Zakupiłem tą książkę dość tanio z myślą poznania ukraińskiego punktu widzenia w sprawie walk na Zakerzoniu. Po przeczytaniu całej książki można powiedzieć, że spełniła częściowo moje oczekiwania. Początkowo, jednak czułem wręcz odrazę do tej publikacji, która kipiała wręcz antypolonizmem, utożsamiając Polaków jako samych bandytów, rabusiów i degeneratów. Ukraińcy oczywiście byli przedstawieni z goła odmiennie, jako honorowi i nieskazitelni ludzie. Coś co mi się nie podobało, to to że autor zaczyna swoje wspomnienia wiosną 1947, nie wspominając w ogóle o swojej działalności przed tą datą (służba w niemieckim batalionie Roland, szkolenie dywersyjne w 1939 w III Rzeszy, ataki na Birczę w 1945) i nie wyjaśnia genezy powstania konfliktu polsko-ukraińskiego. Czytelnikowi niezorientowanemu w historii autor może łatwo przedstawić sytuację, że to Ci źli Polacy wysiedlają Ukraińców praktycznie bez żadnego poważnego powodu.
Moja ocena tej pozycji rosła natomiast wraz z kolejnymi stronami, gdzie autor już faktycznie opisuje sam przebieg wędrówki i zdarzające się na co dzień potyczki najpierw z oddziałami KBW, LWP a po przekroczeniu granicy także z CzAL i SNB, co sprawiało iż książkę zaczęło czytać się płynnie , czego nie mogę powiedzieć o początkowych rozdziałach.
Daję ocenę 5,5 ale, że takowej nie ma zaokrąglam do 6. Przyszłym czytelnikom polecam podejść do tej książki z dystansem, bowiem autor mocno podkoloryzowuje swój naród, co zresztą mnie nie dziwi, skoro należał przed wojną do OUN (Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów).

Zakupiłem tą książkę dość tanio z myślą poznania ukraińskiego punktu widzenia w sprawie walk na Zakerzoniu. Po przeczytaniu całej książki można powiedzieć, że spełniła częściowo moje oczekiwania. Początkowo, jednak czułem wręcz odrazę do tej publikacji, która kipiała wręcz antypolonizmem, utożsamiając Polaków jako samych bandytów, rabusiów i degeneratów. Ukraińcy oczywiście...