Pod koniec lat 70. w Argentynie w wyniku zamachu stanu rządy objęła junta wojskowa. To co działo się podczas rządów junty, nazywa się brudną wojną, a polegało głównie na zastraszaniu, porywaniu, torturowaniu i mordowaniu przeciwników politycznych. Zdarzało się, że tymi przeciwnikami bywali nawet uczniowie liceum (patrz "noc ołówków").
Właśnie w tym smutnym okresie rozgrywa się akcja powieści Sny Carlosa Ruedy.
Tytułowy Carlos Rueda jest dramatopisarzem, jego żona Cecilia zaangażowaną politycznie dziennikarką.

"Cecilia jeszcze bardziej zażarcie niż ja trzymała się faktów; za to życie intelektualne Carlosa było całkowicie metaforyczne, i może to właśnie najlepiej tłumaczy, dlaczego został głównym dostarczycielem sztuk dla Narodowego Teatru Dziecięcego Argentyny."

Trzymająca się faktów Cecilia, mimo niebezpieczeństwa, publikuje nieprzychylne władzy teksty. Wydaje się, że zainteresowanie się nią junty, jest tylko kwestią czasu. I rzeczywiście, po opublikowaniu tekstu pt. Dzieci z La Platy (o wspomnianej już nocy ołówków) Cecilia dołącza do grona zaginionych, natomiast jej, dotąd wycofany, mąż odkrywa w sobie dar: widzi, co dzieje się z tymi, którzy zaginęli. Jedyną osobą, której nie potrafi zobaczyć jest jego żona...

Myślę, że ta powieść bardziej by mi się podobała, gdyby autor nie zdecydował się na realizm magiczny, ale i tak jest to pozycja godna polecenia.

Pod koniec lat 70. w Argentynie w wyniku zamachu stanu rządy objęła junta wojskowa. To co działo się podczas rządów junty, nazywa się brudną wojną, a polegało głównie na zastraszaniu, porywaniu, torturowaniu i mordowaniu przeciwników politycznych. Zdarzało się, że tymi przeciwnikami bywali nawet uczniowie liceum (patrz "noc ołówków").
Właśnie w tym smutnym okresie rozgrywa...