,,Przyjaciel to nic innego jak połowa mnie samego. To wręcz moje drugie ja. Dlatego powinienem myśleć o nim jak o sobie samym”.

,,Przyjaciele to jednak coś więcej. Sprawiają, że nasze życie rośnie, rozświetla się i zyskuje na szczerości, lekkości i głębokości, oczyszcza się dzięki prawdzie, staje się ciekawsze za sprawą szczypty humoru oraz zawsze dąży ku przyszłości. Przyjaciele dają sercu świadectwo, że zawsze jest jakaś droga i że lepiej kroczyć nią w dobrym towarzystwie”.

,,Przyjaźń to zgoda na fakt, że Bóg nawiedza nas poprzez to, co nam bliskie”.

Wyobrażacie sobie swoje życie bez przyjaciół? Jak ważna jest dla was taka relacja?

Dzięki wydawnictwu @bratnizew miałam okazje poznać kolejną książkę portugalskiego kaznodziei, która tak jak i pozostałe, zawiera ogrom wartościowych treści i wnikliwą analizę aspektów ludzkiego życia - w tym wypadku przyjaźni.

Autor poza swoimi rozważaniami przytacza także liczne, inne źródła i przybliża czytelnika do pojęcia przyjaźni w wymiarze przede wszystkim teologicznym.

Czym tak naprawdę jest relacja Bóg-człowiek? Czy można ją nazwać przyjaźnią?

Język i styl autora z pewnością nie należy do banalnych. To wyjątkowa i nietuzinkowa książka. Myślę, że najpewniej odnajdą się w niej osoby, które lubią rozmyślać i interesują się choć trochę filozofią oraz teologią. Przeczytanie jej zajęło mi troszkę więcej czasu, gdyż aby ją zrozumieć trzeba zatopić się w jej treści i pozwolić sobie czytać bez pośpiechu wtedy z pewnością dostrzeże się to, co autor chciał przekazać.

,,Przyjaciel to nic innego jak połowa mnie samego. To wręcz moje drugie ja. Dlatego powinienem myśleć o nim jak o sobie samym”.

,,Przyjaciele to jednak coś więcej. Sprawiają, że nasze życie rośnie, rozświetla się i zyskuje na szczerości, lekkości i głębokości, oczyszcza się dzięki prawdzie, staje się ciekawsze za sprawą szczypty humoru oraz zawsze dąży ku przyszłości....