"(...) to próba przedstawienia czysto historycznego życiorysu Jezusa z Nazaretu, Jezusa człowieka, nie Chrystusa Zbawiciela". Podczas czytania, od początku trzeba mieć na uwadze fakt, że jest to fikcja literacka. Jezus jest cieślą, ma braci i siostry. Jest zwykłym człowiekiem. Autor ukazuje transformację Jezusa z łagodnego prowincjusza w przywódcę stanowczego i surowego. Są wewnętrzne rozważania Jezusa – według autora tak one przebiegają – tu staram się być wyczulony na autentyczność i subiektywizm Emila Ludwiga. Widzę ton autorski pouczający Jezusa, jak powinien zachowywać się w obliczach trudnych sytuacji, sugerujący jakie zabiegi przyniosłyby lepsze owoce duszpasterskie (po ludzku rzecz biorąc). Zauważam ironię wobec powierzchowności religijnej. Są ukazani ludzie, którzy prezentują swoją wiarę tylko "na pokaz" wobec społeczności żydowskiej, natomiast w "sercu" mają dużo zła, czyli przejawiają całkiem przeciwny tok rozumowania do swoich czynów. Książka ukazuje tło historyczne nacechowane poglądami autora; oprócz tego we wprowadzeniu zatytułowanym "Do czytelnika" znajdują się króciutkie kontekstowe wypowiedzi Johanna Wolfganga Goethego i Jeana-Jacquesa Rousseau. Uwaga: Już nigdy więcej nie zamierzam sięgać po tę książkę.

"(...) to próba przedstawienia czysto historycznego życiorysu Jezusa z Nazaretu, Jezusa człowieka, nie Chrystusa Zbawiciela". Podczas czytania, od początku trzeba mieć na uwadze fakt, że jest to fikcja literacka. Jezus jest cieślą, ma braci i siostry. Jest zwykłym człowiekiem. Autor ukazuje transformację Jezusa z łagodnego prowincjusza w przywódcę stanowczego i surowego. Są...