„Psy i my” to nie kolejny poradnik traktujący o szkoleniu i wychowaniu pupila, od jakich w ostatnim czasie uginają się księgarskie półki. To jedna z niewielu publikacji, która oddaje psom należne im miejsce, miejsce, jakie faktycznie coraz częściej zajmują w naszym świecie, stając się wiernymi towarzyszami i przyjaciółmi. Skłania do refleksji nad więzią łączącą nasze dwa gatunki. Więzią, za której kształt ponosimy wyłączną odpowiedzialność, bo składają się na nią nasze mniej lub bardziej świadome poczynania od czasów udomowienia psa. I mimo iż mogłoby się wydawać, że dobrostan psów nigdy wcześniej nie leżał na sercu tak wielu troskliwym opiekunom, to należałoby się zastanowić, czy aby na pewno to, co poczytujemy za korzystne i właściwe, takim z psiego punktu widzenia rzeczywiście jest. Lektura może okazać się gorzką lekcją, pokazując jak wielu mitom i fałszywym przekonaniom narosłym przez lata wciąż ulegamy.

Rozważania autorki, skłaniają do głębokiego namysłu, czy faktycznie kierujemy się dobrem zwierząt, zaczynając od decyzji, tej najważniejszej, o wyborze psa, poprzez wszystkie kolejne dotyczące jego żywienia, wychowania, szkolenia przez leczenie i zabiegi. Samo przekonanie, że czynimy dobrze, w wielu wypadkach nie wystarczy, a szczere chęci nie mogą tłumaczyć nieświadomości i niewiedzy. Nie w sytuacji, gdy brak wiedzy napędza rozwój hodowli psów celowo zdeformowanych, które cieszą się ogromną popularnością właśnie ze względu na swój „wyjątkowy” wygląd, gdy dalej dopuszcza się testowanie na zwierzętach oraz poddaje się je rozmaitym zabiegom, których pozytywne skutki dla czworonogów są mocno dyskusyjne.

Trzeba spojrzeć prawdzie w oczy i uczciwie przyznać, że wiele naszych dzisiejszych wyobrażeń o tym, czego pies potrzebuje, co jest dla niego dobre, zostało ukształtowanych dawno temu, dzięki wysiłkom marketingowym raczkującej psiej branży. Dziś już zapomnieliśmy, skąd wzięła się idea specjalnej, gotowej karmy dla psów i nie dyskutujemy o zasadności rutynowo wykonywanej sterylizacji / kastracji. Opiekunowie czworonogów w przeważającej większości uwierzyli, że są to rozwiązania sprawdzone, a płynące z nich korzyści przewyższają ewentualne koszty. Autorka zachęca, aby każdą taką decyzję traktować indywidualnie, rozważając jej długofalowe konsekwencje. Wszak każdy zabieg pod narkozą niesie ze sobą pewne ryzyko, a wielu świadomych właścicieli dokładając należytej staranności, nie musiałoby poddawać swoich pupili np. zabiegom sterylizacji/kastracji, jeśli w ich przypadku nie zachodzi obawa niedopilnowania zwierzęcia. To tylko jeden spośród tematów, nad którymi zbyt łatwo i bezrefleksyjnie przechodzimy do porządku dziennego.

Kolejnym jest kwestia regulacji prawnych, które podobnie często jak nasze przekonania, tkwią w poprzedniej epoce. Nie zabezpieczają dobrostanu zwierząt, co najwyżej interesy ich właścicieli. Najlepszym przykładem są tu wszelkie spisy ras uznawanych za agresywne, które wytwarzają swoiste odium społeczne wokół określonych ras, upatrując w ich przedstawicielach, zamiast w nieodpowiedzialnych właścicielach, przyczyn problemu.

Po gorzkich do przełknięcia wyliczeniach ludzkich błędów warto dodać coś na otuchę, czego w tej pozycji nie brakuje. Mowa tu o wszelkich pozytywnych aspektach ludzko-psiej przyjaźni. Dzięki książce zbliżymy się do odpowiedzi na pytanie, czy to psy upodobniają się do właścicieli, czy może sami wybieramy osobniki podobne do nas. Zapoznamy się z rezultatami wielu badań pokazujących nasze wzajemne relacje oraz ich ewolucję. Wnioski z nich płynące są bardzo różne, ale myślę, że miłośnicy psów zgodzą się z jednym. Dając z siebie relatywnie niewiele, zyskujemy dzięki relacji z psem ogrom niemierzalnych uczuć. Uczyńmy wszystko, aby i dla psów bilans relacji z człowiekiem był jak najkorzystniejszy.

Monika Kurek