Dosyć szczególowa biografia wraz z elementami psychoanalizy człowieka który niewątpliwie wyprzedził swoją epokę - tyle że przedewszystkim w negatywnym słowa tego znaczeniu. Nie mam nic do Tomka osobiście jednak robienie z niego nadzwyczaj ważnej postaci jest sporą przesadą - wydaje mi się że mam prawo to napisać bardziej niż wielu (większość) czytelników. Byłem namietnym słuchaczem Trójki od lat 80tych i niewątpliwie Beksiński był jednym z ważnych elementów tej układanki. Pamiętam jego uwodzący tembr głosu i ta "nawiedzona" narracja - jednak od początku wyczuwałem pewną freak'owość co pomagało mi utrzymać zdrowy dystans do paostaci. Dlatego też jego śmierć (prawie w wigilię Świąt i te znowego tysąclecia) była dla mnie trochę szokującym ale jednak nie bardzo traumatycznym dla mnie osobiście doświadczeniem (może też dlatego że miałem wtedy ważniejse sprawy na głowie niż radio). Myślę natomiast że można Tomka nazwać prekursorem nowego pokolenia (pełnego depresyjnych nadwrażliwców uważajacych się za pempek świata i oczekującego od rodziców spełniania ich zachcianek ) które teraz coraz wyraźniej widać wokoło. Oddzielną kwestią jest sprawa jego ojca - niewątpliwe artysty też ciężko ... powalonego (którego malarstwo autentycznie uwielbiam !) tyle że sposób jego "bezstresowego" wychowania mógł mieć spory wpływ na problemy Tomka i generalnie ilustruje świetnie do czego prowadzi (zwykle) tego typu "nowoczesność".
Książka znacząca - ale zapewne nie dla każdego. Dla mnie głównie jako przyczynek do biografi jego równie powalonego (z biografi i twórczości powiedziałby że nawet bardziej) ale jednak znacznie większego formatu artysyt którego dzieła pozostaną ważne dla wielu z nas na znacznei dłużej. No i taki wybacza się dużo więcej ...
PS. Kwestią bardzo ciekawą jest czy tego typu osoba jak Tomek miała by w ogóle szansę zaistnienia gdyby nie bogaty (jak na PRL) i wpływowy ojciec. Podejrzewam że wielu równie charyzmatycznych ale mających mniej szczęścia "artystów" skończyło w rynsztoku alkoholu, narkotyków albo po prostu prozy życia.
PS2. Po latach za główny wkład Tomka w kulturę uważam dobre (choć nie idealne !) tłumaczenia w tym zwłaszcza popularyzację Monty Pythona w Polsce (co zabawne trupa ta ostatnio podlega lewackiej krytyce i próbom cenzury - to zaiste ironia losu jak rewolucja zżera własne dzieci)

Dosyć szczególowa biografia wraz z elementami psychoanalizy człowieka który niewątpliwie wyprzedził swoją epokę - tyle że przedewszystkim w negatywnym słowa tego znaczeniu. Nie mam nic do Tomka osobiście jednak robienie z niego nadzwyczaj ważnej postaci jest sporą przesadą - wydaje mi się że mam prawo to napisać bardziej niż wielu (większość) czytelników. Byłem namietnym...