Autorka książki jest pochodzącą z Australii, mieszkającą w Wielkiej Brytanii pisarką, działaczką feministyczną i profesorką psychologii. W swojej książce (zbiorze esejów) niezwykle odważnie poruszyła temat procesu starzenia się człowieka, przedstawiając go na tle struktury współczesnego społeczeństwa. W„Poza czasem” pokazuje jak wygląda sytuacja osób starszych w Wielkiej Brytanii, ale przeważająca liczba zagadnień związanych z wiekiem senioralnym, opisanych przez autorkę ma zasięg globalny.
Wielu z nas z niepokojem myśli o przemijającym życiu, o tym, jak z roku na rok starzejemy się. Boimy się przejścia w ostatni, senioralny etap życia. Kojarzy się on bowiem z niedołężnością, niepełnosprawnością, chorobami wieku starczego, potrzebą korzystania z pomocy innych. Będąc w wieku późno dojrzałym staramy się zatrzymać czas, robimy wiele by wyglądać młodo i atrakcyjnie – tego od nas bowiem wymaga współczesne społeczeństwo, pracodawcy i partnerzy. Kult młodego ciała, młodości i sprawności powodują, że seniorzy nie czuja się komfortowo w swoim starzejącym się ciele oraz ze świadomością coraz większych ograniczeń. Minęły ponadto czasy, kiedy to starszy wiek był oznaką doświadczenia życiowego i wiedzy, z której chętnie korzystało kolejne pokolenie. Obecnie łatwy dostęp do informacji i niesamowicie szybki rozwój nowych technologii spowodował, że wiedza seniorów jest niedoceniana, niepotrzebna, a wręcz odrzucana.
W esejach Lynne Segal znajdziemy głęboką analizę głównego tematu książki, podpartą wieloma danymi statystycznymi, zestawieniami i przeprowadzonymi ankietami. Autorka przytacza w tekście publikacje innych autorów dotyczące starzenia się, książka zawiera również dużo odwołań do poezji i prozy, jak również wypowiedzi lekarzy i psychologów. Bez wątpienia Pani profesor Segal do napisania książki przygotowała się niezwykle skrupulatnie. Wiele obserwacji Lynne Segal dotyczących starości, roli seniorów we współczesnym społeczeństwie, ich sposobów radzenia sobie w codziennym życiu, a nawet seksualności są bardzo zaskakujące, skłaniają do przemyśleń. Spostrzeżenia autorki są niezwykle trafne, nie sposób się z nimi nie zgodzić. Mnie osobiście zaskoczyło to, że wielu problemów dotyczących seniorów po prostu nie dostrzegałam, dopiero książka uświadomiła mi moją ignorancję tym tematem i otworzyła oczy na czekającą mnie (prawdopodobnie) za kilkanaście lat przyszłość.

„Poza czasem” nie jest lekką lekturą wakacyjną, to wnikliwa analiza procesu starzenia, pokazująca jego plusy i minusy. Książka wymaga skupienia się przy czytaniu, skłania do zastanowienia. Bez skrupułów ukazuje problemy wieku senioralnego, które odsuwamy od siebie jak najdalej. To całkiem nowe spojrzenie na upływający czas, konflikt między seniorami, a osobami wchodzącymi w dorosłe życie i na rynek pracy. Ale to także podkreślenie możliwości powrotu seniorów do zaniedbanych przez lata pasji i zainteresowań, cieszenie się wolnym czasem i odpoczynkiem.
Ja książkę przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem. Pokazała mi etap życia, od którego (mam nadzieję) nie ucieknę. Chciałabym, aby dane mi było cieszyć się ostatnimi latami życia jak najdłużej. Jak tylko się długo da chciałabym zachować sprawność fizyczną, umysłową i samodzielność oraz cieszyć się obecnością i miłością najbliższych.
Książkę polecam, chociaż zdaję sobie sprawę, że nie jest to propozycja dla wszystkich. Myślę jednak, że każdy dojdzie w swoim życiu do takiego momentu, że chętnie po nią sięgnie.

Autorka książki jest pochodzącą z Australii, mieszkającą w Wielkiej Brytanii pisarką, działaczką feministyczną i profesorką psychologii. W swojej książce (zbiorze esejów) niezwykle odważnie poruszyła temat procesu starzenia się człowieka, przedstawiając go na tle struktury współczesnego społeczeństwa. W„Poza czasem” pokazuje jak wygląda sytuacja osób starszych w Wielkiej...