Przez tę książkę dosłownie płynąłem. Faktycznie „przeciętny czytelnik” może czegoś nie zrozumieć, bo zawarte tu myśli są nieprzeciętne i zaskakujące. A do tego tak inspirujące, że nieraz zatrzymywałem się i zastanawiałem albo czytałem jakiś fragment po raz kolejny, żeby się dosłownie upajać. Jest to z pewnością książka, do której się wraca. I ja wrócę do niej na pewno, bo już pod koniec czytania żal mi było, że skończę i rozstanę się z bohaterami i klimatami. To takie polskie Miasto Boga. Też dużo bohaterów, akcja na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Autor porusza naprawdę głębokie tematy z życia nie tylko blokersów. Jest pięknie opisana przyjaźń, miłość, jest i przemoc, nienawiść, narkotyki, zło. To opowieść o poszukiwaniu prawdziwego siebie i o marzeniach. A także o tym, co z tego zostaje, czyli niewiele. Język jest specyficzny, oddaje klimaty i mowę blokersów pierwszorzędnie. Pierwsze kilka stron trzeba się dostroić do slangu, ale jak to się zrobi, to jest dosłownie uczta!

Przez tę książkę dosłownie płynąłem. Faktycznie „przeciętny czytelnik” może czegoś nie zrozumieć, bo zawarte tu myśli są nieprzeciętne i zaskakujące. A do tego tak inspirujące, że nieraz zatrzymywałem się i zastanawiałem albo czytałem jakiś fragment po raz kolejny, żeby się dosłownie upajać. Jest to z pewnością książka, do której się wraca. I ja wrócę do niej na pewno, bo...