7/10 – BARDZO DOBRA

Kiedy córka byłego druha wpada w śmiertelne niebezpieczeństwo i prosi o pomoc, Synowie Anarchii nie mogą odmówić, nawet jeśli będzie to oznaczało poważne kłopoty i dla nich. Opiekę nad dziewczyną przejmuje najbardziej narwany z członków klubu – Tig Trager, który sam niedawno stracił córkę. Synowie Anarchii zobowiązują się chronić Kendrę i odeskortować ją w bezpieczne miejsce, a to oznacza, że będą musieli stawić czoła bezwzględnym zabójcom nasłanym przez ścigającego dziewczynę gangstera.

Od razu przyznaję się, że nie znam serialu na którego podstawie powstał ten komiks, nie oglądałem ani jednego odcinka, wiem jednak, że w USA ma on naprawdę sporą oglądalność i wielu zagorzałych fanów. Podchodziłem więc do tego albumu bez żadnych konkretnych oczekiwań i właściwie to bardziej on sam wpadł mi w ręce, niż to ja po niego sięgnąłem. Co otrzymałem? Całkiem prostą, ale naprawdę fajnie opowiedzianą historię kryminalną o gangu motocyklowym, którego członkowie to prawdziwi twardziele, nie wahający się skopać komuś tyłka, a nawet go odstrzelić, jeśli zajdzie taka potrzeba. Akcja toczy się bardzo szybko, pełno w niej brutalnych bijatyk, krwawych strzelanin oraz efektownych pościgów, dzięki czemu mroczny klimat komiksu buduje się praktycznie sam. Świetnym ruchem scenarzysty było skonstruowanie fabuły w taki sposób, żeby mogła cieszyć nie tylko fanów serialu, ale i nie sprawiać kłopotów czytelnikom, którzy go nie kojarzą. Mimo, że jak wcześniej wspomniałem w ogóle nie znam produkcji telewizyjnej, nie miałem najmniejszych problemów z ogarnięciem opowiedzianej przez Goldena historii. Oczywiście na pewno nie wyłapałem wszystkich smaczków, nie rozeznałem się też w relacjach jakie panują pośród bohaterów, nie przeszkadzało mi to jednak dobrze się bawić przy lekturze. À propos bohaterów „SoA” to są oni przedstawieni w taki sposób, że bardzo szybko łapie się sympatię zarówno w stosunku do pojedynczych osób jak i całej grupy. Imponuje solidarność, lojalność i braterstwo członków gangu, chociaż zdarzają się też zdrady i kolaboracje. Warstwa graficzna komiksu prezentuje się równie okazale. Ładne, klasyczne rysunki Damiana Couceiro pozwolą fanom serialu rozpoznać znajome z telewizji twarze, a dla innych czytelników będą stanowić po prostu przyjemne dla oka ilustracje.

Komiks „Synowie Anarchii” okazał się dla mnie miłą niespodzianką. Jest to klimatyczna, surowa i męska opowieść o przyjaźni oraz lojalności. Nie jest tak, że z niecierpliwością i wypiekami na twarzy czekam na kontynuację, jeśli jednak się pojawi, to z przyjemnością po nią sięgnę. Tym razem z pełną premedytacją. Polecam.

7/10 – BARDZO DOBRA

Kiedy córka byłego druha wpada w śmiertelne niebezpieczeństwo i prosi o pomoc, Synowie Anarchii nie mogą odmówić, nawet jeśli będzie to oznaczało poważne kłopoty i dla nich. Opiekę nad dziewczyną przejmuje najbardziej narwany z członków klubu – Tig Trager, który sam niedawno stracił córkę. Synowie Anarchii zobowiązują się chronić Kendrę i odeskortować...