Wyspy, wyspy... Po paprykarzowych nastały pieprzowe, czyli dalsze opowieści z życia Anety. Tym razem dotyczyły one barwnego studenckiego życia. Wybaczcie, ale muszę tę recenzję napisać na zasadzie porównań. Trzecia część podobała mi się znacznie bardziej od poprzedniej. Przede wszystkim opowieść jest spójna. Ostatnio mówiłam o tym, że oderwane od siebie rozdziały nieco przeszkadzają mi w ciągłości czytania. Teraz... Nawet nie zorientowałam się, kiedy minęło to 515 stron. Na dobrą sprawę, gdybym nie sprawdziła tej liczby do recenzji, nie zauważyłabym, że książka była taka długa.

Jest to jedna z tych książek, która dorasta wraz z czytelnikiem. Kojarzy mi się to z serią Alfreda Szklarskiego i jego Tomków. "Wyspy Paprykarzowe" na pewno bardziej będą podobały się licealistom, "Wyspy Pieprzowe" są idealnie skierowane do studentów. Nadal mamy do czynienia z przyjemnym humorem (który nota bene jest znacznie bardziej wyważony), bywają też sytuacje poważne... Jak to w życiu :)

Momentami Aneta mnie irytowała... Szczególnie z pakowaniem się w różnego rodzaju romanse. Siedziałam i mruczałam pod nosem, że to jest przejaskrawione. Że to niemożliwe, żeby mieć tylu znajomych i tylu chłopaków na studiach. A później zdałam sobie sprawę, że to jednak lata dziewięćdziesiąte. Ludzie nie wisieli na telefonach i komputerach. Po prostu spędzali czas ze sobą. I to nie problem z Anetą i jej rozrywkowym życiem, tylko z nami :P Ale to tak odbiegając na moment od tematu.

No to co? Teraz wypadałoby chyba przeczytać "Wyspy Naftalinowe", skoro przeczytałam tom drugi i trzeci. Czas wrócić do korzeni i połączyć wszystko w całość. "Wyspy Paprykarzowe" ratowały moją nadpobudliwą duszę podczas wielu podróży pociągiem i tramwajem... Trudno będzie mi znaleźć kolejny, równie dobry pożeracz czasu. Ale niestrudzenie będę szukać. W końcu na świecie istnieje dużo lekkich i przyjemnych książek.

//recenzja pochodzi ze strony www.zasypanaksiazkami.blog.pl

Wyspy, wyspy... Po paprykarzowych nastały pieprzowe, czyli dalsze opowieści z życia Anety. Tym razem dotyczyły one barwnego studenckiego życia. Wybaczcie, ale muszę tę recenzję napisać na zasadzie porównań. Trzecia część podobała mi się znacznie bardziej od poprzedniej. Przede wszystkim opowieść jest spójna. Ostatnio mówiłam o tym, że oderwane od siebie rozdziały nieco...