„- Nigdy więcej bym ci na to nie pozwolił. Nigdy więcej nie zachowałbym się jak dawny Maior. Jestem innym człowiekiem, Francesca, i nadal pragnę budować z tobą moją przyszłość.”

Clarissa straciła swojego męża, na dodatek nie pamięta swojego życia. Ma amnezję. Dziewczyna postanawia wrócić do rodzinnego domu. Jednak tam nie zazna spokoju. W jej życiu na nowo pojawia się Maior. Mężczyzna, który chce zapomnieć o przeszłości. Kim jest Maior? Czy dziewczyna odzyska wspomnienia?

Ona niczego nie pamięta, on chciałby o wszystkim zapomnieć.

Po przeczytaniu książki musiałam ochłonąć. Jestem dawno po lekturze, a dalej wracam myślami do bohaterki. Autorka ma lekkie, przyjemne pióro i książka mi się nie dłużyła. Wciągnęła mnie aż do ostatniej strony. Nie jest to ani krótka, ani kolorowa historia. Ogromna dawka emocji. Łzy same płynęły po policzkach. Momentami musiałam odkładać książkę, bo nic nie widziałam. Clarissa łatwo nie ma – jej życie straciło kolorów. Dziewczyna będzie musiała zmierzyć się z brakiem wspomnień, z rodziną, ale i nie tylko. Bo nagle w jej życiu pojawia się Maior. Dziewczyna ma wiele pytań, a zero odpowiedzi. Historia jest od początku tajemnicza i z każdą kolejną stroną chciałam już poznać swoje odpowiedzi na pytania. Bohaterów polubiłam i na dłużej zostaną w mojej pamięci tak jak cała historia. „Sztuka zapomnienia” to historia, która wzrusza i zapada w pamięci. Debiut, który mi się bardzo spodobał. Historia prawdziwa i wyjątkowa. Historia o miłości, przyjaźni, walce i nadziei. Historia o tym, że nie można się poddać, tylko walczyć dalej. Książkę zapamiętam na długo. Przy czytaniu miejcie chusteczki.
Polecam!

„- Nigdy więcej bym ci na to nie pozwolił. Nigdy więcej nie zachowałbym się jak dawny Maior. Jestem innym człowiekiem, Francesca, i nadal pragnę budować z tobą moją przyszłość.”

Clarissa straciła swojego męża, na dodatek nie pamięta swojego życia. Ma amnezję. Dziewczyna postanawia wrócić do rodzinnego domu. Jednak tam nie zazna spokoju. W jej życiu na nowo pojawia się...