"Szerokie Morze Sargassowe" (1966), to ostatnia powieść Jean Rhys, która po latach milczenia, nieszczęśliwie zakotwiczona w Devonshire, szykanowana przez otoczenie, żyjąca w poniżeniu i biedzie, w końcu odnosi sukces, który zapewnia jej spokój i byt, którego zawsze pragnęła. Spokojnego życia w otoczeniu dzikiej natury pragnęła również jej bohaterka, Antoinette Cosway, tylko czy córka plantatora, żyjąca w świecie, gdzie właśnie zniesiono niewolnictwo, ma szansę na niezmącone niczym szczęście? Powiedzieć, że to jest trudne, to jakby nic nie powiedzieć.

Autorka zabiera czytelnika w niezwykłą podróż, w której na tle karaibskiej przyrody wybrzmiewa pieśń niespełnionej miłości, metafizyki ciała, cierpienia, pustki i samotności. Antoinette jest głosem tych, których pozbawiono wyboru. Jedną z białych kobiet, które wychowane na rajskiej wyspie mają nikłe poczucie tożsamości, dla Europejczyków nie są Europejkami, dla Jamajczyków nie są Jamajkami. Kiedy człowiek trwa w takim zawieszeniu, jak na złość w głowie nasila się pytanie o to, kim jestem?

Paradoksalnie w "Szerokim Morzu Sargassowym" które jest wspaniałą postkolonialną opowieścią o kobietach, to nie niewolnicy są zniewoleni, to nie oni toną w okowach prawa, które bezpardonowo pozbawia kobiety możliwości decydowania o sobie. Te pozostawione same sobie zmagają się z bolesną samotnością, niby wolne, a jednak pozostające w głębokiej izolacji, która prowadzi do szaleństwa.

Dla fanów powieści "Dziwne losy Jane Eyre" ta niewielka książeczka będzie nie lada smaczkiem.

IG @angelkubrick

"Szerokie Morze Sargassowe" (1966), to ostatnia powieść Jean Rhys, która po latach milczenia, nieszczęśliwie zakotwiczona w Devonshire, szykanowana przez otoczenie, żyjąca w poniżeniu i biedzie, w końcu odnosi sukces, który zapewnia jej spokój i byt, którego zawsze pragnęła. Spokojnego życia w otoczeniu dzikiej natury pragnęła również jej bohaterka, Antoinette Cosway, tylko...