"O przeszłości nie można zapomnieć, ale można pogodzić się z faktem, że należy do historii. Wówczas otwiera się przed sobą szansa na życie od nowa, bez niepotrzebnych myśli, z wielką otwartością na to, co przyniesie jutro, co wniosą nowi, poznani ludzie..."
⠀
Cytatów w tej książce jest mnóstwo, ale ten zapadł mi w pamięć najgłębiej. Dlaczego? Wiele rzeczy w życiu potoczyło się nie po mojej myśli, ale wiem, że na niektóre nie miałam wpływu. W miarę upływu czasu wiem, że tak jak się stało, jest dobrze. Wiele się nauczyłam, wiem, na kogo mogę liczyć. Czasem wystarczy się poddać, i iść dalej. A życie ułoży się na nowo. :)
Zgadzacie się?
⠀
Po lekturze książki mam bardzo mieszane uczucia.
Dlaczego?
Książka jest moim zdaniem nieco przydługa, a raczej opisy w niej występujące. Byłam ciekawa licznych wątków, ale czytając miałam wrażenie, że nigdy do nich nie dojdę.
Oczywiście opisy są bardzo malownicze, ale niecierpliwość poznania dalszych losów, sprawia, że chciałoby się je ominąć.
Ale!
Autorka jest debiutantką, więc mogę Jej to wszystko wybaczyć.
Opowiedziana w lekturze historia łamie serce. Miłość tak dojrzała, że miejscami myślałam, że jesteśmy w innej epoce, prawdziwa i nietrwała.
Adam odchodzi od Antoniny, nie dając konkretnego powodu. Ona nie może o Nim zapomnieć, chociaż próbuje. Wszystko Go przypomina... Czy pewien znaleziony list rozjaśni całą sytuację? O tym przeczytacie w książce.

"O przeszłości nie można zapomnieć, ale można pogodzić się z faktem, że należy do historii. Wówczas otwiera się przed sobą szansa na życie od nowa, bez niepotrzebnych myśli, z wielką otwartością na to, co przyniesie jutro, co wniosą nowi, poznani ludzie..."
⠀
Cytatów w tej książce jest mnóstwo, ale ten zapadł mi w pamięć najgłębiej. Dlaczego? Wiele rzeczy w życiu potoczyło...