Po fascynującej lekturze pierwszego tomu przygód Tami i jej przyjaciół od razu sięgnęłyśmy po kontynuację. Córa nie dała mi odpocząć, ale przyznaję, że ja również nie mogłam się doczekać ponownej wizyty w Kapadoclandii i żadna chrypa mi niestraszna! Autorka znów nas zaskoczyła, podrzucając kolejne niezwykłości, a do tego rozwijając i wyjaśniając pewne wątki poznane w poprzedniej części. Nudy tu nie uświadczycie!

Historia rozpala wyobraźnię i skłania do fantazjowania, na co z pewnością ma wpływ nie tylko barwny świat przedstawiony, ale też mnogość wątków, postaci i przygód; jednak z umiarem, co pozwala małemu czytelnikowi być na bieżąco. Kolejne napotkane przez bohaterów trudności sprawiają, że dziecko od razu wciąga się w akcję, aktywnie w niej uczestnicząc, równocześnie kibicując małym odkrywcom.

Wiecie, czasem chciałabym, żeby moja córa czytała już samodzielnie, ale kiedy pomyślę, ile cudownych historii ominęłoby mnie (i pewnie w przyszłości ominie), cieszę się, że czas z książką spędzamy nadal wspólnie. "Tami z Kapadoclandii" to taka opowieść, która zachwyci małego odkrywcę, ale też nie pozwoli się nudzić dorosłemu, a to budujące, bo rodzic nie ma poczucia straconego czasu.

Pełna recenzja książki: http://www.matkapuchatka.pl/2017/01/niezwyka-basn-tami-z-kapadoclandii.html

Po fascynującej lekturze pierwszego tomu przygód Tami i jej przyjaciół od razu sięgnęłyśmy po kontynuację. Córa nie dała mi odpocząć, ale przyznaję, że ja również nie mogłam się doczekać ponownej wizyty w Kapadoclandii i żadna chrypa mi niestraszna! Autorka znów nas zaskoczyła, podrzucając kolejne niezwykłości, a do tego rozwijając i wyjaśniając pewne wątki poznane w...