszy Igorowi, ten jednak jej nie widzi. Wizyta chłopaka w szpitalu jest dla niej impulsem, by zrozumieć sytuację, w jakiej się znalazła… a pomoc dziewczyny ze szkoły, która potrafi rozmawiać z duchami, jest dla niej szansą na odzyskanie swojego dawnego życia…


Pierwsze, co rzuca się w oczy i jednocześnie kusi to okładka. Bardzo enigmatyczna, dająca wrażenie eteryczności... i te kolory?! Nie sposób nie zawiesić na niej oka…
Opis zaś umieszczony na tyle książki nie sugeruje nic innego jak historię o miłości… Jednak rzeczywistość nieco odbiega od tej sugestii…


Książka jest bardzo króciutka, ma bowiem zaledwie 112 stron, toteż liczyłam na szybką i lekką lekturę. I choć pomysł na fabułę sam w sobie jest ciekawy (choć po trochu przypomina mi serial Zaklinacza duchów), to duży kontrast pomiędzy dialogami a „zbitym” tekstem sprawia, że książka jest ciężka. Zdecydowanie za mało dialogów, za dużo opisów…

W tekście wyłapałam kilka literówek, a to, co doprowadzało mnie do szewskiej pasji to błędy w szyku wyrazów, czy konstrukcje zdań, które nie miały żadnego sensu, nie mówiąc o poprawności pisowni… Wszak nie było ich jakoś dużo… niemniej jest to ewidentne niedopracowanie tekstu.

Kolejna sprawa to monotonność, która „wlecze się” przez niemal pół książeczki… zero akcji, zero polotu… a gdy już coś zaczyna się dziać, następuje „the end”… Frustrujące, ale prawdziwe.
Ponadto książka kończy się w takim momencie, iż domniemywać można jej kontynuacji… którą z chęcią przeczytam, by zaspokoić swoją ciekawość. :)


Zdaję sobie sprawę z tego, iż jest to debiut, ale… mimo wszystko, mocno niedopracowany. Widać, że autorka miała pomysł na całość – całkiem dobry – ale kompletnie nie poradziła sobie z przelaniem tego na papier… Przed nią jeszcze dużo pracy, by wyrobić sobie swój indywidualny styl i lekkość pióra… Nauczyć się odnajdywać „złoty środek” w stosunku dialogi – opisy oraz zamieniać myśli i pomysły w słowo pisane, które porwie tłumy. :)




Podsumowując: Debiutancka powieść Pauliny Lipińskiej Zagubiona dusza to książka z gatunku młodzieżówki połączonej z elementami fantastyki… To historia o tym, że nie ma przeszkód, których nie da się pokonać, a o miłość warto walczyć… zawsze.
Czy warto więc ją przeczytać? Dowiecie się tego, sięgając po tę krótką historię. :)

Osiemnastoletnia Ada po wypadku, jakiemu uległa, trwa w zawieszeniu. Każdego dnia towarzyszy Igorowi, ten jednak jej nie widzi. Wizyta chłopaka w szpitalu jest dla niej impulsem, by zrozumieć sytuację, w jakiej się znalazła… a pomoc dziewczyny ze szkoły, która potrafi rozmawiać z duchami, jest dla niej szansą na odzyskanie swojego dawnego życia…


Pierwsze, co rzuca się w...