Mikropowieść. Warto. Turpistyczny klimat i niemoc twórcza początków upragnionego pisarstwa plus bezsens pracy, trochę w humorystycznym sosie, fabuła nie-fabuła, ale strawne. Turpistyczny syf rozwija bardziej w książce "Owszem" (3 mikropowieści). Przykładowo w pierwszej z nich ("Bywa") syfiasty klimat jest jeszcze większy niż tu, podkręcony, chaotyczny, już jakby chwilami przesadnie męczący. Tytuły rozdzialików/części jako Ptak to, Ptak tamto, chyba nie do końca trafiona, tzn. dla mnie, bo szybko traciłem nimi zainteresowanie, ale na pewno dodają lekko humorystycznego klimatu. Zauważyłem, że kobieta w literaturze Bitnera - może wczesnej (dopiero znam 3 powieści, ale zaryzykuję hipotezę), jest kontrą do syfu głównego bohatera, jakąś ostoją, symbolem świata niekoniecznie brudnego, który często chce zniszczyć, splugawić. Równocześnie go do niej ciągnie i odrzuca. Trochę jej ulega i trochę chce ją zabić, zgwałcić, zniszczyć, w efekcie pozostając w zawieszeniu między dwoma stanami.
6-7/10 - z dopiskiem, że nie dla każdego, a jak ktoś polubił ten brud, to w "Owszem" znajdzie więcej i bardziej śmierdzący, to może się nawdychać zapachu pierdów, potu i rzygów w dobrym literackim sosie.:)

Mikropowieść. Warto. Turpistyczny klimat i niemoc twórcza początków upragnionego pisarstwa plus bezsens pracy, trochę w humorystycznym sosie, fabuła nie-fabuła, ale strawne. Turpistyczny syf rozwija bardziej w książce "Owszem" (3 mikropowieści). Przykładowo w pierwszej z nich ("Bywa") syfiasty klimat jest jeszcze większy niż tu, podkręcony, chaotyczny, już jakby chwilami...