Rozkosze podniebienia, rozkosze ciała w smakowitej, kampowej historii wyrafinowanej krytyczki kulinarnej i… kanibali.

To wyznanie seryjnej morderczyni, tej, która smakowała swoje życie do ostatniej kosteczki. Całość ma posmak makabry doprawionej opisami, od których ślina sama napływa do ust. Skonfundowany czytelnik chce i nie chce czytać dalej – to specyficzne uczucie. Chelsea G. Summers zbudowała kontrast pomiędzy tym, co wykwintne i soczyste a tym, co krwawe i cielesne. Zwierzę – mięso – nie różni się tu niczym od człowieka. Wszystko można zjeść. Każdego można pożreć. Hedonistyczne opisy uczt kunsztownych dań, wspomnienia smaków dzieciństwa, a w tle zbrodnia i cała ta babranina flaków i kości. Ta dynamika rozsadza czytelnika od środka, bo nie sposób nie oblizać warg na myśl o zapachu pieczonej kaczki i świeżutkiego chleba o chrupiącej skórce, albo zerwanego w dzieciństwie pomidora z przydomowego ogródka, by zaraz się nie wzdrygnąć na fontannę krwi na podłodze, nie skrzywić na opis rzeźnickiego noża. Chelsea G. Summers doprowadza do szaleństwa! Łączy zwyczajne kulinaria z przepisami zwyrodniałej libertynki. I robi to po mistrzowsku! Zaspokajanie głodu jest dla bohaterki koniecznością, ludzkie mięso to jej fetysz. Obędzie się bez niego, ale… Czy musi?

To najbardziej apetyczna książka tego roku. I najbardziej odpychająca. Makabryczna i pełna niespodzianek. Dorothy to taka bohaterka jak z twórczości Markiza de Sade – bez sumienia, bez duszy ale głodna życia jak mało kto! I tak jak u Sade’a smakuje przyjemności i rozkosze cielesne wszystkimi zmysłami. Jej głód jest nienasycony, rozochocony, nieokiełznany.

Nie, nie ma tu strachu – jest odpowiedź na największy lęk, kampowy horror, który niesie samą przyjemność lektury. I tylko dla dorosłych czytelników.

Rozkosze podniebienia, rozkosze ciała w smakowitej, kampowej historii wyrafinowanej krytyczki kulinarnej i… kanibali.

To wyznanie seryjnej morderczyni, tej, która smakowała swoje życie do ostatniej kosteczki. Całość ma posmak makabry doprawionej opisami, od których ślina sama napływa do ust. Skonfundowany czytelnik chce i nie chce czytać dalej – to specyficzne uczucie....