Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor dość ciekawie opisuje zmagania swojego oddziału UPA w czasach powojennych, wprowadza czytelnika w akcję. Jednak brakuje tu historii działań oddziału Dudy w trakcie II wojny światowej, o której autor milczy. Również sposób opisu walk budzi zastrzeżenia. Z jednej strony mamy Wojsko Polskie, czyli zdaniem autora "wychowanków Bieruta", gubiących czapki, uciekających w popłochu. Również polscy cywile przedstawieni są jako bandyci i złodzieje. Z drugiej strony sotnię UPA, składającą się z żołnierzy zawsze gotowych do boju, z którego wychodzili często bez strat, sami zabijając kilkunastu-kilkudziesięciu wrogów, a czasem udzielający pomocy medycznej polskim jeńcom - kto chce niech w to wierzy. Interesujący jest opis wędrówki przez Polskę i Czechosłowację, kiedy oddział mimo wielu trudności pokonywał kolejne kilometry, choć i tutaj nie brak propagandy. Można przeczytać, ale oczekiwałem spojrzenia od drugiej strony na temat walk między oddziałami WP i UPA po II wojnie światowej, wyjaśnienia celu walki(prócz oczywiście utworzenia państwa ukraińskiego) oraz pomysłu na dalszą politykę wobec choćby Polski czy ZSRR, jednak tego nie znalazłem.