Ciekawa, choć ewidentnie nastawiona krytycznie wobec KPCh. O ile naświetlone przez Autora problemy rzeczywiście istnieją i stanowią poważny powód do obaw, o tyle Sorman zapomniał naświetlić również chińskie sukcesy. Bez tego, obraz Chin nie jest pełny, i u niezaangażowanego może wywołać szok, może złość, albo wręcz odczucie tendencyjności. Książka nie porywa, choć z pewnością "uśrednia" spojrzenie czytelników zafascynowanych Krajem Środka. Autor przeciwstawia Chinom kontynentalnym, Chiny "tajwańskie". O ile pierwsze opisał dosyć szeroko, to opis drugich jest krótki i niemal pochwalny. A to błąd. Sądzę, że Sorman powinien poświęcić obu państwom tyle samo uwagi.
Z perspektywy czasu można dojść do wniosku, iż diagnoza, którą zafundował Chinom komunistycznym okazała się wątpliwa. Chiny wzbogaciły się, rozszerzyły swoje strefy wpływów, dozbroiły się, a także zaczęły aktywnie tworzyć technologie przodujące w świecie. Jednym słowem, Chiny zdobyły - już niemal na pewno - laur pierwszeństwa w dzisiejszym świecie. Tak więc drogi Autorze, nie trafiłeś. Ale dziękuję za książkę.

Ciekawa, choć ewidentnie nastawiona krytycznie wobec KPCh. O ile naświetlone przez Autora problemy rzeczywiście istnieją i stanowią poważny powód do obaw, o tyle Sorman zapomniał naświetlić również chińskie sukcesy. Bez tego, obraz Chin nie jest pełny, i u niezaangażowanego może wywołać szok, może złość, albo wręcz odczucie tendencyjności. Książka nie porywa, choć z...