Książka przybliża sylwetkę oraz dorobek orientalisty i podróżnika Witolda Władysława Rajkowskiego (1910–prawdop. 1957), postaci właściwie nieznanej. W pierwszej połowie XX w. był to jeden z niewielu obywateli polskich, którzy nie tylko podróżowali po Bliskim Wschodzie, ale tam zamieszkali, uczyli się języka arabskiego, różnych jego dialektów i, co najważniejsze, starali się poznać i zrozumieć realia miejscowe. Wchodzili w interakcje z ludnością. W prezentowanej publikacji przytacza się głównie jego relacje z odbytych podróży po Egipcie, Libii, Syrii, Libanie, Transjordanii oraz Iraku. Zakres tematyczny tekstów jest szeroki. Wzbogacone są o liczne fotografie, które w większości nie były nigdy publikowane, wykonane przez orientalistę, a pozyskane z prywatnych zbiorów rodziny W. Rajkowskiego.

Witold Rajkowski to: student polski w przedwojennym Kairze, badacz-orientalista, podróżnik, korespondent prasowy, pracownik Konsulatu Generalnego RP w Jerozolimie, agent polskiego wywiadu na Bliskim Wschodzie. Losy powojenne W. Rajkowskiego (od 1947 r. w Anglii) wpisują się w historie trudnych początków Polaków na obczyźnie.

...praca będzie cennym uzupełnieniem w dziedzinie badań nad dziejami orientalistyki na rynku polskim, bardzo ubogim w rodzimą i tłumaczoną literaturę tego typu. Sądzę, że znajdzie szerszy krąg odbiorców niż wąskie grono orientalistów. Stanowi bowiem oryginalne, dojrzałe i zwarte treściowo dzieło…

dr hab. Hieronim Kaczmarek prof. US

Publikacja ma niezaprzeczalny walor naukowy i wejdzie z pewnością do kanonu źródeł do dziejów etnologii i orientalistyki polskiej, jednakowoż jej zawartość, tematy, a także aparat naukowy, w jaki została opatrzona, czyni ją przystępną czytelnikom spoza branży...

dr hab. Grzegorz Nieć, prof. UP