Książka, która rozbawi, wywoła niekontrolowane napady śmiechu u każdego, kto „ceni sobie kontakt z osobą milszą, subtelniejszą i zabawniejszą niż większość ludzi”. Pod taką definicją psa każdy psiarz podpisze się obiema rękami, tych do lektury zachęcać nie trzeba. „Psie sucharki” polecam wszystkim psiosceptycznym, którzy nie mieli jeszcze okazji się o tym przekonać. Większość ilustrowanych historyjek ma nas głównie rozbawić, ale są też takie, które krok po kroku objaśniają kwestie ważne, jeśli nie najważniejsze, np. co zrobić, gdy pies ucieknie i jak się zachować, kiedy taką zgubę na swojej drodze napotkamy, albo które „jedzenia” są absolutnie zakazane. Inne prezentują zdecydowanie lżejsze tematy, takie jak style psiej zabawy, pokusy czyhające na psa pod nieobecność właściciela, prześmiewcze określenia dla najrozmaiciej wyglądających czworonogów czy psia mapa świata, pełna miejsc znanych, ekscytujących, ale i trochę strasznych.

„Psie sucharki” to nie tylko przezabawne minikomiksy o piesko-ludzkich sprawach. Obok genialnych rysunków, będących niewątpliwie największą zaletą książki, niejako przy okazji przemycono solidną dawkę wiedzy o naszych psich towarzyszach. Dowiadujemy się o najczęstszych problemach występujących na linii człowiek – pies. Pocieszający jest fakt, że większość z nich wynika z błędnej komunikacji i przy odrobinie dobrej woli – rzecz jasna człowieka, psa o złą wolę posądzać zwyczajnie nie wypada – da się ją naprawić. Pełno jest rad, które życie z czworonogiem uczynią bardziej satysfakcjonującym zarówno dla opiekuna, jak i pupila, a przecież o to w tym wszystkim chodzi. Może jeszcze przy okazji o to, aby reszta świata, mniej sfiksowana na psim punkcie, nie omijała nas szerokim łukiem…

Przyjęcie psiej perspektywy wiele spraw upraszcza, pokazuje, że dla psa najważniejszy jest wspólny czas z właścicielem – nie nadrobią go nowe zabawki i ekstra gadżety. Aby wspólne, piesko-ludzkie stado dobrze prosperowało, najważniejsze jest, aby właściciel, najlepiej jeszcze przed przygarnięciem psa, zdał sobie sprawę z tego, że pies to odpowiedzialność, także finansowa. Jeśli już zdecydujemy się na psa, to z pełną świadomością wszystkich blasków i cieni posiadania czworonoga. Dbajmy o dobrostan zwierzaka, zainteresujmy się, gdy zachowuje się inaczej niż zwykle, bądźmy konsekwentni w przyjętych nakazach i zakazach. Planując czas wolny, uwzględnijmy w nim także psa, a jeśli akurat nie możemy gdzieś go zabrać, zapewnijmy mu odpowiednią opiekę, poczucie bezpieczeństwa. Potrzeba tak niewiele, aby cieszyć się obecnością prawdziwego przyjaciela, który zna najlepsze sposoby na nudę i zły humor, stara się towarzyszyć nam we wszystkim, co mu zaproponujemy.

Pies, gdyby potrafił mówić, powiedziałby nam to wszystko, a może i znacznie więcej, ale to, co najważniejsze, sprowadzałoby się do kilku prostych słów: „jesteś dla mnie najważniejszy”. Warto choć od czasu do czasu w pełni zasłużyć na takie wyznanie.

Monika Kurek