Czytana razem z mężem, oboje jesteśmy programistami i ubolewamy nad takimi pozycjami. Przede wszystkim - gdzie te superkoderki? Bo jeśli mowa o dwóch dziewczynach, które niczym ponadprzeciętnym się nie wyróżniają, napisały megaprostą, wręcz prymitywną grę, która ma okropną fabułę, zamysł, wykonanie i gameplay, to aż trudno uwierzyć, dlaczego ktoś chciałby wydać o nich książkę. Niestety, bierze się to z obecnego boomu, zjawiska, które namawia kobiety do kodowania i takie tam. Nastolatki nie wzbudziły naszej sympatii, raczej mamy do nich neutralny stosunek. Ja nie mogę zrozumieć, dlaczego ktoś otwarcie pisze o tym, że w jego domu grano w piracką wersję StarCrafta - mam nadzieję, że kiedyś kupisz tę grę, aby zapłacić twórcom za ich pracę, bo póki co, ukradłaś ją (w zasadzie to twój ojciec - także programista, który chyba powinien rozumieć, że okradanie kolegów po fachu nie jest ok).
Sporo coachingowych treści, przez które ciężko nam było przebrnąć, sporo nieścisłości, mało o samym programowaniu, sporo o pierdołach. Może dziewczyny jeszcze tego nie wiedzą, ale jest różnica między koderkami, a programistkami. Nie chciałabym chyba mieć takich koleżanek w zespole.


Wyzwanie czytelnicze LC marzec 2021: Przeczytam książkę kierując się tagami z bazy LC: #programowanie (19).

Czytana razem z mężem, oboje jesteśmy programistami i ubolewamy nad takimi pozycjami. Przede wszystkim - gdzie te superkoderki? Bo jeśli mowa o dwóch dziewczynach, które niczym ponadprzeciętnym się nie wyróżniają, napisały megaprostą, wręcz prymitywną grę, która ma okropną fabułę, zamysł, wykonanie i gameplay, to aż trudno uwierzyć, dlaczego ktoś chciałby wydać o nich...