Na początku przewracałam każdą kolejną stronę drżącą ręką w obawie, że czają się tam szczegółowe opisy wykorzystywania. Na szczęście pod tym względem nie jest źle.
Moim zdaniem to ważna książka, szczególnie dla rodziców. Zaufanie dziecka do rodzica jest kluczowe dla jego dobrego rozwoju i bezpieczeństwa.
Bliskie mi jest myślenie o pedofilii przedstawione w książce. Również uważam, że ten temat nie powinien być tabu. Osoby, które zmagają się z zaburzeniami seksualnymi powinni wiedzieć, gdzie zwrócić się o pomoc. Teraz wygląda to tak, że istnieje tylko jedna narracja: „kulka w łeb”, „w więzieniu mu pokarzą”. W naszym społeczeństwie nie widzę próby zrozumienia tego problemu. A przecież, jeśli wziąć pod uwagę przypadek Alana, ten problem może dotyczyć nawet Twojego dziecka, chociaż nie chcesz w to wierzyć. Jak czytamy w książce, Alan przejawiał nieodpowiednie zachowania seksualne już w dzieciństwie, ale jego matka nic z tym nie zrobiła, bo łatwiej było uciąć temat i udawać, że go nie ma niż przyznać się, że jej dziecko ma taki „obrzydliwy” problem.
Jeśli pedofile będą bali się zwrócić po pomoc, to trudno będzie zapobiegać tragediom. Jeśli ofiary będą bały się przyznać, że brały udział w tym „obleśnym” procederze, o którym nie można wspominać, to jak zapobiegać tragediom?
Chcemy czy nie, dzieci mają swoją seksualność. Kiedyś, zanim zainteresowałam się tematem myślałam, że molestowanie dziecka zawsze wiąże się z jego ogromnym bólem fizycznym i psychicznym, że jest zniewolone i siłą zmuszane do poddawania się różnym czynnościom seksualnym. Teraz wiem, że jest inaczej. Więc jak to dziecko ma się przyznać przed rodzicami, którzy nawet za bardzo nie zwracają na niego uwagi, że robiło „takie rzeczy” i przy tym odczuwało przyjemność fizyczną? Przecież tak nie może być, ono nie mogło się tak czuć. TO ZŁE.
Niesamowite w tej książce było dla mnie to, ile Alan poświęcał czasu i energii na zbudowanie zaufania ofiary. Jak przed takimi działaniami ma się bronić dziecko, skoro dorośli cały czas wirują w maglu manipulacji, której dają się otumanić?
Uważam, że o pedofilii trzeba mówić głośno. A pedofile powinni mieć świadomość, że jeśli chcą żyć w społeczeństwie nie mogą krzywdzić innych i muszą się leczyć.
PS. Czytając, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że Alan stosował manipulacje w kontaktach z Amy i wcale nie zrozumiał jaką krzywdę wyrządził. Ostatnie zdanie książki rozwiało moje wątpliwości.

Na początku przewracałam każdą kolejną stronę drżącą ręką w obawie, że czają się tam szczegółowe opisy wykorzystywania. Na szczęście pod tym względem nie jest źle.
Moim zdaniem to ważna książka, szczególnie dla rodziców. Zaufanie dziecka do rodzica jest kluczowe dla jego dobrego rozwoju i bezpieczeństwa.
Bliskie mi jest myślenie o pedofilii przedstawione w książce. Również...