- Słyszę cudze myśli, odkąd przestałem być chłopcem. I, uwierz mi, gringo, to wcale nie jest miłe. Ani ciekawe. Ludzie najczęściej rozmyślają o głupotach. A im głupota głupsza, tym bardziej hałaśliwa. Mnie się przy nich trudno skupić, dlatego mieszkam na krańcu wioski. Jeśli chcesz poczuć, jak to jest, powąchaj każdego, kogo dzisiaj spotkasz Człowiek zawsze trochę śmierdzi, nawet ten najczystszy. Z myślami jest podobnie. Wsadzanie nosa w cudze sprawy, rzecz niemiła. Dlatego wsadzam tylko, kiedy muszę - zakończył z uśmiechem.

- Słyszę cudze myśli, odkąd przestałem być chłopcem. I, uwierz mi, gringo, to wcale nie jest miłe. Ani ciekawe. Ludzie najczęściej rozmyślaj...

-Chcieliście mnie porwać dla okupu?... -To właśnie przed chwilą powiedziałem. Źle się czujesz, amigo? - No nie najlepiej! - zdesperowany, podniosłem głos (a rozsądek wsadził sobie palce do uszu, żeby nie słyszeć, jak się pakuję w kłopoty). Pan mi tu oświadcza, że wraz z bandą braci-trojaczków śledzicie mnie, żeby porwać dla okupu!!! No to ja się boję! Naturalne, prawda? Wpadam w panikę, jak zrobiłby każdy normalny człowiek na moim miejscu! I teraz wrzeszczę na pana ze strachu!!! -Nie ma powodu, amigo. Jesteś bezwartościowy; sprawdziliśmy. Nikt nam za ciebie nie zapłaci, więc nie będziemy cię porywać. Takie przedsięwzięcie sporo kosztuje. Sama akcja to już wydatki, a potem jeszcze ukrywanie delikwenta w bezpiecznym miejscu, telefony do Bogoty albo i międzynarodowe... Żeby wyjść na swoje, musimy kalkulować okupy od dwudziestu tysięcy dolarów w górę. Ty jesteś z Polski, a tam się nawet dodzwonić nie można. Poza tym dowiadywaliśmy się w waszej ambasadzie o średnie pensje w twoim kraju. Naprawdę nie musisz się niczego obawiać. Żaden zawodowiec cię nie porwie, bo mu się to nie będzie opłacać.

-Chcieliście mnie porwać dla okupu?... -To właśnie przed chwilą powiedziałem. Źle się czujesz, amigo? - No nie najlepiej! - zdesperowany, po...

Dzicy nie znają kalendarza, a pory roku w dżungli nie są tak wyraźne jak u nas. W konsekwencji życie ludów pierwotnych nie składa się z kolejnych lat, lecz z przychodzących naprzemiennie okresów deszczów i susz, obfitości i głodu, szczęścia i smutku, lenistwa i znoju... Nikt tych okresów nie liczy i nie ustawia w chronologiczne szeregi. Jeżeli nasze życie nazywamy księgą (o ponumerowanych kartach), ich życie byłoby workiem wspomnień. Kiedy wrzucasz coś do worka, kolejność nie jest istotna. A kiedy wyciągasz, liczy się waga, kształt i charakter przedmiotu, nie czas, z którego przedmiot (wspomnienie) pochodzi. Tak myślą Dzicy.

Dzicy nie znają kalendarza, a pory roku w dżungli nie są tak wyraźne jak u nas. W konsekwencji życie ludów pierwotnych nie składa się z kole...