Książka, jak wiele innych tego autora, wg mnie jest wybitna.
Michael Morpurgo zawarł w "Samotności na pełnym morzu" całą gamę emocji. Styl pisania nie pozwala się nudzić, pochłania treścią i zawartymi przekazami.
Należy też wspomnieć, że powieść powstała z uwagi na fakty, które świadczyły o tym, że tuż po II wojnie światowej miało miejsce masowe wywożenie sierot z Wielkiej Brytanii, najczęściej do Kanady, Nowej Zelandii czy, jak to było w przypadku jednego z bohaterów książki Arhura, do Australii.
Dzieci w zależności od tego, w jakie miejsce i do kogo trafiły wiodły szczęśliwe dzieciństwo albo przechodziły drogę przez piekło. Pozbawione były tożsamości, korzeni, świadomości z jakich rodzin się wywodzą. Były też bez skrupułów rozdzielane z rodzeństwem. Odbierano im wszystko, z czym do czasu zapakowania na statek i wywiezienia z kraju dotychczas były związane.
Historia opowiedziana przez Arthura porusza do głębi. Wciąga, wzrusza i sprawia, że czytając przenosimy się do realiów, w jakich żył, przeżywał blaski i cienie bohater wraz z osobami, które napotkał przemierzając szlak swojej drogi życia.
Należy też wspomnieć o Allie, niezwykłej dziewczynie, pełnej determinacji, siły charakteru i wrażliwości.
Warto przeczytać "Samotność na pełnym morzu", żeby zmierzyć się z trudem życia wraz z bohaterami, poczuć piękno, jakie mieszka w ludzkich sercach, magię natury, potęgę morza, ale i oddać się refleksjom w trakcie czytania i po przeczytaniu książki.
Przesłanie, z jakim możemy się spotkać w tej lekturze zapada w czytelniku na długo. W każdym bądź razie, w moim przypadku tak się właśnie zadzieje. Szczerze polecam.

Książka, jak wiele innych tego autora, wg mnie jest wybitna.
Michael Morpurgo zawarł w "Samotności na pełnym morzu" całą gamę emocji. Styl pisania nie pozwala się nudzić, pochłania treścią i zawartymi przekazami.
Należy też wspomnieć, że powieść powstała z uwagi na fakty, które świadczyły o tym, że tuż po II wojnie światowej miało miejsce masowe wywożenie sierot z...